Miltenberg - Rothenburg ob den Tauber - Kratzmühle

Na de regen van de vorige dag, ’s morgens nu een zonneke. Ik blij en duik direct een natuurgebied in met glooiende bergjes. Hmm, wat is me dat, mijn been wil niet meer mee. Of beter gezegd mijn knie. Dit is de eerste keer dat ik daar last van heb en het steekt serieus. Korte pauze en even naar mijn medisch adviseur bellen. Toch maar traag proberen verder te fietsen, want stoppen is geen optie. Pijnlijk, en begint het ook nog te regenen. En om het helemaal af te maken schiet bij het schakelen op mijn voorblad mijn ketting tussen mijn voorste derailleur en slaagt alles muurvast. Nou nou, wat een begin van de dag. Met bruut geweld krijg ik de ketting los, maar smooth schakelen zit er vanaf nu niet meer in. Ondertussen ben ik zeiknat maar kan er eens goed om lachen. Ik wist dat zo’n dagen zouden komen waarop precies alles tegen zit, maar dan lossen we dat gewoon op. Ik sta midden in de velden in een gigantische stortbui met niks in de buurt om onder te schuilen. Die poncho van de Action bleek het slechtste idee dat ik tot hiertoe al gehad had. Maar ik zie beterschap achter de bergen, de zon is op komst. Na de middag terug volle bak sunshine en zo’n 25 graden waardoor ik toch een beetje kan opdrogen. Rest er nog het mechanisch probleem. Bam! Ineens is daar een fietsenwinkel die mij met plezier wil helpen. Ik mag zelfs niks betalen omdat ze op deze manier mijn goede doel willen steunen en het grappig vinden hoe ver ik nog moet rijden.

Het is echt niet meer plat hier, zelfs niet glooiend, wel heel mooi fietsen. Ik ben op weg naar Rothenburg ob der Tauber waar ik heb afgesproken met onze Duitse vriend Didi die daar een klein uurtje vandaan woont. Hij komt daar geregeld en gaat me een kleine rondleiding geven, altijd makkelijk zo’n local in de buurt. ‘ob der Tauber’ wil blijkbaar zoveel zeggen als op de Tauber, maar in dit geval voornamelijk op de hoge berg. Na een lange zware klim bereik ik het middeleeuwse stadje. Eerst inchecken in de Jugendherberge. De jeugdherbergen in Duitsland vind ik niet leuk. De geur die er hangt herinnerd me aan de lagere school van vroeger, er zijn altijd mega veel super strenge regels en zit er dikwijls vol geiten wollen sokken. Ik moest bijv. een PPF2 masker van €3 van hen kopen om binnen te mogen en alle mogelijk corona papierwerk voorleggen. Ontbijt was in het ene gebouw, de wc en douches 15 deuren en gangen verwijderd van mijn slaapkamer. Enige voordeel was dat ik alleen in een kamer van 6 lag en dus genoeg plaats had om mijn drooghandel op te zetten.

Didi arriveert en ik krijg nog wat bijles over Rothenburg ob der Tauber terwijl we over de stadsmuur lopen. Hij had voor mij wat zelfgemaakte Flammkuchen meegebracht, maar ik had toch nog een hongerke. We komen ergens aan om te gaan eten, maar dat duurt allemaal wat lang. Ineens schuift Didi aan bij een Duits koppel die daar aan tafel zitten. Eerst dacht ik, die kennen elkaar, maar dat was niet het geval. Het bleken gewoon super sociale mensen te zijn die zagen dat we moesten relaxen en nodigden ons uit aan hun tafel. Daar hebben we eigenlijk heel de avond gezeten en gegeten terwijl het vriendelijke koppel alleen maar zatter werd van de wijn en schnaps. Tijd om afscheid te nemen want Didi moet nog naar huis rijden en ik moet morgen weer op de fiets.

Ik zit in het midden van Duitsland en de regenzone die me al een paar dagen volgt is hier ook blijven hangen. Al drupt het de hele dag, echt volle bak regenen zal het nooit. Het belooft een lange zware rit te worden met redelijk wat korte steile en vooral vermoeiende stukjes. De schattige gekleurde huisjes onderweg en de mooie fietspaden doen me dat een beetje vergeten maar ik ben toch blij als ik aankom op de camping. Een super goeie camping met eindelijk eens wifi tot aan de tentzone. Komt goed van pas want het is movie day. Dan kijken we normaal met een paar mensen samen een film en het is niet omdat ik niet thuis ben dat ik niet mee kan doen. Cinema in de tent want ondertussen regent het dan toch, met wat wijn en iets om te knabbelen. Het regent weer de hele nacht dus ’s morgens kan ik niet anders dan alles nog eens nat inpakken.