Chumphon naar Ranong met de fiets
Ik verblijf in het Mercy Hotel in Chumphon en mijn alarm rammelt al weer lekker vroeg. Na mijn dagelijkse ontbijt in de 7/11 maak ik al snel wat kilometers en kom van de stad uit op een lange baan die recht (maar met veel bochten) naar Ranong gaat. Het is een grote baan, maar gelukkig niet overdreven druk, zeker niet ’s morgens. Aangenaam fietsen hier, soms naar beneden, dan weer een beetje naar boven, maar nooit zoveel dat je er echt moe van wordt. Met momenten tussen de bossen en op de grens met Myanmar dat letterlijk soms bijna binnen handbereik is. Er zijn wel wat wegenwerken hier en daar, maar niks noemenswaardig. Wel noemenswaardig is de klim die ze me op het einde van de rit nog voorschotelen. Op het kaartje leek die niet zo steil. Toch nog even zweten vooraleer ik de pier in Ranong kan gaan zoeken.
Koh Phayam
Ticket voor de slowboat was zo geregeld en terwijl ik wacht verfris ik me in de minder frisse wc van het kleine haventje. Wanneer de boot arriveert is er een Thaise matroos die een beetje te enthousiast mijn fiets wil inladen / gooien. Gevolg: een ‘gehavende’ fiets. De eerste krassen op een nieuwe fiets zijn altijd de ergste. Niks aan te doen en wanneer we na een uurtje aankomen op Koh Phayam rij ik naar de Rabbit Bungalows. Dit eiland is niet plat en ik arriveer eerder doorweekt op mijn bestemming. Even voor de fan gaan zitten in mijn hutje om af te koelen zat er ook niet in want hier hebben ze maar elektriciteit van 20h ’s avonds tot 6h ’s morgens. Al een geluk dat er water uit de douche komt.
De volgende dag laat ik mijn konijnenkot voor wat het is en scoor ik een goeie deal op Agoda. Bam! Hello, Buffalo Bay Vacation Club, waar ik een grote (stenen) bungalow voor mij alleen heb, 24h elektriciteit, een mooi privé strand en een heel goed restaurant. Veel tijd om van al dit lekkers te genieten heb ik echter niet, want vandaag heb ik afgesproken met Danny om gaan te vissen. Danny is een Belg en woont hier een paar maanden per jaar (de rest in Chumphon). Verrassend genoeg is hij afkomstig uit Rijkevorsel, slechts een half uurtje van Retie en dus moeten we voor niemand ons dialect verstoppen. Vissen hier is heel plezant en al vangen we veel inktvis en een paar kleine en middelmatige vissen, de grote monsters blijven ons verschalken. Een goed excuus om volgend jaar nog eens terug te komen.
Buiten vissen (en werken) is hier op het eiland voor mij niet veel te beleven. Het is hier laid back & chill en iedereen heeft hier precies teveel tijd. Koh Phayam is heel mooi, redelijk ongerept en nog vrij van massatoerisme. Het stikt hier wel van de reggae bars en ja man, alles wat daarmee gepaard gaat. Ik bespreek de laatste dag nog een paar dingen met Danny en zijn vrouw Took alvorens opnieuw de boot te nemen naar het vasteland waar de nachtbus naar Bangkok mij weeral staat op te wachten.