Bulgarije

Na een deugddoende rustdag en een goeie cocktail geneesmiddelen was ik helemaal genezen. En maar goed ook want de dag begint opnieuw met… klimmen. Kort en krachtig, maar dus van korte duur. Het is hier heel mooi maar toch heb ik beslist mijn route aan te passen en niet dwars door (of beter over) de bergen te rijden. Als ik hiermee doorga zouden er ritten komen met cols van 30km lang met stijgingspercentages tussen 6% – 12% en pieken tot 23%. Ondertussen weet ik wat ik aankan en vooral wat ik graag doe en klimmen met deze zware fiets staat niet in dat lijstje. Wat ik wel graag deed was de volgende 40km naar beneden rijden terug naar de vlakte. Het gaat zo snel dat ik tijd heb om wat te treuzelen, meer en langere pauzes neem, ijsjes en pizza eet en met een paar mensen telefoneer. Gewoon om wat tijd te rekken. Nog even stoppen bij de fietsenmaker die niet echt een vertrouwde indruk geeft en dus niet mag prutsen aan mijn fiets en langs de Lidl. Ik had daar gisteren Russische salade zien liggen en was daar al heel de dag aan aan’t denken. Tegenvaller! Ik had het moeten weten. Trekt in de verste verte niet op de lekkere Olivier zoals Yulia hem maakt. Avondeten eindigt in een anticlimax, gelukkig had ik nog wat pudding. Ik ben te moe om nog iets anders te gaan zoeken dus eet maar wat nootjes en val als een blok in slaap.

Na het fiasco met de salade van gisterenavond opgestaan met een hongerke. Ik gooi niet graag eten weg dus had de vieze salade in mijn ijskastje gestoken. Wat bleek, dat die ijskast wel heel de nacht had staat brommen maar niet koud geworden was. Het was dus gewoon een kast. Toch… jawel, toch heb ik nog wat van die vettige brij gegeten alvorens ze weg te kieperen. Niet teveel, want mijn wc avontuur van 2 dagen geleden lag nog iets te vers in het geheugen. Mijn gps app wijst mij niet alleen de weg, maar zegt ook de windrichting, of het gaat regenen, het aantal hoogtemeters,… al wil je die info soms ook niet weten. Ik mocht me nog verwachten aan twee zware beklimmingen op het einde in de regen. En dan zie je dat zo’n weerbericht app eens wel juist is. Redelijk frisjes om na de klim nat van het zweet en de regen nog een heel eind naar benden te bollen. Direct ingecheckt in een hotelleke en eten gaan zoeken. Niet veel soeps hier dus probeer ik in afwachting van Turkije al eens een Turks restaurant. Goedgekeurd en onderweg pik ik in de Lidl nog twee gekke fruitbiertjes op om eens te testen tijdens mijn dagelijkse tv serie voor ik ga slapen.

De grens is zoals je elke typische grens. Veel auto’s en trage ambtenaren. Oei oei, als dat al druk leek, wacht dan maar tot je de Bulgaarse kant gezien hebt. Kilometers auto’s en vrachtwagens staan aan te schuiven, waaronder ook een aantal Belgen en Oostenrijkers. Eric en ik maken er een spel van om goeiedag te zeggen tegen landgenoten. Misschien het enige leuke wat die mensen vandaag nog gaan meemaken, want die gaan daar nog uren staan. We hebben tijd om veel te zwaaien en worden aangemoedigd door veel wachtende automobilisten want het gaat weer omhoog en dus traag. In het eerste grensdorp nog steeds verschrikkelijke drukte en overvloed aan verkeer. Gelukkig had ik een alternatieve route gevonden vlak naast de highway. Alhoewel. In het begin ging dat goed, ook al lagen de kasseien tien centimeter uit elkaar, maar na verloop van tijd werden de wegen padjes en de padjes velden. Als we dan al eens bij bewoning uitkwamen werden we dikwijls onvriendelijk ontvangen door een roedel grote blaffende honden. De enkele mensen die er wonen keken ons met open mond aan want die hadden zeker in hun hele leven nog nooit iemand uit dat veld zien komen fietsen. Na twee uur kloten besluiten we om het er toch op te wagen en over de snelweg te fietsen en eigenlijk viel dat nog heel goed mee. In no time zitten we in het centrum van Sofia waar Eric een hostel neemt en ik een kamerke omdat ik nog wat werk te doen had en in een hostel gaat dat heel slecht weet ik uit ervaring. ’s Avonds spreek ik wel af aan het hostel want wie is er ook? Mijn buddy Rudy uit Wales die ik in Belgrado ontmoet had en nu ook toevallig hier was. Er vormt zich opnieuw een crazy klikske klaar om Sofia te gaan verkennen. Ditmaal bestaande uit Engeland, Croatië, Macedonië, U.S.A., Canada, Bulgarije, Wales en dus België. Super veel is er niet te beleven dus hangen we maar net zoals iedereen wat rond in het park op een bankje met wat blikjes uit de nachtwinkel. Er is nog wel een feestje waar onze Macedonische snorreman helemaal uit zijn dak gaat, maar al bij al een rustige avond.

Volgende dag is weer een rustdag dus ik wandel wat rond in de stad langs de toeristische hotspots. Ga wat winkelen voor spullen die ik nodig heb, bezoek een fietswinkel, ga Thais eten,… ’s Avonds is het nog Liverpool vs Chelsea dat ik wel ga kijken in een Engelse pub met de Liverpool fanclub van Sofia en ik drink slechts 1 pintje, mijn buikje doet wat tegen…

Nog eens een regendagje en opnieuw geen ontkomen aan. Uit de stad geraken is tergend traag zoals altijd en als het dan ook nog eens regent duurt het eens zo lang. Ik schuil waar ik kan, maar het is te wisselvallig en ik besluit om er gewoon door te rijden. Ditmaal in de bergen ook geen geluk, ik vlucht nog steeds van schuilplek naar schuilplek en kan me zo toch nog redelijk droog houden. Na regen komt zonneschijn en in mijn geval ook een bbq. Ik zou normaal stoppen in de omgeving van Iskar Lake, maar omdat het hier precies maar een dooie boel is en ik geen speedboot bijheb besluit ik door te rijden naar skigebied Samokov. Daar is een goed hotel waar ik even wil bekomen want ik voel me al heel de dag niet honderd procent. Samokov blijkt een bekend skioord te zijn en je ziet de skipistes vanuit het hotel op de bergen. Weliswaar zonder sneeuw, maar het is hier wel koud. Ik had constant het gevoel dat ik in Oostenrijk was. Per ongeluk bestel ik als avondeten een gigantische portie vlees en patatten die ik tegen beter weten in bijna helemaal opeet. Slecht idee, want dat was het startschot om de rest van de avond in de nabijheid van de wc te vertoeven. Wat ik vermoedde werd bevestigd, ik had ergens buikgriep opgedaan. Dit hotel was heel comfortabel, belachelijk goedkoop en ik had hier alles wat ik kon wensen dus besluit om hier een extra dag te blijven en uit te zieken. Ik ga me rustig oplappen en een paar andere ongemakken behandelen alvorens verder te rijden. Een wijze beslissing zal later blijken. De extra dag vul ik door een grote achterstand blogberichten te schrijven, een bezoek aan de apotheek, nog meer bloggen, nog een bezoek aan de apotheek en de Lidl en een film. Hopelijk de volgende dag beterschap.