İspir - Yusufeli - Göle

Bij dat kamerke was geen ontbijt inbegrepen dus ik improviseer weer iets met brownies, ice coffee, bananen en cola. Na twee minuten fietsen zit ik direct in een diepe kloof tussen de bergen. Het kleine riviertje wordt groter en groter tot het een meer is met een dam. Daarna begint het opnieuw en dat gaat zo een paar keer. Ik sta versteld hoe goed en snel men hier dingen bouwt. Dammen, bruggen, tunnels, wegen,… in zo’n extreem landschap. Ik geniet de hele dag van dat landschap en zou elke 2 min wel een mooie foto kunnen nemen, maar de wegen worden stilaan ook gevaarlijker, steiler en soms totaal onberijdbaar. Eergisteren heb ik nieuwe remblokken moeten steken en maar goed ook. Normaal had ik deze route nog verder gevolgd naar Artvin, maar dat word door iedereen afgeraden wegens te gevaarlijk. Gelukkig had ik al een b-plan dat in afstand iets langer is, maar rustiger stijgt. (Later zal blijken dat de weg naar Artvin afgesloten is en dus toch geen optie zou geweest zijn)

Als ik Yusufeli verlaat is het fris, maar nog zonnig en ik ben wéér constant onder de indruk van het fraaie landschap. Gigantische rotsen, diepe kloven, een kolkende rivier,… nog meer bruggen en tunnels alsof het konijnenpijpen zijn. Overal zijn ze hier aan het werken. Veel wegen staan zelfs nog niet op de kaart. Ik rij wel een beetje weg uit de heel extreme bergen en het landschap kalmeert in de loop van de dag. Het weer niet. De bewolking neemt toe en nu en dan krijg ik een onweer over mij. Plaats om te schuilen is er niet. Als ik bijna op een t-splitsing ben roepen drie mannen in een veld mij om te komen helpen. Ze proberen een auto op een camion te duwen, maar ik zie al van ver dat ze aan’t smossen zijn. Wat een tijdverlies, maar langs de andere kant ontkom ik zo wel aan een extra mega stortbui. Een paar kilometer verder vraag ik in een tankstation al eens of er een hotel in de buurt is, maar die verzekeren me dat er niks te vinden is de volgende 40km. Shit en het is al 17u, normaal stop ik rond deze tijd want over een uur is het donker. Kamperen is ook niet echt een optie want het regent weer en alles is nat en slijk langs de kant van de weg. Op dat moment maak ik waarschijnlijk de slechtste beslissing van heel mijn trip. Doorrijden tot in Göle, nog een kleine 40km. Ik heb een lamp, wat kan er gebeuren?

Nog rap wat koekjes en drinken gekocht en als een raket beginnen fietsen. Maar Göle ligt bovenaan een hele steile berg en de raket verliest al snel aan stuwkracht. Nog even later is het balkdonker en moet ik nog 35km in de pikkedonkere bossen bergop rijden. Het was ook harder beginnen regenen, maar dat was het minste van mijn zorgen. Ik zie alleen de lichtvlek van mijn fietslamp op de gele lijn van de weg die ik blindelings volg tot opeens zonder aanleiding die lamp uitvalt. Ik zie geen steek van in dat felle licht te kijken en ga al tastend op zoek naar mijn hoofdlampje in mijn kabas. Dat lampje is veel zwakker, maar nu nog mijn enige optie om iets te zien ook al is het maar twee meter. Als ik toch eens waag om links of rechts te kijken zie ik de lichtgevende ogen van onbekende beesten naar me terug staren. Nu en dan passeert er een camion of een auto, maar ze stoppen niet meer zoals overdag. Een beetje adrenaline lijkt ook een goeie brandstof te zijn en na twee uur fietsen zie ik een bordje Gôle 7km. Dat is nog van Arendonk naar Retie zeg ik tegen mezelf, dat is niks.

Even later stopt dan toch een tractor en de bestuurder praat druk en onverstaanbaar Turks. Ik probeer hem duidelijk te maken dat alles ok is, maar wanneer ik mijn rug even draai heeft hij mijn fiets al op zijn tractor gebonden. Hij brengt me recht naar een restaurantje en daarna naar een hotel. Voor één of andere reden duurde dat daar super lang en ik heb het ondertussen best koud want ik ben doornat. Uiteindelijk kan ik dan toch naar mijn kamerke en een warme douche pakken. Heerlijk. Wat blijkt, het vriest hier ’s nachts want ik zit bijna op 2000m hoogte. Toch vond ik dat ik een pintje had verdiend en vlak daarna val ik als een blok in slaap onder mijn vierdubbele dekens.