Bangkok is burning
Na de koffiepauze op het Bolaven plateau zouden we eerst nog richting zuiden gaan, naar de zogeheten ‘4000 islands’, maar blijkbaar is dat daar een beetje een tweede Vang Vieng aan’t worden en aangezien we daar net vandaan kwamen, hebben we ervoor gepast en zijn we terug richting Thailand gegaan. Via Ubon Rachatani, daar de 3de klas trein gepakt naar Buri Ram, waar de Charel (ooit een naitive Arendonkenaar) ons al stond op te wachten. Voor wie de Charel niet kent: hij woonde dus ooit ook in Arendonk, maar nu al meer dan 10 jaar in Thailand, samen met zijn Thaise vrouw Moon en haar twee kinderen. Ik had hem drie jaar geleden al eens bezocht en Ines keek er heel erg naar uit om te zien hoe ze daar leven. Geen grote stad, geen stranden, geen touristen, maar wel veel regelmaat en toch is daar elke dag wel wat te beleven. Burten met de andere fallangs die er wonen, lekker gegeten en vooral veel bier gedronken 🙂 Maar dat moest, want anders krijg je nierstenen. Daarbij had ik ook nog eens een kapot glas… Na twee dagen countryside, terug de bus gepakt naar Bangkok waar we ’s avonds eerst het grootste onweer ooit over ons kregen (de straten stonden allemaal blank) en daarna stond een gebouw in brand in de Khao San, vlakbij waar wij zaten. (Waarschijnlijk door één van de honderd miljoen miljard blikseminslagen) Bij de brand is zelfs één Fransman omgekomen. Tot zover de sensatie.
Koh Samet
Omdat we stilaan uitgereisd waren en geen zin meer hadden om nog maar eens het vliegtuig te pakken of extreme busreizen te maken hebben we de bus gepakt naar Koh Chang, ons (of toch zeker mijn) lievelingseiland om er Songkran (3 dagen Thaise nieuwjaar) te gaan vieren en de laatste dagen nog lekker te relaxen. We beseften dat het ook al lang geleden was dat we nog eens gezwommen hadden. Songkran was de dag voor het eigenlijk begon al mega crazy en de dagen die erop volgden waren er niet minder om. Kortom drie dagen zeiknat geweest en zwaar gefeest. De rest van de dagen gevuld met niks doen en een visa run. There’s no better life than beach life, dus na Koh Chang onderweg naar Bangkok toch nog even ingechecked op Koh Samet, een ander tropisch bounty eiland waar we nog nooit geweest waren. ’t Is hier zeer mooi en met het fijne witte zand kan je brood bakken, maar moet wel gezegd worden dat het hier ook opvallend duurder is dan de rest van Thailand. Maar daar trekken we ons de laatste week niks meer van aan en ontbijten dagelijks op het strand van ons resort 🙂
En morgen dan toch terug naar Bangkok waar we nog een paar leuke uitstapjes gepland hebben…