Boracay, Pinatuba, Manila (laatste dagen Filipijnen)

Borocay, het eiland waar we al lang op wachtten. Witte zandstranden, helderblauwe zee en barrekes op het strand om s avonds gezellig coctail en wa pintjes te drinken.
Wa hebben we hier zoal gedaan: hoogste punt/berg en mini gekke dierentuin bezocht, veel rondgeslenterd, 3 gezellige avonden/nachten gehad (PARTY!!!!), Nick en Lou hebben twee duiken gedaan, Veck heeft zijn eerste duik gedaan (Joke keek toe en zag dat het goe was). Spijtig dat we op dit eiland niet meer tijd hadden. We moesten verder reizen want we wilden nog een tweedaagse maken naar de Mountain Pinatuba （vulkaan met groot kratermeer).
We zijn naar Manila gevlogen. Ditmaal waren we ruim op tijd op de luchthaven ( bij onze vorige vlucht waren we 30 minuten voor vertrek daar, stressen，we mochtten nog just mee). Omdat we nog zoveel tijd hadden, placeerden we ons in de koffiebar boven. Na een tijdje komt iemand naar onze tickets en vlucht vragen. Bleek dat er een volle vlieger op ons zat te wachtten (gek want we zouden pas een 45 minuten later boarden). Oei, snel tussen de vliegers tussendoor naar onze vlieger gelopen. En weg waren we richting Manila.
In Manila hebben we direct een taxi genomen richting Angeles (het Pattaya van de Filipijnen). Van hieruit konden we makkelijker naar de Pinatuba geraken. Buiten een groot aantal hoertjes en barrekes is hier niks te zien.
We krijgen het teleurstellend bericht dat we geen twee-daagse kunnen doen naar de pinatuba, enkel een dagtocht.
Ok dan maar een dagtocht. Een jeep rijdt ons tot 2 uur stappen tot aan het kratermeer. We passeren geweldige uitzichten en bereiken het gewelidge kratermeer. Dit is echt waaaw. De jongens laten de kans om in een kratermeer te zwemmen niet liggen.
De dag daarna huurden we een brommerke en reden maar wat rond met het motto we zien wel waar we uitkomen.
De bergen inrijden leek ons wel wat. Ze waren alleen wat onbereikbaar… een grote rivier dwarsboomde steeds onze plannen. We zijn dan maar eens de andere kant uitgegaan, naar een andere vulkaan vlakbij Angeles. Aan de voet van de vulkaan zouden zwembaden zijn, gevuld met het helderste water van omstreken. Op een warme dag spreekt zoiets u wel aan, dus wij hiernaartoe cruisen. Na een lange rit kwamen we bij een zeer verlaten kuuroord aan. Mensen omsingelden ons en waren bereid ons rond te leiden. Waar waren wij nu weer beland… De zwembaden waar we zo naar uikeken, bleken leeg te zijn. Na een tijdje haddeb we pas door wat er aan de hand is hier. 26 september 2009 passeerde hier een typhoon, die voor modderstromingen en aardverschuivingen heeft gezorgd. Huizen waren tot bijna aan het dak gevuld met modder en stenen. 12 mensen kwamen om. Het kuuroord werd omgebouwd tot tentenkamp voor de mensen zonder woning.
Toevallig had ik de kinderkleedjes die Linda me had gegeven bij me. Dit was wel de ideale plaats om ze af te geven. Merci Linda, ze waren er zeer gelukkig mee.
s avonds namen we een taxi richting Manila waar we de laatste avond met de Veck op stap gaan.
De laatste dag in de Filipijnen wilden we nog iets actief doen. We gingen naar een waterpretpark. Daar aangekomen, blijkt dat dit normaal gezien niet open is, maar we mochten toch binnen. Een waterpretpark voor ons alleen. De attracties gingen wel pas om 13.00 open (dan komen er enkele klassen), maar kom, we hadden dan toch een reuze mega zwembad met prive redders voor ons alleen. In de namiddag werd er zelfs een attractie enkel voor ons geopend. Toch allemaal weer gek e.
We haastten ons naar de luchthaven, weer stressen, en namen afscheid van Veck.
Thailand here we come…. (fotos en verhalen volgen nog)