Trax Tourt
Start your engines
“Had ik maar meer kleren aangedaan.” Dat was de enige gedachte in mijn hoofd de eerste kilometers op het brommerke. Thailand warm? Nope. We waren precies ergens verkeerd gereden en in Siberië terecht gekomen. Na dat we alles wat in onze kleine rugzak zat over elkaar hadden aangedaan toch nog vlotjes Chiang Saen bereikt.
Ons gezelschap kende het spel shithead nog niet maar na een paar potjes trainen in het zonnetje was iedereen mee. Behalve als er een acht viel. Het grappige madammeke dat we er twee jaar geleden al eens tegen kwamen kon nog altijd geen Engels al hield haar dat niet tegen te proberen. ’s Avonds gaan eten op “den dijk” van de Mekong met Laos op de achtergrond. Afgesloten in een caféke waar ze voor elke klant alles apart gingen halen, ook al zat je aan dezelfde tafel en hadden ze je eigenlijk niet verstaan. Uiteindelijk in bed gekropen met onze nieuwe -verstand op nul en kijken- serie: True Blood.
Met een lekkere valling en een bijna botsing start ik de volgede dag, maar dat was na dat mijn kilometrikske de geest had gegeven. Rap even stoppen bij de golden triangle om een blik te werpen op een stukje Laos, Myanmar en Thailand en verder richting Doi Tung. “Caution! Very steep!” Zo werd die weg aangeduid op de kaart. Dat was niet gelogen. We zigzaggen de smalle weg en tevens populairste smokkelroute tussen Myanmar en Thailand over om even op adem te komen op de top van Doi Tung.
We rijden verder langs wat één van de mooiste routes in Thailand is en besluiten Mae Suai over te slaan om in één keer terug naar Chiang Rai. Bovenstaande verhaal klinkt bij momenten misschien vreselijk maar tegelijk hebben we heel erg genoten van de tocht, de heel mooie uitzichten en alle rest. Bij gevolg hebben we ook nog totaal geen kleurke en zien we er niet uit als mensen die op vakantie zijn in Thailand. Alleen mijn neus is verbrand waardoor ik evengoed kan doorgaan als een albino met een alcohol probleem.
Hotels, resorts en guesthouses in Doi Mae Salong, Thailand
Thailand – Laos
De slowboat
Na nog maar eens een paar dagen in Chiang Mai (ondertussen onze lievelingsstad) werd het stilletjes tijd door te gaan naar Laos. We zouden namelijk maar één nacht blijven, maar bleven per ongeluk een hele week. Tijdens die week verkenden we tot voorheen onverkende plekjes, gingen we vissen, op stap met lokale vrouwen, naar de zoo,… gelukkig zijn we er uiteindelijk dan toch weggeraakt. Paar uur in’t busje met uiteenlopende mensen. Bijv. één vrouw van 58 die alleen door ZO-Azië op pad was en een paar zelfingenomen lawaaierige Amerikanen en Canadezen, wat op zich niet zo gek is. De grens overgestoken, kennis gemaakt met de Laotiaanse gastvrijheid en een paar serieurs gestoorde moemoekes en ’s anderendaags al de slowboat gepakt richting Luang Prabang.
SLOW-boat klinkt traag, maar is best een spannende bedoeling soms, op een Mekong vol stenen en rotsen die er overal uitsteken. Om nog maar te zwijgen over de zatte mensen die de boot van links naar rechts doen wiegelen. Of misschien kwam het omdat ze 200 mensen op een boot voor maar 70 mensen geladen hadden? Ik weet het niet, maar we zijn veilig tot in Pakbeng geraakt, de tussenstop voor de nacht. De volgende dag hadden we een groter vessel gekregen dat ons stabiel en nog best snel naar onze eindbestemming bracht.
Luang Prabang
Inchecken en nog eens lekker gaan eten bij het Belgische restaurant en de rest van de avond wat rondgeslenterd. De tweede dag leerden we een paar Belgische meisjes kennen tijdens het kajakken op de Mekong en daar zijn we ’s avonds nog mee naar de Belgische bar geweest. Toen de uitbater er op den duur zelfs bij kwam zitten en ook de verloren zatte Amerikaanse tattoo-artist terecht was, was het feestje compleet. Nagerechtjes van het huis (profiterollekes met zelfgemaakt vanille roomijs, een mousse van cocos, ananas en mango, afgewerkt met slagroom en gesmolten Callebout chocolade), gemaakt door een Belgische sterrenschef… en dat in Laos. Opletten dat we hier ook geen week blijven plakken… Spijtig wel aan deze tijd van het jaar in het noorden van deze landen, is dat de locals hier alles in de fik steken waardoor er bijna constant een dikke smogwolk tussen de bergen hangt…
Vang Vieng
Het was voor Ines de eerste keer in Laos, en wat doen alle jonge mensen dan in Laos? Inderdaad, tuben. Het tube-gebeuren was nog maar eens gegroeid t.o.v. andere jaren, maar wel in positieve zin. We hebben nog mega geamuseerd o.a. met de extreem uitbundige stip-acts van de crew van de verschillende bars, maar spijtig genoeg bestaat hier geen enkele foto van omdat we onze kodak niet bijhadden. Misschien maar goed ook, want we hebben in totaal die dag 20m getubed en zijn daarna in het donker van de nacht onze banden kwijtgespeeld.
Nog een paar dagen recupereren en dan de nachtbus in naar Pakse. Een zeer aangename nachtbus die verdacht veel weghad van een omgebouwde boot, maar reed als een trein. Al bij al aangenaam transport (voor mensen kleiner dan 1,50m) Morgen nog eens voor een paar dagen de brommer op richting Bolaven Plateau, wat ongetwijfeld een geweldige trip gaat worden, want hier schijnt de zon en is de lucht weer blauw.
Sydney, Melbourne, Phuket en Khao Lak
Sydney
Kort en snel want ik zit nu liever op een terras met een biertje dan achter de computer. Dus speciaal voor de fans… hier komt ie: Sydney was alles wat je van die stad verwacht. Grote haven, mooie baaien, veel volk en natuurlijk het Opera House. Van ver en op foto’s ziet er dat een heel blits funky wit gebouw uit, maar van dichterbij zie je duidelijk dat dat ding er al staat van de jaren zeventig en dat ze er binnen nog gesmoord hebben. By the way, die witte buitenkant zijn gewoon simpele witte badkamertegels. Desalniettemin een Australisch icoon dat zeker de moeite en een bezoek meer dan waard is. Tijdens onze wandelingen door de stad zat het weer niet altijd mee, maar daar hebben we weinig of geen last van gehad. De joggers blijkbaar ook niet. Even dachten we dat we in een marathon beland waren, maar blijkbaar jogt iedereen hier gewoon heel graag als ze even tijd hebben. In de haven vlakbij de Harbour Bridge (dat andere icoon) lag toevallig ook net de Queen Mary (het gigantische cruiseschip) aangemeerd en klaar om gefotografeerd te worden. Check. Voor de rest heel veel Aziaten, de verplichtte plaatsen bezocht, lekker eten en een zeer duur kappersbezoek.
Melbourne
Melbourne was de eindbestemming van onze ozzie trip down de east coast en het was ook daar dat we Ruth (ex-collega van Ines) en haar vriend Tom ontmoetten. Even bijpraten over een Indisch etentje, nog wat tv kijken en dan sinds lang nog eens in een echt bed geslapen. Andere mensen zouden de volgende ochtend misschien direct de stad invliegen, maar wij waren blij met gratis internet, een eigen badkamer en gewoon even niks doen. Hoewel niks… als gasten stonden wij in voor het avondeten en daarvoor moesten we wel eens naar de winkel, maar alles op het gemak en met een omweg door the shopping mall. Toen brak de dag van het afscheid aan, afscheid van ons buske. Onze hippiebus die ons meer dan vierduizend kilometer ver gebracht heeft zonder ons één keer in de steek te laten. Grind, asfalt, stoeber of zand… Een paar keer hebben we onze bestemming gehaald op enkel nog benzinedampen, maar het buske bleef doorgaan. Busje bedankt. Na de inlevering toch nog een dagje in de stad rondgehangen. Melbourne is een mooie stad.
Tussenlanding in Phuket, eigenlijk alleen maar omdat dat het goedkoopste was. Een paar dagen gespendeerd, maar dan hadden we weer echt genoeg van de Russen die hun invasie van Thailand aan snel tempo verderzetten, daar Phuket al volledig onder Russisch commando lijkt te zijn.
Khao Lak
We vluchten naar Khao Lak, twee uur ten noorden van Phuket en boeken twee dagen / drie nachten op een liveaboard in, op en rond de Similan eilanden. Zeer geslaagde trip met veel duiken en snorkelen. Nachtbus naar Bangkok, Khao San as usual, alles wat kapot en/of vermist is opnieuw aanschaffen in de MBK (een groot winkelcentrum in Bangkok waar je zowat alles kan vinden) en een dag later nog maar eens met de nachttrein naar het noorden. Eerst nog een paar dagen onbekend gebied verkennen en daarna over de Mekong, Laos binnen.
En nu tijd voor dat biertje.