Spannend, vandaag gaan we naar een ander land. Tof omdat het eens iets anders zal zijn, maar toch ook wel een beetje bang omdat we zo graag in Thailand zijn en kan Cambodja hier wel tegenop? Het is een lange reis: 4.3 uur in de bus tot aan de grens, 4.5 uur tot in siem reap. Charel komt ons ’s morgens aan de bus in satuk nog nen goeie dag zeggen… We zitten in een bus alleen met Thai, in het begin heel rustig… tot ze een heeel mooie thaise film opzetten. Wat was da… krakende film uit de jaren 50 in’t Thais. Je moet het eens meemaken e. Nick heeft het toch gepresteerd tussendoor een dutje te doen. 4 km van de grens stopt onze bus voor ons. Chance dat de hostess van de bus ons een teken deed, anders waren we tot in Pattaya meegereden denk… Uit de bus gestapt, komt daar een vrome Thai naar ons. you must go with me, i bring you to the border, same compagnie as the bus. We weten dat we op onze hoede moeten zijn voor afzetterij… .Tja daar sta je dan, even controleren bij de buschauffeur. jaja we moesten die kerel volgen. hup in de pick up, gestopt en geraced naar de ambassade voor een visum. Het overiel ons zo een beetje allemaal in 2 minuten.
Ik wacht in de pick up op Nick, die is in de ambassade onze visums in orde brengen. De vrome Thai zet zijn pick-up terug in beweging. Ik helemaal in paniek ‘Oh neen, die gaat met mij weg rijde, toch oplichterij’.
Ik begin te roepen tegen die kerel… mar ja die hoort mij natuurlijk niet. Blijkt dat hij z’n auto toch maar ging verzetten. Hij schiet in een deuk als’k hem vertel da’k bang was… Erg eigenlijk dat je dikwijls zo’n wantrouwen hebt hier. Ze hadden het zo schoon geregeld voor ons…
Ale de grens goed en wel overgestoken. We merken al direct een groot verschil met het leven in Thailand. Fietsers, mens voor kar, armoede, … Ze stoppen ons in een gammelbus, op weg naar siem reap, de weg is lang en hobbelig. De fimpjes kunnen het beamen, het was bijna niet mogelijk om goei fotos te maken vanuit die bus. Of het moet zijn dat je net even hard kan trillen dan de bus, maar dan in omgekeerde richting zodat je bijna stil komt te hangen. Langs de kant van de weg valt ons de armoede nogmaals op. Mini-hutjes, kinderen zonder kleedjes, huisjes uit golfplaten, kinderen van 5-6 jaar die een kudde koeien leiden, mannen en kinderen die in een vieze rivier met net een vis proberen te vangen [zwemmend],…
Eenmaal in Siem Reap duiken de chique hotels en zelfs casino’s op. Wat een contrast.
We sluiten de avond af met een gezellig marktje en drinken iets lekker in een bar, waar de obers niets liever doen dan showen met hun coctail-smijtkunsten. Leuk om te zien.