Bratislava - Bokros - Budapest
Bratislava - Bokros
120km
Uitgerust maar toch met een klein katerke neem ik afscheid van Washt. Nu nog uit deze stad met honderdduizend wegenwerken geraken. Van regen geen sprake meer en het is weeral heel heet in de voormiddag, zo heet dat ik al snel moet stoppen om wat af te koelen en iets te drinken in de jachtclub op de oever van de Donau. Er is keuze tussen Cola of Kofola. “Hetzelfde als Cola, maar dan anders en iets goedkoper.” Mijn nieuwsgierigheid naar het onbekende doet me kiezen voor het tweede en ik zal zeggen het is ook iets smeriger. Als ik daarna terug vertrek word ik langs alle kanten besprongen. Door sprinkhanen. De slijmerige slakken van Duitsland en Oostenrijk zijn ingeruild tegen een massa sprinkhanen van Bijbelse proportie. Zolang ze niet in mijn mond vliegen is het nog wel ok. Slovakije is ook het land van ex-wereldkampioen wielrennen Peter Sagan en ik had al wel een paar wielrenners gezien, maar nog niks van Sagan. Tot plots twee oudjes (zonder elektrische fiets!) mij voorbijknallen. Zij draagt een setje van Bora–Hansgrohe en hij een opvallend echt ogende wereldkampioenen trui. Ik maak mezelf wijs dat dat de ouders van Sagan waren, geen twijfel mogelijk.
Voor de rest kom ik (bijna) niemand, maar dan ook niemand tegen. Ik fiets door een groot natuurgebied en als ik al iemand tegenkom zijn het altijd vriendelijke mensen die goeiedag zeggen. Het is zo heet dat ik tegen de avond op 10km van mijn bestemming nog eens uitgebreid moet stoppen om te drinken en te eten. Als ik achteraf de rekening krijg denk ik eerst dat ze verkeerd geteld hebben, maar het blijkt hier echt zo goedkoop te zijn. Als slaapplaats toch maar weer een kamerke gepakt bij een familie op de boerenbuiten. Ik vond het zonde om mijn pas gewassen en perfect ingepakte tent nu al terug te moeten uitpakken. En voor die prijs heb je zelfs nog geen campingplek in Oostenrijk. Pension Bokros is een beetje uit de richt, maar de enthousiaste uitbaatster die heel veel moeite doet om zich verstaanbaar te maken in het Engels maakte dat direct helemaal goed. Ze had zelfs een tapinstallatie die ze maar al te graag wou demonstreren.
Bokros - Budapest
116km
’s Morgens bij het ontbijt was de uitbaatster nog niks van haar enthousiasme verloren en ik was ook blij want vandaag gaan we weer een nieuw land binnenvallen. De regen is voorgoed verdwenen en vanaf nu alleen nog 30 graden en meer. Maar na een tijdje fietsen duiken de eerste problemen op. De ferry die ik normaal naar de overkant en tegelijk Hongarije moet namen vaart niet meer, en blijkbaar al een tijdje. Er zit niks anders op dan naar de brug te rijden 20km verderop. Na een paar kilometer moet ik weer een beetje stunten want daar is er ineens een gigantisch gat in het fietspad. Gelukkig kan ik Eurovelo route 6 nog een stuk volgen, dat staat normaal garant voor goeie fietspaden. Niet hier, want even later is route 6 helemaal opgeslokt door de natuur en moet ik zelfs een stukje over de snelweg fietsen. Daarna volgt een harrewar van singletrack, zandpadjes, bosweggetjes en als afsluiter nog een paar kilometer kiezels ploegen. Ik zit midden tussen de zonnebloemvelden als Jesus Christ the lord himself mij komt redden want in de verte zie ik het kruis van een kerkje boven de bloemen uitsteken. Daar zal wel een dorpje zijn. Jawel, een dorpje en even later zelfs een hele stad. Ik rij over de brug en zit zonder het eerst te beseffen ineens al in Hongarije, maar ik heb nog geen Hongaars geld. Er staan overal waterpompjes in de straten en ik vraag me af of ik daarvan zou kunnen drinken. Voor de zekerheid haal ik uiteindelijk toch maar wat geld af en koop ik een cola. Kofola zal nooit mijn favoriete drankje worden.
Nieuw land maar de slechte wegen vol gaten, putten en wortels gaan gewoon verder. Langzaam maar zeker kom ik toch dichter bij Budapest. Die laatste stop van gisteren een paar kilometer voor ik op mijn bestemming was had me toen goed gedaan en ik beslis het nog eens te herhalen, maar nu op een gezellige dijk even buiten de stad. Natuurlijk direct de goulash testen en het lokale bier drinken waardoor ik er maar slecht weg geraak. Eens in de stad ben ik direct onder de indruk van het mooie Budapest. In mijn hostel ben ik minder onder de indruk van de hoeveelheid Nederlanders. Ik heb niks tegen Nederlanders, maar als er één van boven het water in gebrekkig Engels dingen zit te roepen zoals: “Aai hef an ouwdie tietie en ai droof hier wit now klowts on jonge” dan moet ik toch eens zuchten. Gelukkig was daar plots Max, Duitse guide of the nightlife. Voor mij dan toch. Hij was daar al een tijdje en stelde voor om een paar bars te laten zien. Er is een overload aan uitgaansmogelijkheden waardoor we maar snel naar één of andere plek zijn gegaan waar ze vanalles wat draaiden en daar ook heel de avond gebleven. ’s Morgens word ik zweterig wakker in mijn beddenbak in het hostel want de airco had het blijkbaar begeven ‘s nachts. De Nederlandse kerel onder mij was er erger aan toe want die heb ik diezelfde dag nog drie keer uit de douche zien strompelen.
Vandaag rustdag, dus rustig aan. Ik spot een Vietnamese noodlebar en ga nog eens een lekker soepke eten. Het plan was om door de stad te wandelen maar het is niet te doen, het is bloedheet en ik zweet een liter per seconde uit elke porie van mijn lijf. Spijtig, want het is echt wel een hele mooie stad. Ik beloof mezelf om nog eens terug te komen en alles eens deftig af te kijken als het iets minder tropisch is. Dan maar terug naar het hostel. Een beetje chillen in de koele keuken, foto’s sorteren, bloggen, burten,… en dan is het voetbaltijd. De Premier League begint vandaag terug en Liverpool moet aan de bak. Ik vind een sportsbar diep onder de grond, maar zelfs daar is het een sauna. Met een koud pintje en een kipfilet op Ronaldo’s wijze erbij valt het nog wel mee. Liverpool wint de match en ik keer gelukkig terug naar het hostel, al is dat maar van korte duur want de rooftop bar is nog altijd een oven. Er is ook een verse lading Nederlanders gedropt en ik raak aan de praat me Fejbiejen. Dus niet Fabien of Fabbie. Fej-bie-jen, en Rik. Aangezien zij nu de newbies zijn ben ik vandaag de partyguide, maar ik neem hen gewoon mee naar de openlucht disco van gisteren. Ik weet anders ook niks 🙂 Iets na middernacht heb ik genoeg Hollands gesproken en keer ik met Rik en een kebab in de hand terug naar huis. De volgende dag zou ik graag iets vroeger vertrekken met de fiets in de hoop de hitte voor te zijn.
Grein - Tulln - Bratislava
Grein - Tulln
120km
Eerst naar goede gewoonte nog maar eens wat dingen drogen in het zonneke dat er al vroeg doorkomt. Ondertussen maak ik de pasta bolognaise die er gisteren door de regen niet van gekomen was. De Italianen zijn nog altijd bezig met de laatste fase van hun drooglegging. Ik bied ze een cappuccino aan al hadden ze waarschijnlijk meer op wat van die pasta gehoopt. Stralende dag vandaag en in de voormiddag al 27 graden. Normaal zou ik rijden tot Kerms an der Donau, maar ik heb een betere camping gevonden 50km verder. Nog snel een Wienersnitsel binnensteken en dan kom ik in Wachau, blijkbaar een heel bekend wijngebied. Moet wel, want je ziet er alleen maar wijngaarden zo ver je kan kijken. De verleiding is groot om een wijntje te proberen, maar het is nog ver, ik ken mezelf en rij wijselijk verder. Wel wat op en neer tussen de wijngaarden en de camping aan de rivier is echt super. Ook de eerste keer in lange tijd dat ik ’s avonds nog eens buiten kan zitten in mijn stoeltje aan de tent. Ik ga nog een pot goulash en wat brood halen als avondeten in de dichtstbijzijnde supermarkt en de avond kan niet meer stuk. Of ja, tot het begint te regenen dan misschien. Gelukkig was het dan al bedtijd en zullen we dat morgenvroeg weer wel drogen. Kunnen we ondertussen goed.
Tulln - Bratislava
101km
Opstaan en dingen drogen, het begint een gewoonte te worden. Het zou een rustige 100km moeten worden vandaag maar het is al bloedheet. Er zijn eigenlijk veel fietsers die deze route doen en dat schept een band, een fiets-band zou je kunnen zeggen. Als ik een foto sta te nemen voor de paar volgers op Instagram die ik heb knalt er een fietsster zonder aanleiding op een wandelaarster. Wreed accident en ik zal maar eens gaan kijken wat de damage is. Die blijkt nogal mee te vallen, maar die met haar fiets heeft wel wat ontsmettingsmiddel van mij nodig voor haar schrammen. Snel daarna kom ik al in de buurt van Wenen waar ik expres niet doorrij omdat dat veel te druk is. Nee, ik rij over een gigantisch eiland / park in het midden van de Donau. In ben in Wenen en de vriendelijkheid van de mensen is ook om van te blèten. Ik ga vandaag tot in Bratislava en kijk er hoe langer hoe meer naar uit. Plots zie ik een naakte man. Hmm, ok, dit is de city en ik zie nog wel meer gekke personages en sportievelingen. Tot ik weer een naakte man tegenkom. Tiens, dat lijkt hier redelijk normaal. Gelukkig ben ik bijna aan het einde van het park. Ik neem een brug naar de oever maar wat blijkt, daar is plots iedereen naakt. Shit waar ben ik nu weer terecht gekomen. Met denkbeeldige oogkleppen op rij ik naar de dichtstbijzijnde uitgang tot een oud vrouwmens mij kordaat aanspreekt. Ik versta ze niet een weet ook niet waar kijken, maar ik heb geen zin in een reeds rare conversatie met deze bejaarde boze bomma en maak me uit de voeten.
Het ergste lijkt achter de rug, maar het is nog steeds super warm en wat volgt is een mega stuk. Een mega lange weg rechtdoor door een natuurgebied, gevolgd door een mega lange brug, gevolgd door een mega lange gracht. En het was mega warm. Kortom alles was mega. Uiteindelijk kom ik (mega) uitgedroogd aan de grens en in de taxfree zone stort ik mij op de ijskast met koud bier. Voor deze prijs hoef ik het ook niet te laten en ik drink er nog één. Joepie, eindelijk een nieuw land. Nog een snelle coronacheck door de legerman aan de grens en al snel zie ik een glimp van het witte kasteeltje van Bratislava. Ik heb een hotel geboekt om eens wat orde op zaken te stellen. De prijzen zijn hier een pak lager en na dagen vochtig leven zijn wou ik op mijn rustdag even alles proper en in orde maken. De kuisvrouw van het Ibis hotel in Bratislava zal mijn passage nog lang herinneren. ’s Avonds ben ik nog iets gaan eten en kort gaan drinken in het gezellige centrum van de stad.
Rustdag in Bratislava
Ik probeer voor het eerst een beetje uit te slapen voor zover dat gaat, maar mijn bioklok wekt mij voortaan standaard rond 6u. Het is redelijk rommelig in mijn kamertje want ik heb gisteren alles gewassen en dat hangt nu overal te drogen. Behalve mijn was, die ga ik doen zo snel de wasserette open gaat om 10u. Terwijl de wasmachine haar werk doet wandel ik een beetje door de stad en ga een koffie drinken op een plein. Als ik terug naar mijn hotel wandel zie ik opvallend veel reclame voor Thaise massages. Hmm, mijn gedachten waren onderweg al dikwijls afgedwaald naar Thailand en hoe zeer ik het mis, dus misschien is een massage wel een goed idee. Dat gaat zeker en vast ook deugd doen aan mijn beentjes. Een redelijk opdringerige Thaise juffrouw geeft me een matige massage, ik denk dat haar specialiteiten elders lagen maar daar heb ik herhaaldelijk vriendelijk voor bedankt. Wat anders doen op een rustdag dan rusten? Ik doe een terras, eet een ijsje, werkt nog wat aan de blogberichten,… en dan is daar plots de Washt! Die was op de terugweg van zijn reis door Oost-Europa en we hadden hier afgesproken. Eerst even verhalen uitwisselen op het terras, dan lekker eten en lokale wijn drinken bij de Thai en tenslotte afsluiten op straat in de cocktailbar.