Pokhara & Ghorepani trek
Pokhara
Mooi weer, nóg aangenamere mensen en zelfs onderweg een Belg ontmoet.
We zijn de enige gasten bij de vriendelijke mensen van Hotel Tropicana. Idyllisch gelegen vlak aan het meer en het mooie uitzicht kregen we er gratis bij. De meeste mensen komen hier maar voor één ding: trekking! En dat is ook waarom wij hier zijn. Aan trekkingsmogelijkheden alvast geen gebrek. Daarnaast een zeer ruimte keuze aan wandelingen, treks, summits, adventure walks, raftings, mountainbike tours, paragliding, zip-lining,… kortom alle ingrediënten voor een avontuur vindt je hier. En mocht je ’s avonds nog trek hebben kan je terecht in één van de vele gezellige restaurantjes. Wel eerst even checken of ze het vuur hebben branden! Overdag is het hier warm, maar ’s nachts best koud.
Om te acclimatiseren spenderen we eerst een dag in en rond Pokhara. We bezoeken o.a. de Peace Pagoda, via een niet ongevaarlijk zandweggetje naar het topje van de berg en de ‘Devis Fall’ waterval waar -dubbelzinnig genoeg- ooit een Nieuw-Zeelander is ingesukkeld. Als troost hebben ze de waterval dan maar naar hem vernoemd. We regelen ook onze trek met Amit van Polar Treks, zonder twijfel één van de beste gidsen die ze hier hebben rondlopen.
The Gorepani Poon Hill Trek
Ghorepani, the short, colourful and relatively easy trek, is undoubtly one of the most popular trekking destination which offers impressive natural scenery, marvellous views of Annapurna, Dhaulagiri, Machhapuchchhre and Himchuli. One can get the lifetime chance to see some of the most dramatic views of some of the highest and most beautiful mountains in the world including pristine forests, diversity of flora and fauna encounter with the warm heartedness of the simple people whose rich and varied customs give you an insight into the typical life style of Gurung and Magar people. On the way of trekking you are sure to encounter the legendary Gorkha soldiers who had served in the Gorkha Army during the World Wars in many countries. The main attraction of Ghorepani trekking is Poon Hill, situated at an altitude of 3100m, the most spectacular mountain spot on earth.
Om een lang verhaar iets korter te maken en omdat woorden toch te kort schieten: Super spectaculaire uitzichten, zeer lieve mensen, lange mooie wandelingen, ezeltjes, apen met een wit gezicht, sneeuw, thea houses, koude nachten, blijnen, beklimmingen, gedroogde waterbuffel eten, soms afzien,… en nog zoveel meer… maar vooral genieten. Ondanks negatieve temperaturen, alleen maar positieve ervaringen. Slapen onder drie lagen yak-dekens terwijl de ijswind door de gaten in het houten kot naar binnen waait. Ijs in den douche, opwarmen en kleren drogen aan de houtstoof. Allemaal zeer de moeite waard en voor herhaling vatbaar.
Na vijf dagen in de bergen was het een erg leuk weerzien met Pokhara. Ook de temperatuur was een paar graden gestegen waardoor het alleen maar nog aangenamer verblijven was. We hebben het hier echt naar ons zin en blijven zelfs iets langer dan gepland. Afsluiten doen we met een dag paragliden! Geweldig om aan die parachute te hagen tussen de vogels met op de achtergrond de machtige Hymalaya. Onvergetelijk.We gaan ook nog een paar keer eten in ons (ondertussen) favoriete restaurant, maar besluiten om praktische redenen toch een paar dagen vroeger terug naar Thailand te gaan om een laatste weekje op te warmen op Koh Chang.
Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Pokhara, Nepal
Kathmandu
Bangkok - Kathmandu
Omdat we even moeten wachten om te landen, krijgen we tijdens een paar rondjes over de stad al een mooi beeld van wat ons te wachten staat.
In een nieuw land is het altijd even de aap uit de boom kijken en afwachten hoe ze u deze keer in’t zak proberen te zetten. Lijkt op het eerste zicht goed mee te vallen, al is er volgens onze taxi chauffeur NIKS te zien in Kathmandu! 🙂 Later zal blijken dat dat toch nog goed meeviel. Hij zet ons af bij (al-dan-niet-expres) het verkeerde Horizon hotel, maar we besluiten er toch te blijven. Aha! Hier zijn de eerste opdringerige mannen! Na het onvermijdelijke vragenvuur van “where you from” tot “what time you like breakfast” en het bijbehorende verkoopspraatje doen we nog even of we alles van zijn zelfverzonnen Engels verstaan en houden het dan voor bekeken. Nog snel een stapje zetten in de stad voor het donker wordt en daar is de volgende scam-poging al. Volgens de Lonely Planet lopen hier kinderen rond die vragen van waar je bent en dan de hoofdstad van je land zeggen… en vervolgens van alle andere landen van de wereld. Voor een kleine vergoeding natuurlijk. “Where you from mister?” Belgium, zeg ik. “Capital of Belgiuuuuuuuum…. China!?” Haha, sorry manneke, nog werk aan de winkel. Eenmaal we ons een weg hadden gebaand door de straatkinderen, wannabee-gidsen, waarzeggers en hash verkopers zijn het hier allemaal heel heel erg vriendelijke mensen. Zelfs onze eerste kennismaking met het lokale eten was een topper. Naarmate het later werd, daalde de temperatuur waardoor we terug in ons hotel aankwamen met een paar extra broeken en jassen voor de trektocht van de volgende dagen. Maar eerst nog een dagje sightseeing in Kathmandu.
Durban Square
De volgende ochtend is koud! Warm en blij met onze nieuwe winterkleding maken we een grote wandeling door de stad. Langs een ontelbaar aantal gebedshuisjes, standbeeldjes, tempels en dergelijke komen we aan Durbar Square, de place to be and see in Kathmandu. Gidsen landen op ons als muggen en we krijgen hen soms slechts met moeite weggeslagen. Het is dan ook geen hoogseizoen hier waardoor er maar weinig toeristen zijn en elke zelf onderrichtte Nepalees u voor wat kleingeld maar al te graag wil onderwijzen. Mooie pleinen, gebouwen, musea, dakterrassen, een 8 jarig heilig meisje dat ze tegen haar zin opsluiten in een vierkant gebouw en dat zich voor de lol van toeristen twee keer per dag moet laten zien. Dat en nog veel meer… absoluut de moeite.
Swayambhunath
Volgende (letterlijke) hoogtepunt: Swayambhunath. Een religieus complex gebouwd om een heuvel ten westen van de stad waar we te voet naartoe gaan. Al snel wordt duidelijk waar ze de bijnaam monkey temple vandaan hebben. Niet helemaal gerust door de gemeenschap apen die ons omsingelt beginnen we aan een beklimming die uit een slechte Indiana Jones film lijkt te komen. Eenmaal boven is het genieten van het prachtige uitzicht over de stad, maar nog steeds oppassen voor geïnteresseerde apen. Een taxiritje in een rijdende brooddoos brengt ons terug naar ons hotel waar we de bus naar Pokhara boeken voor ’s anderendaags. Uiteindelijk zet ik de conciërge van het hotel de volgende ochtend een uur te vroeg uit zijn bed want… onze wekker stond nog op Thais uur. Maar we waren wel op tijd.
Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Kathmandu, Nepal
Koh Lanta
Same same… but different
We verblijven in het Pada Hotel, een door extreem vriendelijke moslims (ze bestaan) gerund hotel op een rustig stuk van Koh Lanta. Een nieuwe wereld gaat voor ons open als we tijdens een wandeling een weggetje inslaan dat we bij alle vorige bezoeken over het hoofd gezien hadden. Verlaten stranden en rustige barretjes. Tegen de avond echter genoeg door het zand geploegd en we huren een brommerke voor de rest van de dagen. We brengen nog een verrassingsbezoek aan Jeroen en Frans van Isara Lanta (incl. welcome-back-wodka-baileys-shotje) en houden het die avond voor bekeken.
Oudejaarsdag heb ik nooit echt speciaal gevonden en dat was nu niet anders. We gaan op ons gemak eten in Old Town, rijden door het national park en gaan al eens vissen op een lokale visput. Als opwarmerke 🙂 ’s Avonds vieren we naar goede gewoonte oudjaar op het strand met zoveel vuurwerk dat een inwoner van Enschede jaloers zou maken. Afsluiten doen we in de piraten bar waar nog een paar gewonden vallen na een knaller op de dansvloer. (Dat mag je letterlijk nemen.) De rest van de animo die avond werd verzorgd door: een dikke zatte oude vrouw, ne kleine met lampjes, heupwiegende hoelahoepsters, onze mislukte wensballon en een slang in de vrouwen wc die na een avond volk wegjagen gewoon een veloband bleek te zijn.
Nieuw jaar, nieuw avontuur!
1 januari geen kater, maar een lange warme dag rondrijden, P-Magazine en Dag Allemaal lezen, snoozen op het strand en plonsen in ons zwembad. 2014 is nu al een topjaar.
De grote dag is aangebroken. Ik had al een paar keer afgesproken met Don, een visser die hier al jaren woont en die ik ondertussen ook al een paar jaar ken. Naar goede gewoonte had ik een cadeau bij en deze keer waren het foto’s van onze vorige vistrip die ik had laten afdrukken in den Hema. Dat vonden ze geweldig natuurlijk. Zijn broer werkt daarbij ook nog eens in het hotel waar we verblijven en we zijn in het restaurant van zijn vrouw al eens gaan eten dus hier konden we niet veel verkeerd meer doen. Gert in ik gaan vandaag mee vissen. Al is het niet de ideale tijd van het jaar, we wagen het er toch op. Hmm, het sleepvissen van overdag brengt niks op. Na de lunch op een piepklein eilandje en een beetje snorkelen (dat we toch vis gezien hebben) werpen we het tegen de avond -komt ie- over een andere boeg.
Terwijl wij dachten dat we nu onderhand naar huis zouden varen begint Don handlijnen klaar te maken. Direct beet. Ik vang een mooie white snapper en de Gert ook euh… iets. Het word stilaan donker en de barracuda’s hebben honger. Don vangt er een paar en plots hangt er bij mij ook een monster aan. Ik begin hem met veel moeite binnen te halen, zie na een tijdje mijn lood al boven komen, de vis bijna… en dan schiet hij los. Vis weg. Balen! Don vangt er nog één… en nog één. En op den duur is het plotseling al wel heel laat en beseffen we dat we eigenlijk mega ver op zee zitten in de pikkedonker en dat er precies best veel wind is ineens. Daar zitten we dan in een longtail bootje, met een nakende storm in de verte, Don en zijn helper die volgens Don “only 50% but good guy” is en wij. “Hold on” was het magere advies dat we kregen voor we aan de terugtocht begonnen. Kleine golven worden grote golven, grote golven worden nog groter en op den duur vliegen we meer door de lucht dan door het water. Ongerust? Bwa, dat viel nog wel mee, de vrouwen waren het anders wel. Na een dikke twee uur Deadliest Catch spelen en net niet geramd geworden door een mega schip spoelen we terug aan op Koh Lanta. Magere vangst, maar wat een leuk avontuur en een goeie reden om nog eens terug te komen.
De laatste dag gebruiken we om vanaf Trang terug naar Bangkok te vliegen. Ook al waren we veel te vroeg in de luchthaven, tijdens een paar potjes shithead enz… -komt ie weer- vloog de tijd voorbij. Twee dagen shopping in Bangkok voor Gert en Sophie en voor hen zat het erop, voor ons wachtte de kou van Nepal.