Koh Lanta

Same same… but different

Koh Lanta
Koh Lanta

We verblijven in het Pada Hotel, een door extreem vriendelijke moslims (ze bestaan) gerund hotel op een rustig stuk van Koh Lanta. Een nieuwe wereld gaat voor ons open als we tijdens een wandeling een weggetje inslaan dat we bij alle vorige bezoeken over het hoofd gezien hadden. Verlaten stranden en rustige barretjes. Tegen de avond echter genoeg door het zand geploegd en we huren een brommerke voor de rest van de dagen. We brengen nog een verrassingsbezoek aan Jeroen en Frans van Isara Lanta (incl. welcome-back-wodka-baileys-shotje) en houden het die avond voor bekeken.

Oudejaarsdag heb ik nooit echt speciaal gevonden en dat was nu niet anders. We gaan op ons gemak eten in Old Town, rijden door het national park en gaan al eens vissen op een lokale visput. Als opwarmerke 🙂 ’s Avonds vieren we naar goede gewoonte oudjaar op het strand met zoveel vuurwerk dat een inwoner van Enschede jaloers zou maken. Afsluiten doen we in de piraten bar waar nog een paar gewonden vallen na een knaller op de dansvloer. (Dat mag je letterlijk nemen.) De rest van de animo die avond werd verzorgd door: een dikke zatte oude vrouw, ne kleine met lampjes, heupwiegende hoelahoepsters, onze mislukte wensballon en een slang in de vrouwen wc die na een avond volk wegjagen gewoon een veloband bleek te zijn.

Koh Lanta
Vuurwerk met nieuwjaar

Nieuw jaar, nieuw avontuur!

1 januari geen kater, maar een lange warme dag rondrijden, P-Magazine en Dag Allemaal lezen, snoozen op het strand en plonsen in ons zwembad. 2014 is nu al een topjaar.

De grote dag is aangebroken. Ik had al een paar keer afgesproken met Don, een visser die hier al jaren woont en die ik ondertussen ook al een paar jaar ken. Naar goede gewoonte had ik een cadeau bij en deze keer waren het foto’s van onze vorige vistrip die ik had laten afdrukken in den Hema. Dat vonden ze geweldig natuurlijk. Zijn broer werkt daarbij ook nog eens in het hotel waar we verblijven en we zijn in het restaurant van zijn vrouw al eens gaan eten dus hier konden we niet veel verkeerd meer doen. Gert in ik gaan vandaag mee vissen. Al is het niet de ideale tijd van het jaar, we wagen het er toch op. Hmm, het sleepvissen van overdag brengt niks op. Na de lunch op een piepklein eilandje en een beetje snorkelen (dat we toch vis gezien hebben) werpen we het tegen de avond -komt ie- over een andere boeg.

Terwijl wij dachten dat we nu onderhand naar huis zouden varen begint Don handlijnen klaar te maken. Direct beet. Ik vang een mooie white snapper en de Gert ook euh… iets. Het word stilaan donker en de barracuda’s hebben honger. Don vangt er een paar en plots hangt er bij mij ook een monster aan. Ik begin hem met veel moeite binnen te halen, zie na een tijdje mijn lood al boven komen, de vis bijna… en dan schiet hij los. Vis weg. Balen! Don vangt er nog één… en nog één. En op den duur is het plotseling al wel heel laat en beseffen we dat we eigenlijk mega ver op zee zitten in de pikkedonker en dat er precies best veel wind is ineens. Daar zitten we dan in een longtail bootje, met een nakende storm in de verte, Don en zijn helper die volgens Don “only 50% but good guy” is en wij. “Hold on” was het magere advies dat we kregen voor we aan de terugtocht begonnen. Kleine golven worden grote golven, grote golven worden nog groter en op den duur vliegen we meer door de lucht dan door het water. Ongerust? Bwa, dat viel nog wel mee, de vrouwen waren het anders wel. Na een dikke twee uur Deadliest Catch spelen en net niet geramd geworden door een mega schip spoelen we terug aan op Koh Lanta. Magere vangst, maar wat een leuk avontuur en een goeie reden om nog eens terug te komen.

Koh Lanta
Visser Don en zijn halve helper

De laatste dag gebruiken we om vanaf Trang terug naar Bangkok te vliegen. Ook al waren we veel te vroeg in de luchthaven, tijdens een paar potjes shithead enz… -komt ie weer- vloog de tijd voorbij. Twee dagen shopping in Bangkok voor Gert en Sophie en voor hen zat het erop, voor ons wachtte de kou van Nepal.

Hotels, resorts, hostels en bungalows op Koh Lanta, Thailand


Krabi

Krabi, een oude bekende

Al was niet veel hetzelfde gebleven. De echt mooie dingen die je in Krabi kan doen zijn o.a. de eilandjes die voor de kust liggen. Je kan trips boeken naar 3 islands, 4 islands, 5 islands en zelfs 7 islands. Al mag je die aantallen met de gebruikelijke Thaise korrel zout nemen. We kiezen voor de 7 islands sunset trip, een tocht langs een aantal eilandjes met als afsluiter een BBQ op een heel klein strandje midden in de zee. Leuke uitstap (alleen soms wat druk) en een zeer geslaagde zonsondergang – BBQ – fireshow. Sommigen vonden het zand onder hun voeten dan weer iets te warm, maar dat was omdat ze daar de kolen van de BBQ begraven hadden. Op de terugweg door de pikkedonker maken we nog 1 extra stop. Hier kan je blijkbaar zwemmen tussen lichtgevend plankton, iets wat ik ook altijd al eens had willen doen… Dat spul geeft echter alleen maar licht als je het aanraakt. Dus terwijl de rest van de boot argwanend afwacht lig ik al als een op hol geslagen epilepsiepatiënt mijn eigen fireshow te maken. Niet op foto of film vast te leggen, maar spectaculair mooi.

Krabi
Poging tot fotograferen glowing plankton

The Emerald Pool

Gisteren genoeg gezwommen en aangezien het strand in Krabi (Ao Nang) toch niet zo proper is huren we een brommerke. Ik heb mijn zinnen gezet op een bezoekje aan ‘The Emerald Pool’. Een natuurlijke zwemput in het midden van een moeras. Klinkt op het eerste zicht niet zo aantrekkelijk, maar wel als je weet dat het water in die poel een geneeskrachtige werking zou hebben en daarnaast ook nog eens mooi appelblauwzeegroen / turkoois gekleurd is. Een lange rit op de moto brengt ons bij het bos waar je eerst een pad van 1,4km moet volgen langs allerlei vijvertjes en loopjes met extreem helder water om uiteindelijk bij het natuurlijke zwembad uit te komen. Het was weekend en dus waren er ook veel Thai die zichzelf kwamen genezen, maar dat maakte het alleen maar gezelliger.

Krabi
The Blue Pool

The Tiger Cave

Als laatste zijn we naar ‘The Tiger Cave’ geweest. Een grot waar vroeger –inderdaad- tijgers zaten én monniken, hoe ze dat juist onderling geregeld hadden heb ik niet kunnen achterhalen. Die grot is aan de voet van een grote rots, ik typ groot want de trap naar de top telt 1237 treden. Eens de apen die de onderste 250 treden van de trap bezttten uit de weg waren ging het redelijk vlot, alleen Ines had al snel last van hoogteziekte, of een slechte conditie – maar dit kwam doordat Nick als een op hol geslagen ‘tijger’ de trap op ging en Ines met haar korte benen probeerde te volgen….tevergeefs… (tot zover de bijdrage van Ines) Mooi uitzicht, veel hijgende mensen, grote buddha en natuurlijk 1237 trappen naar beneden. We hebben onszelf (en onzen Honda) ook nog vereeuwigd op een stuk bladgoud dat binnenkort op de buitenkant van de tempel in aanbouw zal worden bevestigd. Snel terug naar de stad, de overvolle boot op naar Koh Lanta en bye bye Krabi.

Krabi - Tiger Cave
1237 tredes tot de top
Krabi - Tiger Cave
Top van de Tiger Cave berg :-/

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Krabi, Thailand


Ang Tong National - Koh Samui

Van Chiang Mai naar Koh Samui

Chiang Mai

Chiang Mai, stilaan onze tweede thuis in Thailand was ook nog niet de plek om ’s avonds buiten te komen zonder vestje, al was het al veel beter. Desondanks was de drukke weekendmarkt weer erg euh… druk. Té druk zelfs voor mij. Ik zoek samen met mijn goede vriend Leo rust in de Saloon bij een matchke voetbal. Afterparty bij de Zoo in Yellow en blijven plakken aan tafel in de reggae bar, letterlijk (een schotelvod kennen ze daar niet). We zijn hier eigenlijk alleen om een vlucht naar Samui te nemen en dat doen we dan ook.

Koh Samui
Happy hour = Happy Trax

Chaweng Beach

Drie uur later liggen we al in een zitzak op het strand, Leo in de hand. Lekker warm dat het hier is. Warm en duur. En druk. Weeral. En er was niet eens een nachtmarkt. Maar we zijn in de war. Is dit Thailand? Het leek wel Tennerif. Bah bah. Ik word aangekeken alsof ik een zwerver ben, mensen geven me nog net geen kleingeld. Spijtig dat ik mijn roze trui en mijn witte broek vergeten was. Het niveau van de mensen spreekt ook voor zich. Zo konden twee Belgen zich niet situeren op een kaart waar in drukletters op stond “YOU ARE HERE”. Ok, waar hangt de camera Frans? Low-end lekker Thai food is niet te vinden dus wagen we ons aan de curryhut, een Indische keet.

Ang Tong National

Het Ang Tong National Park zou een bezoekje waard zijn en na de gewoonlijke Thaise vertragingen zitten we de volgende morgen in de speedboot naar… Koh Phangan. Had niemand dat gezegd dat we daar eerst nog wat tijd moesten gaan verspillen? Ik bedoel vier mensen oppikken. Gelukkig was één van hen een Italiaanse furie die later op de dag nog zal flippen en hardop beginnen schelden op haar man en zoontje. Om het met de woorden van de man te zeggen: “She is crazy” De zee is wild, een paar mensen zien hun ontbijt terug, maar we geraken er. Snorkelen, viewpoints, enz… velly nice. Minder nice waren de mensen waar we mee op stap waren. Wat een achterlijke toeristen toch. Belachelijk veel eten opscheppen om daarna ¾ te laten staan terwijl de laatste mensen daardoor alleen maar droge rijst kunnen eten. Denken dat je een hele tafel kan claimen door er van ver naar te kijken, Harri-Krishna Russen die zo achterlijk waren dat ik er nu al teveel letters aan verspild heb, enz…

Ang Tong National - Koh Samui
Ang Tong National

Gelukkig was de plek waar wij eigenlijk verbleven wel super. Geen resort waar elke avond wel iemand trouwt op het strand, maar lekker chill bij de vriendelijke Thaikes en waar de hondjes een kerstpakje dragen. We ontvluchten van het massatoerisme met ons brommerke en vinden een paar leuke plekken op het eiland. De Legends bar is cool en The Islander is ook wel ok. Afsluiten doen we met een beetje kerstshopping en de onterechte nederlaag van Liverpool tegen Man City.

Koh Samui
Kersthond

Hotels, resorts, hostels en guesthouses op Koh Samui, Thailand


Trax Tourt

Start your engines

“Had ik maar meer kleren aangedaan.” Dat was de enige gedachte in mijn hoofd de eerste kilometers op het brommerke. Thailand warm? Nope. We waren precies ergens verkeerd gereden en in Siberië terecht gekomen. Na dat we alles wat in onze kleine rugzak zat over elkaar hadden aangedaan toch nog vlotjes Chiang Saen bereikt.

Golden Triangle Buddha

Ons gezelschap kende het spel shithead nog niet maar na een paar potjes trainen in het zonnetje was iedereen mee. Behalve als er een acht viel. Het grappige madammeke dat we er twee jaar geleden al eens tegen kwamen kon nog altijd geen Engels al hield haar dat niet tegen te proberen. ’s Avonds gaan eten op “den dijk” van de Mekong met Laos op de achtergrond. Afgesloten in een caféke waar ze voor elke klant alles apart gingen halen, ook al zat je aan dezelfde tafel en hadden ze je eigenlijk niet verstaan. Uiteindelijk in bed gekropen met onze nieuwe -verstand op nul en kijken- serie: True Blood.

Mekong met Laos aan de overkant

Met een lekkere valling en een bijna botsing start ik de volgede dag, maar dat was na dat mijn kilometrikske de geest had gegeven. Rap even stoppen bij de golden triangle om een blik te werpen op een stukje Laos, Myanmar en Thailand en verder richting Doi Tung. “Caution! Very steep!” Zo werd die weg aangeduid op de kaart. Dat was niet gelogen. We zigzaggen de smalle weg en tevens populairste smokkelroute tussen Myanmar en Thailand over om even op adem te komen op de top van Doi Tung.

Onderweg naar Doi Tung met uitzicht over Myanmar

We rijden verder langs wat één van de mooiste routes in Thailand is en besluiten Mae Suai over te slaan om in één keer terug naar Chiang Rai. Bovenstaande verhaal klinkt bij momenten misschien vreselijk maar tegelijk hebben we heel erg genoten van de tocht, de heel mooie uitzichten en alle rest. Bij gevolg hebben we ook nog totaal geen kleurke en zien we er niet uit als mensen die op vakantie zijn in Thailand. Alleen mijn neus is verbrand waardoor ik evengoed kan doorgaan als een albino met een alcohol probleem.

Doi Mae Salong centrum

Hotels, resorts en guesthouses in Doi Mae Salong, Thailand


Niks nieuws onder de zon

Bier, sloefen en vliegtuigen

De vakantiestemming was snel gezet in de sportsbar aan de terminal, met een halve liter Radeberger Pils en relaxte Duitsers die op hun sloffen naar de luchthaven komen. Vliegen is verplichtte kost dus probeer je het zo aangenaam mogelijk te maken. Twee vluchten met in het midden een verplichtte pitstop bij de Burger King in Abu Dhabi en we stonden alweer in sweaty Bangkok. Betogingen? Amper iets van te merken. Naar goede gewoonte ingechecked in ons guesthouse, iets gaan eten en ons daarna in het nachtleven begeven.

Chiang Rai

’s Anderendaags met lichte tegenzin nog maar eens op het vliegtuig gesprongen (al was het maar voor een uurtje) richting Chiang Rai, waar onverkende bergkammen op ons lagen te wachten. Reuze meevaller trouwens Chiang Rai met als hoogtepunt een vreemde disco klokkentoren die van 19.00u tot 19.15u even alle aandacht vraagt als je in de omtrek bent. Moet gezegd worden, het is er berekoud. Van Bangkok naar Chiang Rai gaan is vergelijkbaar met in de Colruyt van de droge voeding naar de diepvries. Tot overmaat van ramp kregen we zelfs geen warm water uit onze douche. Wat moest doorgaan als de boiler voor het warme water had meer weg van een op hol geslagen vlammenwerper. Laten we zeggen dat Ines blij is dat ze haar wenkbrauwen nog heeft.

Chiang Rai clock tower
Chiang Rai clock tower

Onze eerste aankopen deze vakantie op de night-bazaar in Chiang Rai waren dan ook een lange broek, een sjaal en een banana pancake, al heeft dat laatste niks met de kou te maken. Als afsluiter van de avond waren we getuige van een verkrachting. Verkrachting? Ja, van het repertoire van Eric Clapton en Frank Sinatra door een driekoppige Thaise band met één fan.

Chiang Rai night market
Chiang Rai night market

Ik schrijf dit vanuit het Sanboonma Resort in Chiang Saen en heb net 5 gamba’s, een bord sticky rice, een paar grote Leo’s, een bord fried rice en een portie gegrild nekvet van het varken op dus… so far so good.


Koh Phangan

Koh Party!

Ik heb heel wat in te halen en de helft ben ik alweer vergeten, maar ik ga toch een poging doen er nog iets zinnig over te vertellen.  Al is het maar zodat de Mach zijn dagen vol krijgt.

Full Moon party crew

Koh Phangan, dé party place bij uitstek in Thailand, misschien wel in heel de wereld. Persoonlijk vind ik het voortaan maar een drukke bedoening en de Full Moon party een beetje overroepen, maar als regelmatige Thailand reiziger kon het toch niet dat ik nog nooit een echte Full Moon party had meegemaakt. Die full mag je letterlijk nemen. Ik heb ze niet geteld, maar er waren veel mensen op het strand die avond. Mooie, lelijke, dunne, dikke die in de zee pissen, vieze die in de zee … en wij. Allemaal heel plezant maar alcohol drinken in emmerformaat blijft gevaarlijk.

Ines en ik verbleven in het stadje waar tegen alle verwachtingen in toch nog wel wat te beleven viel. De rest had al lang op voorhand iets kunnen boeken aan het strand, maar dat was nu volzet. Geen nood, wij waren daar overdag en ’s avonds ook welkom. Veel meer dan brommeren, beachen, boeffen en boozen hebben we daar (weer) niet gedaan, maar voor een vakantie moet dat niet meer zijn. Als we dan al eens een poging tot activiteit ondernamen werd die abrupt afgebroken door de moesson die ons gevolgd was van Koh Lanta. Gelukkig konden we nog wel voetbal kijken, al durfde de elektriciteit op het eiland ons ook wel eens in de steek laten. Heel Phangan zonder “ellentrik”, het heeft wel iets, maar uw bier wordt warm.

Om af te sluiten nog even over de kakkerlak die mij en Ines heeft aangerand. Wel, hij heeft het moeten bekopen met zijn leven… Op den duur toch, waarvoor nogmaals dank Ines.


Pitstop Phuket & Koh Lanta

Zon en zee

Na de koude in het hooggebergte van Noord-Thailand was het tijd om ons reeds diep ingebrandde marcelleke weg te werken op de stranden van Koh Lanta. Eén probleem: het regende. Dat kon echter de pret niet bederven, want voor het eerst deze trip was team Arendonk (ook al woont de helft in Retie) compleet. Michelle pikten we onderweg op in Phuket, de Lou zat ons aan den toog op te wachten en na regen komt… de Raas. Veel meer dan pintjes drinken, shithead spelen en tammen zat er de eerste dagen dan ook niet in. Sorry, pintjes én cocktails zoals op de mega birthday party van Bo. Inclusief vuurwerk, wensballon en party dj B-ritt.

Cocktail party all the time

Vier en bissen

Bij een paar echte mannen begon het oerinstinct om vis te vangen echter de bovenhand te krijgen waardoor we na even zoeken een boot hadden geregeld om zeemonsters te gaan vangen. De vangst was groot, de lengte klein. Gelukkig hadden we een B-plan, waar de B staat voor bier. Veel plezier op ons bootje (ook al zaten we even in het oog van de storm), lekker eten (de sardines die we voor de middag gevangen hadden) en de Witte uiteindelijk toch nog een monster aan de haak geslagen in de vorm van een murene.

Bezinnen na het vissen

Met de brommer wat rondrijden, hier en daar iets gaan eten en gaan drinken en nog een boottripke met iedereen naar o.a. ‘The Emerald Cave’ en een paar mooie eilandjes rond Lanta gedaan. Onze tijd hier afgesloten op een feestje dat hoe langer hoe meer een gay-feest aan het worden was. Ik had nog nooit zoveel venten elkaar zien binnendoen en toen we allemaal aan de Lou zijn rietje moesten zuigen was de maat vol en het emmertje leeg.

Ingang van de Emerald Cave

3, 2, 1,... Start

Sawadeeeeeeee

Excuses voor het lange wachten op een eerste bericht, maar het was voor mij noodzakelijk om eventjes heel ver weg te zijn van laptops, smartphones, pc’s en internetten. Omdat er al zoveel gebeurd is en ik hoogstwaarschijnlijk al heel veel vergeten ben zal ik proberen de voorbije weken samen te vatten in een notendop.

Bangkok

Slechts een uurtje later dan de rest (Witte, Bo, Fakke, Mich, Britt) komen we aan op de afgesproken plek in Bangkok. Natuurlijk eerst iets gedronken en elkaar verteld over de ongemakken van de vliegreis alvorens een lekker langverwacht douchke. Moet zeggen dat ik (we?) precies nooit weg zijn geweest uit het vertrouwde Bangkok en we heel blij zijn dat we terug zijn. De straat opgevlogen om de buurt wat te “verkennen”, nog een paar lokale disco’s onveilig gemaakt met B.A. Baracus en ’s morgens precies toch last van een kleine jetlag  🙂  Een bootje gehuurd om rond te varen op de kanaaltjes in en rond de stad om tegen de avond de nachttrein naar Chiang Mai te nemen. In de nachttrein veel Chang gedronken, gelachen (o.a. met de Pingeeeeeeels verkoper) en de Witte een lesje gehad in shithead van de treinmevrouw. Lekker geslapen ondanks dat de Fakke zijn kettingzaag meer lawaai maakte dan de trein zelf.

Nachttrein naar Chiang Mai

Chiang Mai

Direct een heel mooi guesthouse gescoord mét zwembad, brommerkes gaan huren en een deel van de groep “de buurt laten ontdekken”, want mannen zijn jagers en rijden nooit verloren. Als opwarmerke voor de tocht van de volgende dagen, de lokale berg van Chiang Mai al eens opgereden, op de top de tempel bezocht en nog iets gaan eten. Later op de avond Ines nog gered van een gigantische dodelijke reuze spin, verzeild geraakt in een barfight (maar niet gedeeld in de klappen) en een bewogen avond afgesloten met een soupke.

Motorbike gang

Pai – Mae Hong Song – Mae Chaem

De weg naar Pai was bochtig, even bochtig als in april, maar met veel minder rook zodat we van het mooie uitzicht konden genieten. Wel frisjes eens de avond valt. Wat nog wel eens valt, of tenminste wankelt is Britt, waarschijnlijk door al die bochten, misschien door de cocktails. Nog snel een paar olifanten gewassen in de rivier, visje gevangen en verder naar Mae Hong Song. Een strak schema en door een paar keer pech onderweg komen we pas redelijk laat aan. Het verschil van een small t.o.v. een large curry van heel dichtbij leren kennen en de lachende Thaikes aan tafel twee lik op stuk gegeven. Zelfs nog plaats gevonden voor een banana pancake welke we door hebben gespoeld op het balkon dat rook naar natte hond, maar uitzicht had over het meer. De laatste rit naar Mae Chaem was ook zeer de moeite, ondanks de koude. Ingechecked, wat rondgereden en gaan eten met een prachtig uitzicht over de vallei. Pitstop bij de apotheek + 7-11 en shithead gespeeld op het terras van onze bungalow. ’s Anderendaags teruggereden naar Chiang Mai, onderweg gestopt bij een waterval en zonder stukken terug thuis geraakt. Nu kon een echte Amerikaanse hamburger ons wel smaken, hoewel deze er niet bij iedereen even goed in bleef.

Dinner with a view

Vertrokken uit Chiang Mai richting Phuket met twee uur vertraging waar Michelle ‘putih kecil’ Maes ons zat op te wachten. Pintjes gedronken bij de shemales, gecrashed in zonder twijfel één van de mooiste kamers om te overnachten in die buurt en ’s morgens weeral op weg naar Koh Lanta, waar we de voorbije 5 dagen gespendeerd hebben, maar daarover later meer. Zo, dat was een hele waslijst om af te rammelen, maar nu is iedereen weer mee. Foto’s volgen…


Bek to Bengkok en Koh Samet

Bangkok is burning

Na de koffiepauze op het Bolaven plateau zouden we eerst nog richting zuiden gaan, naar de zogeheten ‘4000 islands’, maar blijkbaar is dat daar een beetje een tweede Vang Vieng aan’t worden en aangezien we daar net vandaan kwamen, hebben we ervoor gepast en zijn we terug richting Thailand gegaan. Via Ubon Rachatani, daar de 3de klas trein gepakt naar Buri Ram, waar de Charel (ooit een naitive Arendonkenaar) ons al stond op te wachten. Voor wie de Charel niet kent: hij woonde dus ooit ook in Arendonk, maar nu al meer dan 10 jaar in Thailand, samen met zijn Thaise vrouw Moon en haar twee kinderen. Ik had hem drie jaar geleden al eens bezocht en Ines keek er heel erg naar uit om te zien hoe ze daar leven. Geen grote stad, geen stranden, geen touristen, maar wel veel regelmaat en toch is daar elke dag wel wat te beleven. Burten met de andere fallangs die er wonen, lekker gegeten en vooral veel bier gedronken  🙂 Maar dat moest, want anders krijg je nierstenen. Daarbij had ik ook nog eens een kapot glas… Na twee dagen countryside, terug de bus gepakt naar Bangkok waar we ’s avonds eerst het grootste onweer ooit over ons kregen (de straten stonden allemaal blank) en daarna stond een gebouw in brand in de Khao San, vlakbij waar wij zaten. (Waarschijnlijk door één van de honderd miljoen miljard blikseminslagen) Bij de brand is zelfs één Fransman omgekomen. Tot zover de sensatie.

Brandje blussen

Koh Samet

Omdat we stilaan uitgereisd waren en geen zin meer hadden om nog maar eens het vliegtuig te pakken of extreme busreizen te maken hebben we de bus gepakt naar Koh Chang, ons (of toch zeker mijn) lievelingseiland om er Songkran (3 dagen Thaise nieuwjaar) te gaan vieren en de laatste dagen nog lekker te relaxen. We beseften dat het ook al lang geleden was dat we nog eens gezwommen hadden. Songkran was de dag voor het eigenlijk begon al mega crazy en de dagen die erop volgden waren er niet minder om. Kortom drie dagen zeiknat geweest en zwaar gefeest. De rest van de dagen gevuld met niks doen en een visa run. There’s no better life than beach life, dus na Koh Chang onderweg naar Bangkok toch nog even ingechecked op Koh Samet, een ander tropisch bounty eiland waar we nog nooit geweest waren. ’t Is hier zeer mooi en met het fijne witte zand kan je brood bakken, maar moet wel gezegd worden dat het hier ook opvallend duurder is dan de rest van Thailand. Maar daar trekken we ons de laatste week niks meer van aan en ontbijten dagelijks op het strand van ons resort  🙂

Ontbijt op Koh Samet

En morgen dan toch terug naar Bangkok waar we nog een paar leuke uitstapjes gepland hebben…


Thailand – Laos

De slowboat

Na nog maar eens een paar dagen in Chiang Mai (ondertussen onze lievelingsstad) werd het stilletjes tijd door te gaan naar Laos. We zouden namelijk maar één nacht blijven, maar bleven per ongeluk een hele week. Tijdens die week verkenden we tot voorheen onverkende plekjes, gingen we vissen, op stap met lokale vrouwen, naar de zoo,… gelukkig zijn we er uiteindelijk dan toch weggeraakt. Paar uur in’t busje met uiteenlopende mensen. Bijv. één vrouw van 58 die alleen door ZO-Azië op pad was en een paar zelfingenomen lawaaierige Amerikanen en Canadezen, wat op zich niet zo gek is. De grens overgestoken, kennis gemaakt met de Laotiaanse gastvrijheid en een paar serieurs gestoorde moemoekes en ’s anderendaags al de slowboat gepakt richting Luang Prabang.

SLOW-boat klinkt traag, maar is best een spannende bedoeling soms, op een Mekong vol stenen en rotsen die er overal uitsteken. Om nog maar te zwijgen over de zatte mensen die de boot van links naar rechts doen wiegelen. Of misschien kwam het omdat ze 200 mensen op een boot voor maar 70 mensen geladen hadden? Ik weet het niet, maar we zijn veilig tot in Pakbeng geraakt, de tussenstop voor de nacht. De volgende dag hadden we een groter vessel gekregen dat ons stabiel en nog best snel naar onze eindbestemming bracht.

Sleepy dropjes op de oever van de Mekong

Luang Prabang

Inchecken en nog eens lekker gaan eten bij het Belgische restaurant en de rest van de avond wat rondgeslenterd. De tweede dag leerden we een paar Belgische meisjes kennen tijdens het kajakken op de Mekong en daar zijn we ’s avonds nog mee naar de Belgische bar  geweest. Toen de uitbater er op den duur zelfs bij kwam zitten en ook de verloren zatte Amerikaanse tattoo-artist terecht was, was het feestje compleet. Nagerechtjes van het huis (profiterollekes met zelfgemaakt vanille roomijs, een mousse van cocos, ananas en mango, afgewerkt met slagroom en gesmolten Callebout chocolade), gemaakt door een Belgische sterrenschef… en dat in Laos. Opletten dat we hier ook geen week blijven plakken… Spijtig wel aan deze tijd van het jaar in het noorden van deze landen, is dat de locals hier alles in de fik steken waardoor er bijna constant een dikke smogwolk tussen de bergen hangt…

Kuang Si Falls in Luang Prabang

Vang Vieng

Het was voor Ines de eerste keer in Laos, en wat doen alle jonge mensen dan in Laos? Inderdaad, tuben. Het tube-gebeuren was nog maar eens gegroeid t.o.v. andere jaren, maar wel in positieve zin. We hebben nog mega geamuseerd o.a. met de extreem uitbundige stip-acts van de crew van de verschillende bars, maar spijtig genoeg bestaat hier geen enkele foto van omdat we onze kodak niet bijhadden. Misschien maar goed ook, want we hebben in totaal die dag 20m getubed en zijn daarna in het donker van de nacht onze banden kwijtgespeeld.

Nog een paar dagen recupereren en dan de nachtbus in naar Pakse. Een zeer aangename nachtbus die verdacht veel weghad van een omgebouwde boot, maar reed als een trein. Al bij al aangenaam transport (voor mensen kleiner dan 1,50m) Morgen nog eens voor een paar dagen de brommer op richting Bolaven Plateau, wat ongetwijfeld een geweldige trip gaat worden, want hier schijnt de zon en is de lucht weer blauw.