Şereflikoçhisar - Ortaköy - Göreme

Ik ben nog wat tam van mijn rustdag en ga pas laat ontbijten in mijn ondertussen vaste stek bij de oude man in de straat. Normaal had ik nu een rit van 160km voor de boeg, maar ik heb die in twee gesplist zodat ik overmorgen in de vroege namiddag kan aankomen in Cappadoccia en de omgeving al eens goed en op mijn gemak kan bekijken. Opnieuw heel veel vriendelijke mensen die claxonneren, zwaaien, groentes doneren en me uitnodigen om bij hen thuis te komen eten. Ik kom nog een paar taaie bergjes tegen, maar gelukkig niet teveel en geniet van de rustige wegen en het mooie uitzicht. Soms wel verschieten als een hond me weer eens wil opeten en ineens achterna loopt. In Ortaköy zet ik me op een terras met een durum en de uitbater die verrassend goed Engels spreekt. Hij beveelt me een hotel aan ook en ik ga eens kijken. De oude man aan de receptie spreekt even slecht Duits als ik dus een kamer was snel geregeld. Stilaan toeristische regio hier en alle hotels zijn dubbel zo duur, maar er is niks anders dus slapen we vandaag maar iets duurder en chiquer. Van de Straelly heb ik heel wat goeie info gekregen over mensen uit de Kempen met familie in Göreme die ik zeker eens moet gaan opzoeken en dat ben ik morgen dan ook van plan.

Vandaag dus geen super lange rit, maar lekker cruisen over de heuvels en tussen de rotsen en meertjes. Nu stopt bijna iedereen die ik tegenkom om goeiedag te zeggen, iets te vragen, of te geven. En verrassend veel mensen spreken Duits of Frans. Ook de eerste tekenen van bewoning in de rotsen zie ik her en der en ga nieuwsgierig als ik ben al eens kijken in de gangen. Maar niet te diep want op 20m wandelen heb ik al heel wat ongedierte de grond in zien kruipen, bijna op een slang gaan staan en een Turks stokstaartje (of zoiets) zien verdwijnen. Ondertussen heb ik ook al telefoon gehad van Achmed, mijn toekomstige nieuwe beste vriend in Göreme. Hij belde om te vragen waar ik zat en was toevallig in de buurt. Veel mensen bieden ook aan om mij een lift te geven met fiets en al, maar dat doe ik natuurlijk niet. Ook niet toen Achmed het vroeg. Hij heeft wel mijn kabassen meegenomen de laatste 10km. Per ongeluk rij ik dwars door de oude stad, een soort open museum met barslechte wegen ipv de snelweg waardoor ik iets later aankom dan gepland. We hebben afgesproken in een fietswinkel waar ze deze keer fietsen van echte merken hebben en ander mooi materiaal. De eigenaar is er ook heel trots op dat er al 2x een Belgische wereldkampioen MTB bij hem is komen fietsen. Filip Meirhaeghe blijkbaar. Of hij wist dat onze Filip wel eens van de verboden drinkbus drinkt heb ik niet gevraagd om zijn fierheid niet te bederven.

Ik pas voor alle fancy dure cave hotels uitgehouwen in de rotsen en trek in bij Emre’s Cave House met een opvallend lekker zacht bed. ’s Avonds komt Achmed en zijn vriendin mij oppikken om naar de sunset gaan te kijken op een speciaal plekje. Tussenstop in monk park valley en tegen dat we aan sunset point zijn begint er een onweer. Geen zonsondergang, maar wel een spectaculaire bliksem en lichtshow. We rijden best veel rond en komen aan in een ander stadje waar we gaan eten. Veel mensen hadden me kebab in een klei potje aangeraden en dat was nu de moment. Ik mocht de bovenkant er ook nog zelf afhakken dus de show was compleet. Het potje had voor mij alleen wel wat groter mogen zijn. Als afsluiter klimmen we nog naar de top van een grote rots die boven de stad uitreikt en drinken daar een speciale Turkse koffie. Stilaan tijd om naar huis te gaan want morgen heel vroeg opstaan voor dé attractie van deze regio, de luchtballonnen. Ok, nog rap een kebabke en dan slapen.

Om 4u30 is er al volle bak commotie in het guesthouse. Waarschijnlijk mensen die een ballonvaart geboekt hebben en er op tijd moeten zijn. Mijn wekker stond pas om 5u30 maar nu zijn we toch wakker. Ik doe mijn ochtendritueel, pak een cola en ga naar het dakterras terwijl het nog pikkedonker is. Maar… een uur later is het al licht en nog geen ballon te zien. Nog een uur later komt de kerel van het guesthouse me zeggen dat het te bewolkt is vandaag om te ballonvaren. Over een anticlimax gesproken. Hoewel, niet getreurd, morgen nieuwe kans en dit dorpje is op zich al zo uniek en speciaal dat gewoon rondwandelen al een attractie is op zichzelf. Ik had ’s morgens mensen gezien op de grote rots die boven Göreme uitsteekt en daar wandel ik met een omweg naartoe. Wow, prachtig uitzicht hier, waar je ook kijkt. Ondertussen telefoon gehad van Kurban uit Mol die gisteren toevallig hier is toegekomen, om tegen de avond nog maar eens te gaan eten. De rest van de dag doe ik administratie en ander minder interessant werkt dat ook gedaan moest worden. Voor ik het weet is het tijd om te eten. We rijden naar de stad en gaan echt super uitgebreid lekker eten. Waarvoor Kurban nogmaals bedankt! Het was ook er leuk en interessant om met iemand die in Mol woont maar familie heeft in Göreme te kunnen praten. Misschien tot binnen kort in Mol. Ik ga weer op tijd slapen, want als er morgen weer geen ballonnen zijn moet ik sowieso verder rijden naar mijn volgende bestemming.