We zijn nog maar even in Laos en het bevalt ons hier al enorm. De mensen lachen hier meer, zijn vriendelijker en niet opdringerig. Alles gaat hier ook hééél rustig. Geen getoeter en racende bussen.
Als we Luang Prabang aankomen is het al acht uur ’s avonds. We hebben een guesthouse gevonden bij een vriendelijke familie. We gaan nog een uurke de buurt verkennen. Op straat staan hier vele kraampjes met broodjes en fruitshakes. Zalig lekker, gezond en helemaal niet duur. We drinken er zo elke dag nu wel een stuk of 3.
We doen maar een deel van de avondmarkt, de rest houden we voor morgen.
19/02
We huren 2 mountainbikes en verkennen zo de buurt. Op enkele uurtje hebben we heel Luang Prabang al gezien. Mooi landschap, monniken, tempels, spelende kinderen in de rivier, mooi onderhouden tuintjes langs de rivier, fruitshakes,.. genieten. Af en toe een terrasje in de schaduw doet ons goed, ’t is zowat 33 graden.
’s avonds gaan we naar een Belgisch restaurant. We eten nen superlekkere kebap met belgische frieten. Mmmmmmm…
20/02
Vandaag doen we een kajaktocht. Eerst stoppen we even bij een waterval die normaal super mooi is, maar aangezien het droog seizoen is, is er niet zoveel aan. Wa mini-watervallekes hier en daar. Nick waagt zich toch aan een zwembeurt, maar die is maar van korte duur. Het water ruikt niet bepaald lekker. We maken een ritje op een olifant. Het is ongelooflijk hoe zo’n kanjer van een beest zulke kleine steile paadjes kan wandelen. Het is vantijd goed vasthouden. Na de lunch beginnen we aan onze 4-uur durende kajaktocht. Na 10 minuten vragen we ons af, waarom we 4 uur willen kajakken. De natuur is heel mooi, maar kajakken oooh zo vermoeiend. Aangezien ik niet veel kracht heb, moet Nick dan zo goed als alleen de klus klaren. Wanneer je stopt met peddelen, geeft het je wel een zalig gevoel, midden in de natuur, enkel het geluid van enkele vogels, kabbelend water…. Na 2 uur wisselen we van boot. Ik ga bij onze gids zitten, Nick krijgt een éénmanskajak ( waar hij maar net in past en na 1 minuut toch al spijt heeft dat hij gewisseld heeft). Ik heb het nu wel super goed. Ik moet niets doen van de gids. Enkel zitten en rondkijken. We passeren nog enkele versnellingen. Het heeft wat weg van een mini-rafting-parcours. Heel leuk. 4 uur peddelen, het was leuk, mooi, maar zeker genoeg geweest. ’s avonds laten we ons verwennen en nemen we een olie nek en schouder massage. Zaalliiggg. Nick valt ’s avonds om 9 uur in slaap. Record-vroeg-slapen.

Amai, waarom krijg ik een gevoel van kontentement over me nu jullie in Laos zijn? Vanwege die Dalmatiërs op het menu? Vanwege de drukte in Vietnam?
Het steeds terug tegenkomen van bepaalde mensen is wel heel frappant en misschien veelbetekenend…jullie hebben elkaar op de één of ander manier toch wel nodig op jullie avonturentocht!! Of misschien ook helemaal niet! De tijd zal het uitmaken…
Geniet, geniet, geniet…elke dag weer!!
Groetjes vanuit het nog steeds barre noord-westen waar het haardvuur nog steeds brand!
Groetjes uit Retie
Lies
Hoi, hier weer een berichtje uit Reusel. Ik las vanmorgen in de gazet dat er in Seoul (zuid-korea een 54-jarige oma het wereldrecord karaoke heeft verbeterd. Ze heeft ruim 76 uur aaneengesloten gezongen. Ik lees dat jullie de afgelopen dagen zeer intensief bezig zijn geweest. Dat je veel van de natuur hebt gezien door het huren van mountenbike’s en zelf te kajakken. Ik zou zo met jullie willen ruilen.
Geniet er samen van en tot de volgende keer,
Sjan en Harrie.
Ze doen hier dagelijks een aanval doen op het wereldrecord karaoke.