Bozüyük - Sivrihisar - Haymana

Ze hadden het ontbijt vandaag goed verstopt, ik dacht al bijna dat er geen was bij mijn kamerke van €9, maar jawel, op het dak zelfs. Speciaal vroeger opgestaan omdat ik vandaag een lange rit voor de boeg heb. Daarna ga ik de ritten iets korter maken want ik heb ondertussen geleerd dat het leuker is om op mijn gemak te fietsen en op tijd toe te komen zodat ik nog eventjes tijd heb om rond te wandelen, de plek te verkennen en gekke dingen te beleven. De omgeving werd aanzienlijk droger en ik sta versteld van de extreme vergezichten, het woord uitgestrekt moet hier zijn uitgevonden want mijn ogen kunnen niet verder kijken. Wat de boeren hier verbouwen weet ik niet want de “akkers” zijn super droog en liggen vol stenen. Een paar keer heb ik een tractor een ploeg zien trekken door wat stenen en droog zand en dat gaf een enorme stofwolk. Waar ook een gebrek aan is: tankstations, althans aan mijn kant en ik rekende er eigenlijk op om op tijd eens te kunnen drinken of een cornetto te eten. Maar de laatste 70km kom ik niks meer tegen waardoor ik uitgedroogd en uitgehongerd toekom in Sivrihisar. Of dat dacht ik toch want de stad zelf lag nog een beetje verder aan het einde van een steile twee kilometer lange soort van boulevard. Eens echt aangekomen eerst drankpauze gehouden en lekker veel gaan eten. De mensen willen weer allemaal komen babbelen en ook al praten we niet elkaars taal, we verstaan elkaar wel. Volgens het meisje van het restaurant is het beste hotel beneden aan de boulevard, dus ik bol helemaal terug naar beneden (het was toch op weg naar mijn volgende bestemming) om te ontdekken dat het hotel volzet is. Zit niks anders op dan weer terug naar boven te klimmen en daar iets te zoeken dat achteraf ook heel goed blijkt te zijn. Ik wil vroeg in bed kruipen want mijn keel doet zeer van heel de dag uitlaatgassen in te ademen en ik heb een valling. Een goede nachtrust en morgen zal dat wel beter zijn.

Deze dag ziet er op het hoogteprofiel uit als een makkie. Eerst bijna 50km naar beneden rijden om vervolgens nog een dikke 50 omhoog te rijden. Het begin was dan ook heel snel voorbij, maar eenmaal op het laagste punt begint mijn fiets opeens te zwabberen. Platte band. Dju, ik wou juist iets gaan zoeken om te eten. Band herstellen op de pechstrook en ondertussen echt wel een hongerke gekregen. Altijd tegen 1-3% omhoog rijden valt toch wat tegen en door een shortcut in mijn route ook geen eten gevonden in Polatli. Het is hier kurkdroog en weer geen tankstation te bespeuren. Ook het water in mijn drinkbus was al kort bij kooktemperatuur. Gelukkig had ik nog een paar Innerme bars die me al een paar keer gered hebben. Na nog een hele tijd afzien en puffen zie ik in de verte hoog op een berg een stad. Ik denk bij mezelf “het zal daar toch niet zijn zeker?” maar jawel, eerst nog een laatste klim alles eruit persen en ik was al helemaal leeg. Boven aangekomen direct een hoop kinderen rond mij die om beurt foto’s willen trekken, vanalles vragen en zeggen enz… maar ik wou gewoon drinken. Uiteindelijk laten ze me gaan en kan ik mijn dorst lessen en ook nog iets eten. Ze raden me aan naar het theramal hotel te gaan en dat doe ik dan ook. Het zag er belachelijk duur uit langs buiten, maar een kamer kost maar €12 en dan heb ik ook nog dinner, Turks stoombad en ontbijt voor. Het mooie uitzicht was gratis. Uit nieuwsgierigheid ga ik nog snel even piepen in het Turks stoombad, maar ik zit al snel terug op mijn terras nootjes te eten en even later ga ik slapen.