Lampang - Uttaradit

Na het ontbijt terug op mijn kamer begin ik mij klaar te maken om te vertrekken maar merk ik plots dat mijn achterste band plat staat. Daar gaat mijn vroege start en ik begin dan maar aan het onvermijdelijke plakwerk. Of toch niet, want ik heb helemaal geen plakspul bij ontdek ik. Wel één reserve binnenband waardoor de reparatie redelijk snel achter de rug is.

Vandaag een ambitieuze bergetappe uitgestippeld van 170km en ik voel me goed, al komt daar snel verandering in. Wat is me dat toch, ik moet zo hard duwen op die pedalen om vooruit te geraken? Blijkt dat mijn achterband weer stilletjes aan het leeglopen was. En geen fietsenmaker of mens in de buurt om me te helpen. Er zit niks anders op om zo door te rijden en om elke 30 minuten 125 keer te pompen met mijn mini-pompje. Op die manier kan ik toch telkens een half uur verder. In het eerste dorpje is geen fietsenmaker, alleen een soort Amerikaanse stock waar ze verduurde stickers voor traktorbanden verkopen en de rest van het dorp was nog niet wakker. Een plakker of nieuwe binnenband had nu wel erg van pas gekomen, want de hoogste bergen die ik vandaag over moet zitten eraan te komen. Het gaat al een tijdje bergop tot ik plots iemand tegenkom naar wie ik een dag eerder ook al eens had gezwaaid. Het blijkt een vriendelijke Duitser te zijn die me met plezier uit de nood helpt. Wat bleek, er zat een klein stukje ijzervijlsel in mijn band. Natuurlijk had ik dat gecheckt maar toch was dit kleine scherpe ding me ontgaan.

Ik bedank hem voor zijn hulp en we gaan elk onze eigen weg. Al duurde dat maar een uur want als ik zit te eten langs de baan komt hij daar ook net aan. We geraken aan de praat en besluiten een stuk samen verder te rijden. Het is extreem heet vandaag maar uiteindelijk rijden we een goeie 100km samen en dan hield hij het voor bekeken. Zelf had ik er nog ongeveer 40 voor de boeg, want ik had mijn zinnen gezet op Uttaradit als bestemming en platte banden houden mij niet tegen. Het is al donker en eigenlijk probeer ik dan niet te fietsen, overdag is al gevaarlijk genoeg, maar om één of andere reden zijn de straten hier vandaag verlicht als een soort Las Vegas van den Aldi waardoor ik het laatste stuk veilig kan fietsen. Moe maar voldaan aangekomen, een heerlijk welkome douche gepakt en nog maar eens gaan eten. Dacht bracht het totaal van die dag op 4x rijst, 2x noedels, papaya salad, 4 bananen, een pak koeken, wat sportdrank en 6L water. Een topdag voor mijn metabolisme. De Leo’s heb ik niet geteld.