borsch

Gelukkig was luchthavenvervoer Mario weer keurig op tijd en was er onderweg geen oponthoud. Nog snel in de duty free de verplichtte Belgische souvenirs (chocolade etc…) gekocht en met een kleine vertraging richting Zürich vertrokken met het mini-jetje van Swiss Air. Bijna gestikt in de droogste croissant aller tijden, maar gelukkig was er iemand met kokend hete thee in de buurt.

Weer een kleine delay in Zürich, maar niks noemenswaardig. Net genoeg tijd om in te checken op Foursquare, op Instagram foto’s te uploaden, een tweet te sturen, wat onzinnige comments te posten op Facebook en te beseffen dat ik een social media slet geworden ben.

Vreemde 3,5 uur durende vlucht naar Moscow. Heel veel oudjes, wat resulteerde in gigantische wachttijden aan de wc. Ongezien! Op den duur stonden er meer mensen recht dan er zaten en werd zelfs afgeroepen door de parlefon dat iedereen moest gaan zitten omdat het niet meer veilig was. Maar wat is onveiliger, allemaal rechtstaan in het vliegtuig of 100 zestigplussers die tegelijk moeten plassen? Vanuit het vliegtuig al een mooi overzicht gekregen van de gigantische omvang van de stad Moskou. Zelfs vanuit de lucht zo groot, zelden gezien en bijna niet te vatten. Alle moeite die we hadden gedaan om een visum voor mij te krijgen is niet voor niks geweest, want in no time waren we uit de luchthaven. Spijtig dat we daarna een uur moesten wachten op Nadir, onze djurka (Чурка) taxi chauffeur. Toch nog redelijk op tijd naar het centrum geraakt waar Yulia haar moeder na een dikke 6 maanden nog eens terug zag. Onze bagage gedropt in ons gratis Russian style appartement en mogen gaan eten bij de mamoela. Mijn eerste kennismaking met de Russisch keuken. Pannenkoeken met rauwe zalm uit Finland. Speciaal, maar lekker. Als afsluiter die avond nog heel even (met de metro) op pad geweest en een blitzbezoek gebracht aan de Tema bar, Aloha bar en de Rock ’n Roll bar maar eigenlijk waren we al te moe nog voor we vertrokken en heeft de avond dus niet zo lang geduurd.

Op zaterdag de dag begonnen met een bezoek aan de slager, waar alle stukken vlees opvallend veel groter zijn dan bij ons, gevolgd door een stop in de supermarkt. Waar de karretjes dan weer veel kleiner zijn. Grappig detail: sommige flessen drank zijn voorzien van een anti-diefstal alarm, maar de flessen wodka allemaal. Op tijd vertrokken voor de voetbal (Arg-Bel) en onderweg bij de Stardogs nog rap een hotdog opgepikt, een populair fast/street food in Moscow. Over de omstandigheden waarin ik naar de voetbal kon kijken mag ik niet klagen. Elke 3 meter een grote tv, reuze scherm voor mij alleen en zelfs tv’s in de wc boven de pisbak. Eén Rus hebben we nog kunnen overtuigen om tricolore strepen op zijn gezicht te trekken, al heeft het niet mogen baten.

Ons Belgische verdriet verdrinken in kleine glaasjes wodka was niet makkelijk en tot overmaat van ramp zien we de Hollanders ook nog doorgaan na penalty’s. Nog niet klaar om naar huis te gaan schuimen we nog wat keten af, maar meer drinken deed de Belgen toch niet meer winnen en uiteindelijk tegen de ochtend gaan we naar huis. Het gros van de dag tamme zondag gehouden, maar ’s avonds nog op de koffie geweest bij de moeder en eens terug thuis borsj / borsjt / borsjtsj / borsch (of hoe je het ook wil schrijven) gemaakt. Otchin vfkoesna!