Şiran - Bayburt - İspir

Weer zo’n dag waarvan ik ’s morgens dacht, vandaag gaat er eens niks gebeuren en ik ga gewoon lekker fietsen. Dat leek ook lang zo te zijn, tot ik in Köse kwam. Het is rond de middag en ik ga een restaurantje binnen om te eten. De kok spreekt gebrekkig Engels en ik zeg om te lachen de paar Turkse woordjes die ik ondertussen ken. Opeens schakelt hij naar Russisch en ik haal mijn standaard zinnekes Russisch ook boven. Hij is verrast maar we slagen er toch in te communiceren en ik krijg een koffie als bedankje. Voor ik verder rijd ga ik in de supermarkt nog rap een Cornetto en een cola halen. Bij het buitengaan vraagt de kerel aan de kassa nog “where you from?” “Belçika”, zeg ik. Turks voor België, waarop hij van achter zijn kassa springt en mij naar buiten volgt. Hij wil per se thee met mij drinken en even babbelen. Blijkt dat zijn broer een kebabzaak heeft in Brussel. Snack Loppem in Wezembeek-Oppem om precies te zijn. Die moeten we even bellen en dat moet in het Frans. Maar zijn Frans is nog slechter dan dat van mij en zijn vrouw komt helpen. Die spreekt dan weer Nederlands. Lang verhaal kort, binnenkort moet ik eens kebab gaan eten in Brussel met groeten uit Turkije. Ik moet nu echt dringend door en dat lukt ook, maar na 200m doet een auto me opnieuw stoppen. “Deutsch sprechen?” Ja een bisschen, maar er komt stilaan doemp uit mijn oren van al die talenwissels. Uiteindelijk geraak ik toch nog tot in Bayburt en daar is het gezellig druk. Ik wil eens pide eten en stap zo’n keet binnen. Niemand speakt er English alleen een man aan een tafel wel en die wil me graag helpen. Zonder dat ik heb doorheb heeft die weeral betaald voor mijn eten en gaan we op zoek naar een hotel. Maar die zitten allemaal vol. Het is de start van het academiejaar in deze studentenstad en studenten en ouders zijn dit weekend hier om een studentenkamer of kot te zoeken. Ik wil in mijn tentje slapen maar dat word absoluut afgeraden omdat het ’s nachts hier tegen het vriespunt is. Er is nog één hotel dat een kamer heeft iets buiten de stad. Beetje duur, maar wel heel dik in orde. Schoenen zelfs verboden in de kamer 🙂

Ontbijt was natuurlijk inbegrepen en ik besluit de meerprijs er volledig uit te halen. Normaal is een Turks ontbijt wat olijven, brood, tomaat, komkommer, kaas,… en thee maar dit was een volwaardig trouwfeest buffet. Ik laat me eens goed gaan en zal de rest van de dag geen honger meer hebben. Eenmaal onderweg kom ik al snel twee vissers tegen en maak ik een praatje. Precies veel visjes in dat kleine riviertje. Ik volg dat riviertje dat stilaan groter en breder wordt en kom ook meer vissers tegen. Hoe langer hoe meer begint het bij mij ook te kriebelen om zelf te vissen. Als ik een paar kilometer verder een geschikt plekje vind doe ik dat dan ook gewoon. Ik heb wat basic visgerief bij en al snel sleur ik een paar vissen uit het water. Die zet ik terug, want wat moet ik ermee op de fiets? De rest van de dag twijfel ik of ik mijn tent niet gewoon zou opzetten naast het riviertje, maar Liverpool moet die avond spelen en dat zou ik graag zien. Misschien morgen… In Ispir echter wéér alle hotels vol. Ook al waren er maar 3. Ik stop bij een brommerkes garagist en vraag of die me kan helpen. Die belt iemand die nog een kamerke heeft voor €5. Thaise wc op de gang, bedenkelijke douche nog een beetje verder op de gang, maar wel goed internet om voetbal te kunnen kijken.