Trax Tourt
Start your engines
“Had ik maar meer kleren aangedaan.” Dat was de enige gedachte in mijn hoofd de eerste kilometers op het brommerke. Thailand warm? Nope. We waren precies ergens verkeerd gereden en in Siberië terecht gekomen. Na dat we alles wat in onze kleine rugzak zat over elkaar hadden aangedaan toch nog vlotjes Chiang Saen bereikt.
Ons gezelschap kende het spel shithead nog niet maar na een paar potjes trainen in het zonnetje was iedereen mee. Behalve als er een acht viel. Het grappige madammeke dat we er twee jaar geleden al eens tegen kwamen kon nog altijd geen Engels al hield haar dat niet tegen te proberen. ’s Avonds gaan eten op “den dijk” van de Mekong met Laos op de achtergrond. Afgesloten in een caféke waar ze voor elke klant alles apart gingen halen, ook al zat je aan dezelfde tafel en hadden ze je eigenlijk niet verstaan. Uiteindelijk in bed gekropen met onze nieuwe -verstand op nul en kijken- serie: True Blood.
Met een lekkere valling en een bijna botsing start ik de volgede dag, maar dat was na dat mijn kilometrikske de geest had gegeven. Rap even stoppen bij de golden triangle om een blik te werpen op een stukje Laos, Myanmar en Thailand en verder richting Doi Tung. “Caution! Very steep!” Zo werd die weg aangeduid op de kaart. Dat was niet gelogen. We zigzaggen de smalle weg en tevens populairste smokkelroute tussen Myanmar en Thailand over om even op adem te komen op de top van Doi Tung.
We rijden verder langs wat één van de mooiste routes in Thailand is en besluiten Mae Suai over te slaan om in één keer terug naar Chiang Rai. Bovenstaande verhaal klinkt bij momenten misschien vreselijk maar tegelijk hebben we heel erg genoten van de tocht, de heel mooie uitzichten en alle rest. Bij gevolg hebben we ook nog totaal geen kleurke en zien we er niet uit als mensen die op vakantie zijn in Thailand. Alleen mijn neus is verbrand waardoor ik evengoed kan doorgaan als een albino met een alcohol probleem.
Hotels, resorts en guesthouses in Doi Mae Salong, Thailand
Pakse en het Bolaven Plateau
Pakse
We vertrokken op een onverwoestbare semi-automatische Honda om al na 20 km een platte band te rijden, zowat het enige onderdeel dat aan die brommerkes kapot kan gaan. Gelukkig is hier in de bewoonde gebieden om de 100m een plek waar je je motor kan laten repareren. Spijtig genoeg waren we al een tijdje buiten dat gebied en zo kwamen we terecht bij een Laotisaanse familie waarvan de opa naar het schijnt een band kon plakken. In ons beste Thai/Lao/Engels/Nederlands wat onverstaanbaar tegen elkaar gezeverd, gedaan of we elkaar verstonden en ondertussen de band laten maken. Geen plakkerkes of superglu, maar ne mop taar en een middeleeuwse smeltmachine om het gat te dichten. Met succes! We geven het mannetje zijn euro, bedanken hem en bollen verder richting Tat Lo, thuis van tientallen watervallen en tevens onze slaapplek voor die avond. We passeren een aantal van die watervallen, trekken de verplichtte foto’s en zoeken al voorzichtig een guesthouse want de lucht kleur stilaan grijs… Net op tijd vinden we ons toevlucht bij een familie en zien we tijdens ons eten andere toeristen doorweekt passeren. In Tat Lo is niet zoveel te beleven aangezien er alleen maar arme koffieboeren wonen dus we vullen de avond dan maar met series kijken op de laptop.
Bolaven Plateau
De volgende ochtend gaan we direct omhoog richting plateau en sleuren we elke ponykracht dat in ons brommerke zit eruit. Maximale hoogte: 1300m en een pak frisser. We besluiten niet de lange weg helemaal rond te nemen, maar de korte met de meeste bezienswaardigheden. Zo passeren we een net gebeurd accident van een busje en twee TANKWAGENS! Ja, van die grote, gevuld met naft! Heel de weg lag vol, er stond een berg volk rond en het zou me niet verbazen als daar een paar rokers bij waren. We boren ons door de massa en even later zijn we in Paksong waar je heerlijk vreemde dingen kan eten en bijna niemand je verstaat. Na de middag maken een tripje naar de Tat Yuang, de grootste en mooiste waterval in de buurt. (Er waren er nog hele mooie in de buurt, maar daarvoor moest je 45min door de jungle wandelen) We gaan ’s avonds nog iets eten en iets drinken, kijken onze dagelijkse tv-serie en gaan slapen.
’s Morgens bollen we de hele weg bergaf terug richting Pakse om in ons gewoonlijke koffiehuisje te gaan ontbijten. We rijden nog wat rond in de stad en keren net voor de moesson die heel Pakse onder water zet terug naar ons hotel. Morgen weer terug naar Thailand en onderweg nog eens binnenspringen bij de Charel en Moon. En nu moet ik van de bazin gaan douchen.