Een korte dag om mijn knie te sparen, beetje mislukt want het gaat best op en neer en dat krijg ik niet klaar met maar één been.

Alles dus weer lekker sponzig om te vertrekken, alleen mijn hoofd niet. Ik had een houten kop van die liter lokale wijn.

Na de regen van de vorige dag, ’s morgens nu een zonneke. Ik blij en duik direct een natuurgebied in met glooiende bergjes.

Vandaag een speciale dag, want ik neem afscheid van mijn twee knechten en moet het vanaf hier alleen doen.

De start van het avontuur naar Iran.

Fietsen zou ontspannend moeten zijn, maar de voorbereiding is dat bij mij meestal niet. Ook deze keer was het weer rushen om het vertrekuur op vrijdagmiddag na het werk te kunnen halen.

We staan in een lange file onderweg naar Düsseldorf en ik moet pissen. Geen parking in zicht, geen fles in de buurt en geen chauffeur die even wil wachten terwijl ik in de middenberm mijn ding doe.