Oostenrijk

Eerst naar goede gewoonte nog maar eens wat dingen drogen in het zonneke dat er al vroeg doorkomt. Ondertussen maak ik de pasta bolognaise die er gisteren door de regen niet van gekomen was. De Italianen zijn nog altijd bezig met de laatste fase van hun drooglegging. Ik bied ze een cappuccino aan al hadden ze waarschijnlijk meer op wat van die pasta gehoopt. Stralende dag vandaag en in de voormiddag al 27 graden. Normaal zou ik rijden tot Kerms an der Donau, maar ik heb een betere camping gevonden 50km verder. Nog snel een Wienersnitsel binnensteken en dan kom ik in Wachau, blijkbaar een heel bekend wijngebied. Moet wel, want je ziet er alleen maar wijngaarden zo ver je kan kijken. De verleiding is groot om een wijntje te proberen, maar het is nog ver, ik ken mezelf en rij wijselijk verder. Wel wat op en neer tussen de wijngaarden en de camping aan de rivier is echt super. Ook de eerste keer in lange tijd dat ik ’s avonds nog eens buiten kan zitten in mijn stoeltje aan de tent. Ik ga nog een pot goulash en wat brood halen als avondeten in de dichtstbijzijnde supermarkt en de avond kan niet meer stuk. Of ja, tot het begint te regenen dan misschien. Gelukkig was het dan al bedtijd en zullen we dat morgenvroeg weer wel drogen. Kunnen we ondertussen goed.

Opstaan en dingen drogen, het begint een gewoonte te worden. Het zou een rustige 100km moeten worden vandaag maar het is al bloedheet. Er zijn eigenlijk veel fietsers die deze route doen en dat schept een band, een fiets-band zou je kunnen zeggen. Als ik een foto sta te nemen voor de paar volgers op Instagram die ik heb knalt er een fietsster zonder aanleiding op een wandelaarster. Wreed accident en ik zal maar eens gaan kijken wat de damage is. Die blijkt nogal mee te vallen, maar die met haar fiets heeft wel wat ontsmettingsmiddel van mij nodig voor haar schrammen. Snel daarna kom ik al in de buurt van Wenen waar ik expres niet doorrij omdat dat veel te druk is. Nee, ik rij over een gigantisch eiland / park in het midden van de Donau. In ben in Wenen en de vriendelijkheid van de mensen is ook om van te blèten. Ik ga vandaag tot in Bratislava en kijk er hoe langer hoe meer naar uit. Plots zie ik een naakte man. Hmm, ok, dit is de city en ik zie nog wel meer gekke personages en sportievelingen. Tot ik weer een naakte man tegenkom. Tiens, dat lijkt hier redelijk normaal. Gelukkig ben ik bijna aan het einde van het park. Ik neem een brug naar de oever maar wat blijkt, daar is plots iedereen naakt. Shit waar ben ik nu weer terecht gekomen. Met denkbeeldige oogkleppen op rij ik naar de dichtstbijzijnde uitgang tot een oud vrouwmens mij kordaat aanspreekt. Ik versta ze niet een weet ook niet waar kijken, maar ik heb geen zin in een reeds rare conversatie met deze bejaarde boze bomma en maak me uit de voeten.

Het ergste lijkt achter de rug, maar het is nog steeds super warm en wat volgt is een mega stuk. Een mega lange weg rechtdoor door een natuurgebied, gevolgd door een mega lange brug, gevolgd door een mega lange gracht. En het was mega warm. Kortom alles was mega. Uiteindelijk kom ik (mega) uitgedroogd aan de grens en in de taxfree zone stort ik mij op de ijskast met koud bier. Voor deze prijs hoef ik het ook niet te laten en ik drink er nog één. Joepie, eindelijk een nieuw land. Nog een snelle coronacheck door de legerman aan de grens en al snel zie ik een glimp van het witte kasteeltje van Bratislava. Ik heb een hotel geboekt om eens wat orde op zaken te stellen. De prijzen zijn hier een pak lager en na dagen vochtig leven zijn wou ik op mijn rustdag even alles proper en in orde maken. De kuisvrouw van het Ibis hotel in Bratislava zal mijn passage nog lang herinneren. ’s Avonds ben ik nog iets gaan eten en kort gaan drinken in het gezellige centrum van de stad.

Ik probeer voor het eerst een beetje uit te slapen voor zover dat gaat, maar mijn bioklok wekt mij voortaan standaard rond 6u. Het is redelijk rommelig in mijn kamertje want ik heb gisteren alles gewassen en dat hangt nu overal te drogen. Behalve mijn was, die ga ik doen zo snel de wasserette open gaat om 10u. Terwijl de wasmachine haar werk doet wandel ik een beetje door de stad en ga een koffie drinken op een plein. Als ik terug naar mijn hotel wandel zie ik opvallend veel reclame voor Thaise massages. Hmm, mijn gedachten waren onderweg al dikwijls afgedwaald naar Thailand en hoe zeer ik het mis, dus misschien is een massage wel een goed idee. Dat gaat zeker en vast ook deugd doen aan mijn beentjes. Een redelijk opdringerige Thaise juffrouw geeft me een matige massage, ik denk dat haar specialiteiten elders lagen maar daar heb ik herhaaldelijk vriendelijk voor bedankt. Wat anders doen op een rustdag dan rusten? Ik doe een terras, eet een ijsje, werkt nog wat aan de blogberichten,… en dan is daar plots de Washt! Die was op de terugweg van zijn reis door Oost-Europa en we hadden hier afgesproken. Eerst even verhalen uitwisselen op het terras, dan lekker eten en lokale wijn drinken bij de Thai en tenslotte afsluiten op straat in de cocktailbar.