Pakse en het Bolaven Plateau
Pakse
We vertrokken op een onverwoestbare semi-automatische Honda om al na 20 km een platte band te rijden, zowat het enige onderdeel dat aan die brommerkes kapot kan gaan. Gelukkig is hier in de bewoonde gebieden om de 100m een plek waar je je motor kan laten repareren. Spijtig genoeg waren we al een tijdje buiten dat gebied en zo kwamen we terecht bij een Laotisaanse familie waarvan de opa naar het schijnt een band kon plakken. In ons beste Thai/Lao/Engels/Nederlands wat onverstaanbaar tegen elkaar gezeverd, gedaan of we elkaar verstonden en ondertussen de band laten maken. Geen plakkerkes of superglu, maar ne mop taar en een middeleeuwse smeltmachine om het gat te dichten. Met succes! We geven het mannetje zijn euro, bedanken hem en bollen verder richting Tat Lo, thuis van tientallen watervallen en tevens onze slaapplek voor die avond. We passeren een aantal van die watervallen, trekken de verplichtte foto’s en zoeken al voorzichtig een guesthouse want de lucht kleur stilaan grijs… Net op tijd vinden we ons toevlucht bij een familie en zien we tijdens ons eten andere toeristen doorweekt passeren. In Tat Lo is niet zoveel te beleven aangezien er alleen maar arme koffieboeren wonen dus we vullen de avond dan maar met series kijken op de laptop.
Bolaven Plateau
De volgende ochtend gaan we direct omhoog richting plateau en sleuren we elke ponykracht dat in ons brommerke zit eruit. Maximale hoogte: 1300m en een pak frisser. We besluiten niet de lange weg helemaal rond te nemen, maar de korte met de meeste bezienswaardigheden. Zo passeren we een net gebeurd accident van een busje en twee TANKWAGENS! Ja, van die grote, gevuld met naft! Heel de weg lag vol, er stond een berg volk rond en het zou me niet verbazen als daar een paar rokers bij waren. We boren ons door de massa en even later zijn we in Paksong waar je heerlijk vreemde dingen kan eten en bijna niemand je verstaat. Na de middag maken een tripje naar de Tat Yuang, de grootste en mooiste waterval in de buurt. (Er waren er nog hele mooie in de buurt, maar daarvoor moest je 45min door de jungle wandelen) We gaan ’s avonds nog iets eten en iets drinken, kijken onze dagelijkse tv-serie en gaan slapen.
’s Morgens bollen we de hele weg bergaf terug richting Pakse om in ons gewoonlijke koffiehuisje te gaan ontbijten. We rijden nog wat rond in de stad en keren net voor de moesson die heel Pakse onder water zet terug naar ons hotel. Morgen weer terug naar Thailand en onderweg nog eens binnenspringen bij de Charel en Moon. En nu moet ik van de bazin gaan douchen.
Thailand – Laos
De slowboat
Na nog maar eens een paar dagen in Chiang Mai (ondertussen onze lievelingsstad) werd het stilletjes tijd door te gaan naar Laos. We zouden namelijk maar één nacht blijven, maar bleven per ongeluk een hele week. Tijdens die week verkenden we tot voorheen onverkende plekjes, gingen we vissen, op stap met lokale vrouwen, naar de zoo,… gelukkig zijn we er uiteindelijk dan toch weggeraakt. Paar uur in’t busje met uiteenlopende mensen. Bijv. één vrouw van 58 die alleen door ZO-Azië op pad was en een paar zelfingenomen lawaaierige Amerikanen en Canadezen, wat op zich niet zo gek is. De grens overgestoken, kennis gemaakt met de Laotiaanse gastvrijheid en een paar serieurs gestoorde moemoekes en ’s anderendaags al de slowboat gepakt richting Luang Prabang.
SLOW-boat klinkt traag, maar is best een spannende bedoeling soms, op een Mekong vol stenen en rotsen die er overal uitsteken. Om nog maar te zwijgen over de zatte mensen die de boot van links naar rechts doen wiegelen. Of misschien kwam het omdat ze 200 mensen op een boot voor maar 70 mensen geladen hadden? Ik weet het niet, maar we zijn veilig tot in Pakbeng geraakt, de tussenstop voor de nacht. De volgende dag hadden we een groter vessel gekregen dat ons stabiel en nog best snel naar onze eindbestemming bracht.
Luang Prabang
Inchecken en nog eens lekker gaan eten bij het Belgische restaurant en de rest van de avond wat rondgeslenterd. De tweede dag leerden we een paar Belgische meisjes kennen tijdens het kajakken op de Mekong en daar zijn we ’s avonds nog mee naar de Belgische bar geweest. Toen de uitbater er op den duur zelfs bij kwam zitten en ook de verloren zatte Amerikaanse tattoo-artist terecht was, was het feestje compleet. Nagerechtjes van het huis (profiterollekes met zelfgemaakt vanille roomijs, een mousse van cocos, ananas en mango, afgewerkt met slagroom en gesmolten Callebout chocolade), gemaakt door een Belgische sterrenschef… en dat in Laos. Opletten dat we hier ook geen week blijven plakken… Spijtig wel aan deze tijd van het jaar in het noorden van deze landen, is dat de locals hier alles in de fik steken waardoor er bijna constant een dikke smogwolk tussen de bergen hangt…
Vang Vieng
Het was voor Ines de eerste keer in Laos, en wat doen alle jonge mensen dan in Laos? Inderdaad, tuben. Het tube-gebeuren was nog maar eens gegroeid t.o.v. andere jaren, maar wel in positieve zin. We hebben nog mega geamuseerd o.a. met de extreem uitbundige stip-acts van de crew van de verschillende bars, maar spijtig genoeg bestaat hier geen enkele foto van omdat we onze kodak niet bijhadden. Misschien maar goed ook, want we hebben in totaal die dag 20m getubed en zijn daarna in het donker van de nacht onze banden kwijtgespeeld.
Nog een paar dagen recupereren en dan de nachtbus in naar Pakse. Een zeer aangename nachtbus die verdacht veel weghad van een omgebouwde boot, maar reed als een trein. Al bij al aangenaam transport (voor mensen kleiner dan 1,50m) Morgen nog eens voor een paar dagen de brommer op richting Bolaven Plateau, wat ongetwijfeld een geweldige trip gaat worden, want hier schijnt de zon en is de lucht weer blauw.
Vang Vieng 2
We hebben 3 leuke tube-dagen achter de rug. De ene dag al wat rustiger dan de andere.
Tubedag 1: Hilarisch hard lachen met Fakke die een weddenschap verloren had en de hele dag moest rondlopen in een speedo-broekske... Rustig aan wa biertjes, coctailemmerkes drinken, wa rond dobberen van barreke naar barreke, slingeren boven het water. Ook heel grappig hoe de vrijgezellen onder de indruk waren van al het vreemd vrouwelijk schoon. We sluiten de tubedag af met enkele shakes in de hangmatten aan het water.
Tubedag 2: We nemen geen band mee, we gaan van barreke tot barreke zwemmen. We vliegen er goe in.... Biertjes en emmerkes vliegen er vlot door. Er wordt goe gefeest. Dit willen we dan 's avonds in de barrekes ook nog verder zetten... .
Tubeddag 3: We dobberen de hele rivier af.... hééééél traaag.
s Avonds eten we al liggend Friends-kijkend ons laatste avondmaal van Vang Vieng. We gaan nog wat barrekes af. We moeten er de dag erna vroeg uit voor onze bus richting grens. Een mega-party wordt het dus niet meer.
Vang Vieng 1
Het is hier nu 8u smorgens en ik (Nick) ben al wakker, vreemd want dat is hier de party place van Laos en omstreken. De rest van het gezelschap (Mach, Bo en Witte) zijn goed aangekomen en hebben het hier blijkbaar al goed naar hun zin. Ik ben er zo vroeg bij omdat ik ziek ben, twee dagen geleden blijkbaar iets verkeerd gegeten waardoor ik nog eens heb mogen overgeven en diareeen. Een grappig toeval want dat was exact 1 jaar geleden en ook hier in Vang Vieng. De na-weeen zorgen er ook voor dat ik al een tijdje geen bier meer drink en niet fatsoenlijk kan eten. Kortom de antibiotica komt weer goed van pas.
De feestjes zijn hier nog altijd volle bak, ook al zijn we hier nog maar twee dagen en ben ik gisteren vroeger gaan slapen, straks gaan we voor de eerste keer met zn allen tuben. De verwachtingen zijn hoog gespannen en zullen volgens mij zonder problemen ingelost worden. Alvorens het tuben ga ik eerst nog met de Mach (als die al in staat is) met de brommer een stuk naar het noorden rijden deze voormiddag. Ik sleur nog altijd 1,5 kg kinderkleren die ik van ons Linda heb meegekregen die ik wil uitdelen aan mensen die ze kunnen gebruiken. Hier in het dorp leeft iedereen van het geld van de tubers, maar een heel eind verder profiteren ze hier niet van...
Tot zover de korte update, wordt ongetwijfeld vervolgd...
Gibbon Experience en Luang Prabang
De Gibbon Experience, hier kijken we al lang naar uit. Voor diegene die dit niet kennen: Zippen, enkele tientalle meters boven de jungle aan lange ziplines (tussen 50 en 400 meter) en slapen in een boomhut (ook enkele tientalle meters boven de grond).
Een jeep brengt ons tot diep in de jungle. Na 2 uur rijden kan onze Gibbon experience beginnen. We wandelen een dik uur en mogen dan ons pamperbroekje aandoen om te gaan Zippen Jihhaahh. In`t begin is`t wat eng (vooral voor Joke dan), maar echt geweldig. De volgende ziplines volgen snel. Hup veiligheidsgordel je zipper aan de kabel klikken en dan GO. Filmkes volgen misschien nog wel. We zippen tot in ons treehouse. Wat een uitzicht. Douchen en op een hurker naar de wc gaan zo`n 30 meter boven de grond met zo`n geweldig uitzicht, ge maakt het niet elke dag mee.
`s avonds spelen we nog shithead samen met het duits en australisch koppel in onze groep. `s morgens om 6 uur worden we gewekt om een ochtendwandeling te doen en op zoek te gaan naar dieren in de jungle (niet echt Joke haar ding: om 6 uur opstaan, hup pamper aandoen en dan een sprong in het diepe wagen om dan toch veilig aan een zipline te hangen, wow).
We trekken die dag nog in de jungle rond, zwemmen in waterval en mogen vrij rondzippen eenmaal in ons tweede treehouse aangekomen. We kunnen nog wel eens zeggen hoe geweldig dit is.... . s avonds spelen we nog maar eens shithead met onze vrienden, er wordt heel wa afgelachen.
Dag drie: Lou en Fakke wagen zich nog eens aan de ochtend-dier-spot-wandeling, maar zonder succes. We doen onze laatste zippes, genieten van het laatste in de treehouse-binnengezipped ontbijt en maken dan onze terugtocht richting dorp.
Diezelfde avond nemen we nog een nachtbus naar Luang Prabang.
Het wordt best een duffe dag. Iedereen is echt wa mufkes... is het van te weinig slapen of voor sommigen een teveel aan Lao Lao tijdens de busrit?
We huren een brommer en gaan naar ne chique waterval zien. We doen nog een nachtmarkt en nog enkele terrasjes (Lou ontmoet ondertussen zijn oude reisgenoot).
6 februari: we nemen een mini-van richting Vang Vieng (6uur rijden). We nemen de mini-van omdat dit sneller zou zijn... Helaas voor ons heeft ons buske wa mankementen, waardoor we veel te veel moeten stoppen, (20 keer is geen arigheid) en we soms tegen 30 per uur verder bollen. Uiteindelijk komen we met een kleine drie uur vertraging aan in Vang Vieng.
Vang Vieng, Ook hier kijken we weer naar uit. Joke en Nick zijn hier vorig jaar ook geweest en weten dat het heel leuk zal worden om met 7 te gaan tuben.
Vientiane
25/02
In de namiddag nemen we een bus naar de hoofdstad Vientiane. Om onze tijd in de voormiddag nog op te vullen gaan we op zoek naar een ooooh zo geweldige grot, het zou de mooiste en spectaculairste grot hier zijn. 1 km van het centrum van Vang Vieng. Dat kunnen we met gemak aan te voet. Ze blijken hier de afstand redelijk slecht in te schatten en de wegwijzers zeer slecht aan te geven. We komen vaak een plakkaatje tegen cave 1,5 km, 300 meter verder, cave 1,5 km, 300 meter verder, cave 800 meter. Om de uiteindelijke cave te zien moeten we nog zeker een dikke 2 kilometer stappen. Blijkt dat het helemaal niet die grot is die wij voorhebben. Geen zwemparadijs beneden aan de grot, geen trappen die leiden naar een prachtig uitzicht, geen paadjes in de grot,.... enkel een ingzakte grot, waar we 10 meter in kunnen gaan en het dan al wel gezien hebben. We hebben geen tijd, en ook eignelijk geen goesting meer door de broeiende hitte, om de andere grot te zoeken. Hups een uur terugwandelen tot aan ons guesthouse. Man, het is hier echt superheet, de vakantiegangers zien af.
In Vientiane aangekomen zoeken we wel 2,5 uur naar een guesthouse. Oftewel is alles volzet oftewel superduur oftewel het geld niet waard. Terwijl ik nog wat verder zoek, zet Nick zich op een terras en praat wat met 2 finse jongens, die ons uiteindelijk hun guesthouse tonen en we daar een marginale partykamer (ja, ja dat stond op onze sleutel, ipv room 101, partyroom). Het was een supergrote kamer, 6 ventilators, discobol, de adminstratieve tafel van het hotel en zithoek inbegrepen. Raam en badkamer ontbraken wel.
's Avonds gaan we met de 2 finse jongens iets eten en drinken. ้้n de prater, de andere de stille. De prater is echt een wacko kerel. Telkens hij verhalen verteld begint hij met '...., when i was drunk,.... en dan een gek verhaal.
Toch wel vernoemenswaardig verhaal: De finse jongens moeten nog steeds verplicht in het leger voor een half jaar. Dus ook Harry moest in het leger. Hij kon en kan nog steeds niet zwemmen, durft niet in het water als hij de grond onder z'n voeten niet voelt. Even later verteld hij dat hij redder in het leger moest zijn. Met de vraag hoe hij iemand die aan't verdrinken was zou redden.... antwoordde hij: weet ik ook niet, gewoon vastgrijpen en naar boven duwen?
Klinkt ongeloofwaardig, maar is wel echt.
Later stortte hij zich op een ladyboy,.... hoe dit verder afgelopen is weten we niet,... we zijn vroeger weggegaan omdat ik supermoe was. We horen het wel via hun mail.
26/02
Omdat er in Vientiane niet veel te beleven is, nemen we de nachttrein al naar bangkok.
Vang Vieng
Na een niet ongevaarlijke 5 uur durende busrit door de bergen van Laos zijn we waar we moeten zijn. In Laos krijg je een stoelnummer toegewezen als je je ticket koopt. Het kwam zo uit dat Joke in ik niet naast elkaar zouden zitten, maar achter elkaar en naast iemand onbekend dus. Joke zat goed, achteraan aan de raam, maar ik zou naast een Chinees moeten zitten die blijkbaar de dag voordien een serieus aantal tenen knoflook had gegeten. Dat was niet aangenaam! Joke rook het ook en ik denk de rest van de bus ook, maar het was het ergste als je in zijn directe nabijheid zat. Naast Joke zat nog niemand dus ben ik door die geurhinder een plaats naar achter gegaan in de hoop dat ik daar zou kunnen blijven zitten. Even later duikt er een Laotiaan op die beweert op mijn plaats te moeten zitten, maar ik wimpel hem af met wat gebrabbel en zeg dat hij naast Chi-nasty mag gaan zitten. Natuurlijk merkte ook hij direct wat er uit onze gele stinker kwam (en dit is echt niet overdreven) en ging hij zo ver mogelijk naar rechts zitten op zijn stoel, bijna in de gangpad. Even later zet hij ook nog de raam open. Joke zat ondertussen te kokhalzen en ik had de papieren lekker geurende zakdoekjes die ik nog had van in de vliegende doodskist (zie vorige verhalen) een vaste plaats onder mijn neus gegeven. Eens aan het rijden viel het al bij al nog mee, alleen wanneer hij zijn mond voor iets opendeed zal heel de achterste rij van de bus het geweten hebben.
Onze slaapplaats in Vang Vieng hebben we gevonden in het toepasselijke Vang Vieng Guesthouse midden in het centrum. Dit dorpje is prachtig gelegen aan de rivier, helemaal omringd door bergen. Hier komen vooral backpackers. Er hangt een heel ontspannen sfeer en in de talrijke cafés en restaurantjes die hier zijn kan je non-stop (meestal) Friends, Family Guy, The Simpsons, alle soorten voetbal of een film kijken. Dat hebben we dan ook de eerste dag gedaan, plat gaan liggen en in totaal een stuk of 15 afleveringen Friends gekeken. Dat lijkt veel, maar dat is hier echt een Friends-marathon toestand en ondertussen hebben we ook nog wat gegeten, gedronken en de trip voor de volgende dag geboekt. We gaan een trekking doen naar een paar grotten, dorpjes en als afsluiter TUBEN. Tuben? Zoals op een koersfiets? Nee, een grote binnenband van een traktor of ander grote machine. Later meer hierover.
22/2
We gaan eerst naar een redelijk muffe grot, eerder een groot uitgevallen kapelleke zoals dat in de grotstraat in Arendonk. The elephant cave, omdat er een aan de muur een stalagmiet/tiet formatie hangt/staat die op een olifant moet gelijken. Ok, het lijkt erop, maar volgens mij bijgeschaafd door de plaatselijke beeldhouwer. We wandelen verder en doorkruisen een paar dorpjes, een sawaidee (goeiendag) hier en daar en komen aan bij de ingang van "the water cave", tevens ook de plaats van onze picknick. Meestal krijg je op zo'n uitstapjes een bak rijst en een fles water toegestopt, maar nu was het BBQ. De bak rijst en het water was ook van de partij, maar bijzaak, er liep zelfs iemand rond met ketchup die kwam bijsausen indien gewenst. We zaten dus bij de water cave, die logischerwijs onder water staat. Om erin te kunnen neem je een tube en een lamp voor op je hoofd en drijf je jezelf m.b.v. een touw dat aan de kant is vastgemaakt in de grot. Het was toen dat we pas echt ontdekte dat we een extreem grappige figuur in onze groep hadden. Een dikke Koreaan, en als dat nog niet grappig genoeg is, hij deed ook heel grappig. Zo paste hij bijvoorbeeld niet in de tube, dreef direct het touw voorbij, kon niet zwemmen, brabbelde constant inzichzelf, enz... De grot was geweldig, echt avontuurlijk. Een donkere onder water gelopen gang in die we een 100m volgden, daar gingen we aan "land". We zouden te voet verder kruipen. Voor Joke ging dit niet met haar been dus die wachtte alleen(!) daar in de donker. Na 5 minuten waren we al terug bij Joke, maar het was wel echt de moeite! We gaan de grot terug uit zoals we erin zijn gegaan. (Al lachend met onze Koreaanse vriend)
Op onze verdere weg passeren we een dorpje waar ze op zondag altijd hanegevecht houden, niet twee mensen die bij elkaar in de rug zitten, maar met echte kiekens en gokkers. Joke was hier redelijk gevoellig voor en die hanen zien er ook wel niet uit, maar soit, hondenrennen hebben ze hier niet. Na een tijdje komen we dan aan bij het begin van ons tubing avontuur. Dit is iets waar ik echt naar uitkeek. Tuben is simpel. Je gaat in je band liggen en drijft in de rivier. Klinkt saai, maar moet je weten dat er aan de over van die rivier massa's bars zijn, elk met hun eigen kabelbaan, swing, glijbaan of ander spectaculair attribuut. Ik was blij als een baby. Omdat we in groep zijn kunnen we vandaag niet overal stoppen en doe ik vandaag enkel de spectaculairste dingen. We besluiten de volgende dag een brommerke te huren en terug te komen.
23/2
We toeren wat rond op onze marginale Honda om uiteindelijk terug bij de bar aan het water te komen. Als je uit het water komt krijg je een shot wiskey, als je iets gaat bestellen krijg je een shot wiskey en soms krijg je gewoon een shot wiskey. Ik bestel voor Joke een pineapple shake en ze vragen wat erin moet, wiskey of wodka. Ik zeg geen van beiden, waarop ze me heel vreemd aanstaren. Ik blijf bij mijn vaste waarde, Tiger Beer. We komen een paar oude bekenden tegen waar we een praatje mee maken, ik bengel wat aan de circusaccomodatie en we amuseren ons. Een beetje te goed want tegen dit tempo zou het moeilijk worden om nog met die brommer heelhuids thuis te geraken. (Joke was ondertussen ook overgeschakeld op iets met alcohol) Verantwoordelijk als ik ben breng ik ons veilig en op tijd terug om te eten en toeren we nog wat rond aan de andere kant van de stad. Eén van de meisjes die we tegenkwamen in de bar zei ons dat we 's avonds naar de Bucket Bar moeten komen voor een feestje. Dat doen we. Daar werkt mijn paljas t-shirt weer als belgen-magneet en al snel zitten we bij Wouter en Thomas uit Antwerpen. Zij zijn hier ook net als ons wat langer blijven plakken dan gepland omdat tuben toch zo leuk is. 1 bucket is nog steeds een emmer wiskey of wodka met ijs en een beetje frisdrank en zo hebben we er een paar tot ons genomen. Een paar teveel zal later blijken. We zien later beide onze wc nog van heel dichtbij, hoewel ik van te voren al ziek was en overleefde op een medicijnencocktail van Brufen, malariapillen en immodium en in de eerste plaats misschien beter geen pinten was gaan drinken. Maar goed dat alles daar vroeg sluit want tijdens dit schrijven ligt Joke nog steeds mottig te wezen en zegt me net dat ze NOOIT meer wiskey gaat drinken. Ook al heeft ze er vandaag alles aan gedaan om beter te worden: half uur op de grond in de douche zitten, slapen, kotsen "gellek ne wilde", the usual... By the way, met mij is alles tip top.
Het is nu half negen 's avonds en je mag twee keer raden wat we vandaag gedaan hebben.
Inderdaad, maar... easy.
Luang Prabang
We zijn nog maar even in Laos en het bevalt ons hier al enorm. De mensen lachen hier meer, zijn vriendelijker en niet opdringerig. Alles gaat hier ook hééél rustig. Geen getoeter en racende bussen.
Als we Luang Prabang aankomen is het al acht uur ’s avonds. We hebben een guesthouse gevonden bij een vriendelijke familie. We gaan nog een uurke de buurt verkennen. Op straat staan hier vele kraampjes met broodjes en fruitshakes. Zalig lekker, gezond en helemaal niet duur. We drinken er zo elke dag nu wel een stuk of 3.
We doen maar een deel van de avondmarkt, de rest houden we voor morgen.
19/02
We huren 2 mountainbikes en verkennen zo de buurt. Op enkele uurtje hebben we heel Luang Prabang al gezien. Mooi landschap, monniken, tempels, spelende kinderen in de rivier, mooi onderhouden tuintjes langs de rivier, fruitshakes,.. genieten. Af en toe een terrasje in de schaduw doet ons goed, ’t is zowat 33 graden.
’s avonds gaan we naar een Belgisch restaurant. We eten nen superlekkere kebap met belgische frieten. Mmmmmmm…
20/02
Vandaag doen we een kajaktocht. Eerst stoppen we even bij een waterval die normaal super mooi is, maar aangezien het droog seizoen is, is er niet zoveel aan. Wa mini-watervallekes hier en daar. Nick waagt zich toch aan een zwembeurt, maar die is maar van korte duur. Het water ruikt niet bepaald lekker. We maken een ritje op een olifant. Het is ongelooflijk hoe zo’n kanjer van een beest zulke kleine steile paadjes kan wandelen. Het is vantijd goed vasthouden. Na de lunch beginnen we aan onze 4-uur durende kajaktocht. Na 10 minuten vragen we ons af, waarom we 4 uur willen kajakken. De natuur is heel mooi, maar kajakken oooh zo vermoeiend. Aangezien ik niet veel kracht heb, moet Nick dan zo goed als alleen de klus klaren. Wanneer je stopt met peddelen, geeft het je wel een zalig gevoel, midden in de natuur, enkel het geluid van enkele vogels, kabbelend water…. Na 2 uur wisselen we van boot. Ik ga bij onze gids zitten, Nick krijgt een éénmanskajak ( waar hij maar net in past en na 1 minuut toch al spijt heeft dat hij gewisseld heeft). Ik heb het nu wel super goed. Ik moet niets doen van de gids. Enkel zitten en rondkijken. We passeren nog enkele versnellingen. Het heeft wat weg van een mini-rafting-parcours. Heel leuk. 4 uur peddelen, het was leuk, mooi, maar zeker genoeg geweest. ’s avonds laten we ons verwennen en nemen we een olie nek en schouder massage. Zaalliiggg. Nick valt ’s avonds om 9 uur in slaap. Record-vroeg-slapen.
