Killarney

Nog meer het binnenland in wordt het nog mooier. Weilanden en akkers, paarden, dairy (koeien) en cattle (slachtvee) veel verder en uitgestrekter dan je kijken kan. De natte droom van elke KLJ’er. We rijden een paar uur langs kleine wegen, bergen en dalen om uiteindelijk aan te komen in Killarney. Een klein western look-a-like dorpje in the middle of nowhere. De campground waar we zitten, delen we met een paar oudjes en een hele hoop wilde papegaaien. Nu vliegen er in de rest van Australië ook papegaaien rond, maar niet zoveel en zo’n tamme als hier. Als je je hand open doet landen er direct een paar op je arm. Of op je hoofd. Of ergens anders op je lichaam. De bird-feeding sensation is vrij plezant en daar amuseren we ons wel een tijdje mee.

Trax Ventura

Waar we ons ook mee amuseren hier zijn de oudjes. Ze nodigen ons uit voor bier, wijn en hapjes. Peter en Denise en Bruce en Betty. Peter laat al een jaar zijn grijze haar staan voor een goei doel en ziet eruit al een soort Aboriginal Sinterklaas, terwijl de rest niks opvallend mankeert. Het is hier slechts 20 graden en ’s nachts hebben we het koud. Voor de eerste keer dit verlof kan ik mijn fleece’ke bovenhalen, alsook mijn lange broek. ’s Morgens doen we een wandeling naar de waterval en in de namiddag gaan we met de oudjes mee in hun 4×4 de 14 crossings route doen. Een tourist track waarbij je 14 keer een rivier moet oversteken. Met ons busje was dat dus niet mogelijk geweest. Leuke namiddag en als we terug zijn doen we nog wat extreme bird-feeding, lezen en computeren wat. Ondertussen begint het  te regenen en typ ik dit bericht. Sebiet nog douchen, eten en tv zien want morgenvroeg rijden we door naar Tenterfield.

Eén van de 14 crossings

Tenterfield

Ondertussen ook Queensland verlaten en New South Wales binnengereden. Op een tussenstop beklimmen we de niet ongevaarlijke South Pyramid in het Girraween National Park en karren door. Tenterfield is een klein dorpje onderweg naar Lennox Head waar we niks gedaan hebben. Alleen een keertje Thais gaan eten en Australian pie leren kennen. Meat pie. Inderdaad, vlees vlaai. Ondertussen al uitvoerig geprobeerd met gehakt, tomaat en kaas, beef en zelfs een keertje met een ‘lamb chop’ waar het been nog uitstak. Aanrader! Terug naar de kust… Lennox Head was dus terug aan de kust na ons avontuur in het binnenland, maar het weer zat voor het eerst deze trip niet mee. Regen en wind. We beperken ons tot spelletjes spelen en weerbericht checken. Richting zuiden zou het beter zijn dus vertrekken we de volgende dag zuidwaarts. Veel verbetering zat er echter niet in, hoewel regen en iets frissere temperaturen best een leuke afwisseling zijn van de broeihete temperaturen die ons al 2,5 maand doen zweten.

South Pyramid in het Girraween National Park

Armidale

We overnachten in Armidale bij de meest enthousiaste campinguitbater die we in heel ons leven zullen ontmoeten om daarna door te rijden naar de Koala capital van de world. Gunnedah. Veel verbetering in het weer was echter nog steeds niet merkbaar dus hebben we nog even doorgeduwd naar Sandy Hollow waar het eindelijk opklaarde. Van hieruit was het niet meer zo ver tot Sydney en via deze weg zouden we ook langst de mooiste plekjes komen. Door de Hunter valley met allerlei paarden fokkerijen (stud farms), weilanden met Arabische volbloeden en gigantische rotsformaties. Het begin van The Blue Mountains. Die bergen/streek noemen ze zo omdat er naar’t schijnt een schijnbare blauwe schijn over die bossen schijnt. En inderdaad, met wat verbeelding is het daar precies iets blauwer dan elders hoewel de kleur geel ook goed vertegenwoordigd was door het leger Chinezen dat er losgelaten was. ’s Anderendaags een mooie en langzaam maar zeker, drukker wordende highway naar Sydney genomen en daar verblijven we nu al een paar dagen.

The Three Sisters rock in the Blue Mountains

To be continued…  🙂


Met dank aan de sponsors van TraxTrapt: