Akhaltsikhe - Akhalkalaki - Tsalka

Bij de vriendelijke mensen in het hotel natuurlijk wel ontbijt inbegrepen zoals het hoort, maar daardoor vertrek ik wel een beetje te laat. Het regent (nog) niet, maar de dreiging is er zeker wel. Doordat de zon niet schijnt is het ook redelijk koud en even later is het dan toch zover. De regen valt met bakken uit de lucht en ik kan nergens fatsoenlijk schuilen dus rij ik maar verder. Plots staat er zo’n typisch oud Russisch busje (met Nederlandse nummerplaat) langs de weg en een man die foto’s van mij staat te nemen. Hollanders kom je overal tegen, dus ook hier. Na een korte babbel in de regen rij ik weer verder tot ik uiteindelijk bij een houten kot kom waar ze forellen verkopen en ook koffie. Daar blijf ik een dik uur hangen tot er een droge pocket in de wolken voorbij komt. Teken om verder te gaan. De regen hangt voor mij en achter mij dus ik mag niet te snel of te traag fietsen merk ik al snel. Nog maar eens schuilen dan, ditmaal onder de bomen en afwisselend verder aanmodderen op de kapotte slijkweg. Aangekomen in opnieuw een vreemd dorpje recht naar de shoarma. Ik geraak stilaan opgewarmd maar krijg de mensen niet ontdooid. Een kamerke op booking.com gezocht maar dat hotel bleek uiteindelijk gewoon niet te bestaan. Net zoals elk ander hotel op Google maps. Enige optie opnieuw iets duur in het centrum. Tot opeens twee andere fietsers opduiken. Ook onderkoeld en wanhopig op zoek naar iets om te slapen. Gelukkig had ik alles al gecheckt en komen we overeen samen een grote kamer van drie te delen in een hostel. Goedkoper, grappig en nog wel plezant. Plus van booking.com krijg ik nog €25 voor mijn troubles. Winning!

Ik vertrek zonder mijn Wit-Russiche vrienden want zij hebben niet de ambitie om zo ver te fietsen vandaag. Het lijkt een rustige dag te worden, maar er staat wel veel wind. Natuurlijk exact uit de richting waar ik naartoe moet. Beter eerst iets eten in een lokale foodcourt. Het eten is lekker, maar de mensen zijn nog altijd niet super vriendelijk tegen vreemde fietsers. De mooie rit gaat verder langs een paar meren, maar in elk dorp zit er minstens één grote super agressieve hond die mij grommend en blaffend achterna holt. Het zijn ook verkiezingen in Georgië vandaag maar daar is op een paar affiches links en rechts na niet veel van te merken. Het beetje zonneschijn dat er nog was maakt plaats voor regen als ik bijna in Tsalka aangekomen ben. Ik had een homestay gevonden maar als ik daar aankom vertelt de vrouw me dat ze weg moet en ik spijtig genoeg niet kan blijven. Dan maar in het centrum eens gaan luisteren of er iets is waar ik warm kan slapen. Er is een hotel, maar dat ziet er mega bescheten uit, letterlijk. Maar het is wel het minst bescheten gebouw van allemaal. De tienduizend dode vliegen op de vensterbank van de lobby negeer ik. Na wat rondbellen duikt er een meisje op die me de sleutel geeft en een elektrische kacheltje. Dat er zelfs warm water is in mijn badkamer is een aangename verrassing. Bij gebrek aan iets anders ga ik een shoarma halen in een klein kraampje bij de supermarkt. En twee uur later nog één. Het is heel koud buiten maar eigenlijk is het nog best gezellig in mijn kamer bij mijn kacheltje terwijl ik een film kijk met wat chips en een pintje.