Trax Tourt
Start your engines
“Had ik maar meer kleren aangedaan.” Dat was de enige gedachte in mijn hoofd de eerste kilometers op het brommerke. Thailand warm? Nope. We waren precies ergens verkeerd gereden en in Siberië terecht gekomen. Na dat we alles wat in onze kleine rugzak zat over elkaar hadden aangedaan toch nog vlotjes Chiang Saen bereikt.
Ons gezelschap kende het spel shithead nog niet maar na een paar potjes trainen in het zonnetje was iedereen mee. Behalve als er een acht viel. Het grappige madammeke dat we er twee jaar geleden al eens tegen kwamen kon nog altijd geen Engels al hield haar dat niet tegen te proberen. ’s Avonds gaan eten op “den dijk” van de Mekong met Laos op de achtergrond. Afgesloten in een caféke waar ze voor elke klant alles apart gingen halen, ook al zat je aan dezelfde tafel en hadden ze je eigenlijk niet verstaan. Uiteindelijk in bed gekropen met onze nieuwe -verstand op nul en kijken- serie: True Blood.
Met een lekkere valling en een bijna botsing start ik de volgede dag, maar dat was na dat mijn kilometrikske de geest had gegeven. Rap even stoppen bij de golden triangle om een blik te werpen op een stukje Laos, Myanmar en Thailand en verder richting Doi Tung. “Caution! Very steep!” Zo werd die weg aangeduid op de kaart. Dat was niet gelogen. We zigzaggen de smalle weg en tevens populairste smokkelroute tussen Myanmar en Thailand over om even op adem te komen op de top van Doi Tung.
We rijden verder langs wat één van de mooiste routes in Thailand is en besluiten Mae Suai over te slaan om in één keer terug naar Chiang Rai. Bovenstaande verhaal klinkt bij momenten misschien vreselijk maar tegelijk hebben we heel erg genoten van de tocht, de heel mooie uitzichten en alle rest. Bij gevolg hebben we ook nog totaal geen kleurke en zien we er niet uit als mensen die op vakantie zijn in Thailand. Alleen mijn neus is verbrand waardoor ik evengoed kan doorgaan als een albino met een alcohol probleem.
Hotels, resorts en guesthouses in Doi Mae Salong, Thailand
Niks nieuws onder de zon
Bier, sloefen en vliegtuigen
De vakantiestemming was snel gezet in de sportsbar aan de terminal, met een halve liter Radeberger Pils en relaxte Duitsers die op hun sloffen naar de luchthaven komen. Vliegen is verplichtte kost dus probeer je het zo aangenaam mogelijk te maken. Twee vluchten met in het midden een verplichtte pitstop bij de Burger King in Abu Dhabi en we stonden alweer in sweaty Bangkok. Betogingen? Amper iets van te merken. Naar goede gewoonte ingechecked in ons guesthouse, iets gaan eten en ons daarna in het nachtleven begeven.
Chiang Rai
’s Anderendaags met lichte tegenzin nog maar eens op het vliegtuig gesprongen (al was het maar voor een uurtje) richting Chiang Rai, waar onverkende bergkammen op ons lagen te wachten. Reuze meevaller trouwens Chiang Rai met als hoogtepunt een vreemde disco klokkentoren die van 19.00u tot 19.15u even alle aandacht vraagt als je in de omtrek bent. Moet gezegd worden, het is er berekoud. Van Bangkok naar Chiang Rai gaan is vergelijkbaar met in de Colruyt van de droge voeding naar de diepvries. Tot overmaat van ramp kregen we zelfs geen warm water uit onze douche. Wat moest doorgaan als de boiler voor het warme water had meer weg van een op hol geslagen vlammenwerper. Laten we zeggen dat Ines blij is dat ze haar wenkbrauwen nog heeft.
Onze eerste aankopen deze vakantie op de night-bazaar in Chiang Rai waren dan ook een lange broek, een sjaal en een banana pancake, al heeft dat laatste niks met de kou te maken. Als afsluiter van de avond waren we getuige van een verkrachting. Verkrachting? Ja, van het repertoire van Eric Clapton en Frank Sinatra door een driekoppige Thaise band met één fan.
Ik schrijf dit vanuit het Sanboonma Resort in Chiang Saen en heb net 5 gamba’s, een bord sticky rice, een paar grote Leo’s, een bord fried rice en een portie gegrild nekvet van het varken op dus… so far so good.