The twins in Thailand
Bangkok
Vroege vogels Fik en Jef waren zonder dat we het wisten echter al gaan vliegen en waren naar eigen zeggen al bijna een uur op zoek naar ons. Alles was namelijk heel vlot verlopen, al zat de straalstroom richting oosten er ook wel voor iets tussen. Beide geen oog geslapen, 11 uur alleen maar wat “rondgekeken” in de vlieger naar Thailand.
Eerste indruk: warm, al was het nog maar 8 uur ’s morgens. We springen in de taxi richting centrum en het is grappig ze even in’t oog te houden tijdens hun eerste kennismaking met Bangkok. “Daar zit zeker ne petrel in Fik!” “Dju dieje hee veul hout zitten!” “6 rijvakken aan elke kant jom, da hebde in Bels nergens!” “Da is een betoncentral denk” enz…
We checken in, gaan ontbijten en bespreken de planning voor de volgende dagen. Morgen gaan we met de trein naar Charel dus moeten we eerst tickets hebben. We nemen twee tuk-tuks naar het station en wandelen van daaruit door Chinatown, dwars door Bangkok tot aan het paleis en Wat Pho. Niet slapen, ver wandelen en 35° op hun bolleke komt aan dus gaan we in de buurt van onze woonst afkoeling zoeken in een paar grote Leo’s. Die deden goed hun werk, want even later moet ik Jef al kalmeren en vragen de woorden Holland en Hollander niet zo luid over het terras te roepen omdat er een paar naast ons zitten. Ai ai, nog twee jonge meisjes ook, vogels voor de kat 🙂
Tijd om te douchen en opnieuw te gaan eten. Nee, geen frut maar khao pad kai, ofwel gebakken rijst met kip. Een goeie introductie van Thais eten en iets dat iedereen lust. Ook de broers, maar dan wel zonder vissaus. Om te bekomen nemen Fik en ik een voetenmassage en Yulia een mani –en pedicure. Jef kiest ervoor om vrijwillig lastig gevallen te worden door bedelaars, kostuum –en rommel verkopers. Al waren het wel “ferm kostums!”
Buriram en Satuk
10.10 en de trein naar Buriram vertrekt, maar Jef is precies iets vergeten… een jas en een klak die zich verstopt hadden aan de kapstok achter de deur. Met een telefoontje naar het guesthouse is het probleem echter snel van de baan. Pas rond 17 uur komen we aan in Buriram waar Charel, Moon en dochter Feun ons staan op te wachten. Eten, eten eten, altijd maar eten hier. Deze keer in de Bamboo bar. Een populaire keet voor falangs en ze hebben er frut. “Goeie frut!” Van Buriram is het nog een klein half uurtje naar Satuk waar we gaan verblijven. Opnieuw inchecken waarna we een bezoekje brengen aan Kristof, een andere Belg die daar woont. Allemaal samen gaan we naar de voetbal kijken in het winkeltje op de hoek, drinken bier, eten chips,… tot een stuk in de nacht.
Vandaag neemt Charel de broers mee op pad terwijl wij werken. Ze bezoeken de tempel en zitten de rest van de dag bij Charel thuis te burten in zijn nieuwe pergola. Of hij die speciaal voor hun bezoek gebouwd heeft weet ik niet. De volgende morgen neemt hij hen mee naar Cambodia, of toch bijna. Want één keer elke 3 maanden moet Charel ter controle met zijn paspoort langs immigratie. Aan de grens kan je altijd goed winkelen, ook hier. Als je niet vergeet waar je je spullen laat natuurlijk… Op de terugweg rijdt Vic en worden ze tegengehouden door de politie. Gelukkig zijn ze content met Charel zijn rijbewijs, of die nu achter het stuur zat of niet. De laatste dag maken ze nog een toer in Charel zijn dorpje Koksapan. Langs het water, even stoppen bij Piet de Hollander en een noedelsoepke eten bij de overburen.
Chiang Mai
Tijd om verder te gaan. Buriram is in the middle of nowhere dus we boeken een nachtbus naar Chiang Mai. Frisjes. Dit is de koudste rijdende diepvries waar ik al ingezeten heb. De thermometer gaf 12° aan, al weten we niet zeker of dit de binnen of buiten temperatuur was. (We denken binnen). We komen fris aan in Chiang Mai en laten er geen gras over groeien. Direct het brommerke op en omhoog naar Doi Suthep. Een berg met tempel en letterlijk hoogtepunt van Chiang Mai. Het rijden op de brommerkes werd goed ontvangen dus besluiten we de volgende dag de Samoeng loop te rijden. Een lus van +/- 100km door berg en dal, langs mooie wegen en verre vergezichten.
Na zo’n dag op een brommerke is het tijd voor een rustdag en hoe kan je dat beter houden dan met een goeie Thaise massage en eens lekker gaan eten. Nu ja, lekker? De volgende dag opnieuw rustdag, verplichtte rustdag want 3 van ons 4 hadden de vorige nacht meer wc dan bed gezien. Les van de dag: Europees eten eet je beter in Europa. ’s Anderendaags iedereen genezen en tijd voor een trip. De bro’s gaan vandaag op tocht. Hun gezelschap: 6 Chinezen, 4 Zweedse schoonheden en 1 Griek. Eerste stop: de vlinder en orchidee farm, gevolgd door white water rafting, lunch, een ontspannend ritje op een olifant, drijven op een bamboevlot en als laatste en zwaarste het terugwandelen. Tussendoor ben ik zelf nog snel verhuisd naar een appartement in Chiang Mai. Heel snel zelfs, want de volgende dag moeten we alweer verder naar Phuket.
Phuket
Om praktische redenen vliegen we van Chiang Mai naar Phuket met de maatschappij Thai SMILE. Die hebben hun naam niet gestolen. Ze spelen de hele tijd grappige filmpjes en voor één keer schudde de vlieger niet van turbulentie maar van’t lachen. Welkom in Phuket, nog maar een uur hier en ons al twee keer in’t zak proberen te zetten. Eerst een taxichauffeur die toevallig geen enkele baht wisselgeld op zak heeft en daarna krijgen we een menu waar geen prijzen bij staan. Soit, die truuken van de foor kennen we dus slagen ze geen van beiden in hun opzet. In de prijsloze menu anders wel iets lekkers gevonden: een gevulde Thaise omelet, iets wat ze de komende dagen nog een paar keer zullen eten. Na ons goed ingevet te hebben gaan we een eerste keer deze vakantie naar het strand van Patong. Overvol en over toeristisch, maar het geeft je wel een goed beeld van Phuket. Pintje drinken, eens gaan zwemmen en vooral merken dat het hier veel warmer is dan in het noorden, dus oppassen met die witte beentjes. ’s Avonds eens gaan piepen op de Bangla road. Een enorm drukke straat met cafes en disco’s langs beide kanten, soms wel met een toog van 100 meter lang.
Een brommerke is nog steeds de leukste, goedkoopste en snelste manier om een plaats te verkennen. Nu ja, goedkoop. Niet als de lokale dwaze tourist police iedereen tegenhoud om 500B drinkgeld af te troggelen. In colère vergeet ik dan ook nog mijn rijbewijs terug te vragen… al goed dat het plezante goedlachse Thaise flikken waren op het bureau. Ondanks dat het hier wat duurder is vergaat het ons hier goed. De broers wandelen en ontspannen zich terwijl ik werk. Ze gaan ook nog eens op trip. Ze bezoeken de Phi Phi eilanden, al vonden ze pinguïn eilanden een betere naam. Zoveel volk op elkaar gepropt! Ik was er zelf niet bij, maar blijkbaar hadden ze ook een ladyboy-in-wording gids die voor heel wat entertainment zorgde. 1 minuut te laat aan de boot was een kus op de wang, 2 minuten op de mond en meer als 3… durfde hij niet zeggen. De Tsjertjenen op de boot konder er ook wel mee lachen. Spijtig dat de batterij van de kodak juist op dit moment leeg was… Vic en Jef zijn ook nog even verloren gelopen en hebben ook ontdekt dat ligstoelen nergens gratis zijn. We sluiten Phuket af met nog een rustig dagje op het strand. De kans op een proces is hier anders te groot. Al een geluk dat je gratis op het zand mag zitten, voor een zandkasteel hoger dan 1m moet je waarschijnlijk een bouwvergunning kopen.
Kanchanaburi – The Bridge Over The River Kwai
Met lichte tegenzin en bang voor het afvriezen van vingers en tenen nemen we de VIP nachtbus naar Bangkok. Toch een meevaller. Grote ruime stoelen en geen negatieve temperaturen. Ikzelf zit naast een praatgrage 55-jarige Canadees, al had hij best nog wel iets interessant te vertellen. Over koolmijnen, Chinezen en dat werken in de mijn niet ongezond is. Waar hij die extreem zware, piepende, rochelhoest dan vandaan had weet ik niet. Waarschijnlijk een koude nachtbus.
Eens in Bangkok direct met de taxi naar een klein treinstation waar de boemeltrein naar Kanchanaburi vertrekt om daar 2,5 uur later aan te komen. Een hele trip, maar nu kunnen we nog een paar dagen genieten in ons huisje op het water. Rust, stilte en soms een karaokeboot. Zo spenderen de broers hun laatste dagen. Al maken ze ook nog de verplichtte uitstappen naar de Hellfire pass, het oorlogsmuseum, de death railway en de Erawan watervallen. Een mooie afsluiter.
Bye bye Thailand
Eens terug in Bangkok kon de onvermijdelijke souvenirjacht beginnen voor iedereen die thuis in de sneeuw zat te wachten. Hoewel we onszelf natuurlijk ook niet vergeten zijn. De allerlaatste dag/uren doen we nog ons best om de overschot van het geld op te drinken en maken we iedereen die het wil geloven nog wat wijs. Ik ga nog mee naar de luchthaven waar alles vlot verloopt waardoor ik ze al snel vaarwel moet zeggen. 13 uur vliegen om dan sneeuw te gaan ruimen. Ze keken er niet naar uit.
Pitstop Phuket & Koh Lanta
Zon en zee
Na de koude in het hooggebergte van Noord-Thailand was het tijd om ons reeds diep ingebrandde marcelleke weg te werken op de stranden van Koh Lanta. Eén probleem: het regende. Dat kon echter de pret niet bederven, want voor het eerst deze trip was team Arendonk (ook al woont de helft in Retie) compleet. Michelle pikten we onderweg op in Phuket, de Lou zat ons aan den toog op te wachten en na regen komt… de Raas. Veel meer dan pintjes drinken, shithead spelen en tammen zat er de eerste dagen dan ook niet in. Sorry, pintjes én cocktails zoals op de mega birthday party van Bo. Inclusief vuurwerk, wensballon en party dj B-ritt.
Vier en bissen
Bij een paar echte mannen begon het oerinstinct om vis te vangen echter de bovenhand te krijgen waardoor we na even zoeken een boot hadden geregeld om zeemonsters te gaan vangen. De vangst was groot, de lengte klein. Gelukkig hadden we een B-plan, waar de B staat voor bier. Veel plezier op ons bootje (ook al zaten we even in het oog van de storm), lekker eten (de sardines die we voor de middag gevangen hadden) en de Witte uiteindelijk toch nog een monster aan de haak geslagen in de vorm van een murene.
Met de brommer wat rondrijden, hier en daar iets gaan eten en gaan drinken en nog een boottripke met iedereen naar o.a. ‘The Emerald Cave’ en een paar mooie eilandjes rond Lanta gedaan. Onze tijd hier afgesloten op een feestje dat hoe langer hoe meer een gay-feest aan het worden was. Ik had nog nooit zoveel venten elkaar zien binnendoen en toen we allemaal aan de Lou zijn rietje moesten zuigen was de maat vol en het emmertje leeg.
3, 2, 1,... Start
Sawadeeeeeeee
Excuses voor het lange wachten op een eerste bericht, maar het was voor mij noodzakelijk om eventjes heel ver weg te zijn van laptops, smartphones, pc’s en internetten. Omdat er al zoveel gebeurd is en ik hoogstwaarschijnlijk al heel veel vergeten ben zal ik proberen de voorbije weken samen te vatten in een notendop.
Bangkok
Slechts een uurtje later dan de rest (Witte, Bo, Fakke, Mich, Britt) komen we aan op de afgesproken plek in Bangkok. Natuurlijk eerst iets gedronken en elkaar verteld over de ongemakken van de vliegreis alvorens een lekker langverwacht douchke. Moet zeggen dat ik (we?) precies nooit weg zijn geweest uit het vertrouwde Bangkok en we heel blij zijn dat we terug zijn. De straat opgevlogen om de buurt wat te “verkennen”, nog een paar lokale disco’s onveilig gemaakt met B.A. Baracus en ’s morgens precies toch last van een kleine jetlag 🙂 Een bootje gehuurd om rond te varen op de kanaaltjes in en rond de stad om tegen de avond de nachttrein naar Chiang Mai te nemen. In de nachttrein veel Chang gedronken, gelachen (o.a. met de Pingeeeeeeels verkoper) en de Witte een lesje gehad in shithead van de treinmevrouw. Lekker geslapen ondanks dat de Fakke zijn kettingzaag meer lawaai maakte dan de trein zelf.
Chiang Mai
Direct een heel mooi guesthouse gescoord mét zwembad, brommerkes gaan huren en een deel van de groep “de buurt laten ontdekken”, want mannen zijn jagers en rijden nooit verloren. Als opwarmerke voor de tocht van de volgende dagen, de lokale berg van Chiang Mai al eens opgereden, op de top de tempel bezocht en nog iets gaan eten. Later op de avond Ines nog gered van een gigantische dodelijke reuze spin, verzeild geraakt in een barfight (maar niet gedeeld in de klappen) en een bewogen avond afgesloten met een soupke.
Pai – Mae Hong Song – Mae Chaem
De weg naar Pai was bochtig, even bochtig als in april, maar met veel minder rook zodat we van het mooie uitzicht konden genieten. Wel frisjes eens de avond valt. Wat nog wel eens valt, of tenminste wankelt is Britt, waarschijnlijk door al die bochten, misschien door de cocktails. Nog snel een paar olifanten gewassen in de rivier, visje gevangen en verder naar Mae Hong Song. Een strak schema en door een paar keer pech onderweg komen we pas redelijk laat aan. Het verschil van een small t.o.v. een large curry van heel dichtbij leren kennen en de lachende Thaikes aan tafel twee lik op stuk gegeven. Zelfs nog plaats gevonden voor een banana pancake welke we door hebben gespoeld op het balkon dat rook naar natte hond, maar uitzicht had over het meer. De laatste rit naar Mae Chaem was ook zeer de moeite, ondanks de koude. Ingechecked, wat rondgereden en gaan eten met een prachtig uitzicht over de vallei. Pitstop bij de apotheek + 7-11 en shithead gespeeld op het terras van onze bungalow. ’s Anderendaags teruggereden naar Chiang Mai, onderweg gestopt bij een waterval en zonder stukken terug thuis geraakt. Nu kon een echte Amerikaanse hamburger ons wel smaken, hoewel deze er niet bij iedereen even goed in bleef.
Vertrokken uit Chiang Mai richting Phuket met twee uur vertraging waar Michelle ‘putih kecil’ Maes ons zat op te wachten. Pintjes gedronken bij de shemales, gecrashed in zonder twijfel één van de mooiste kamers om te overnachten in die buurt en ’s morgens weeral op weg naar Koh Lanta, waar we de voorbije 5 dagen gespendeerd hebben, maar daarover later meer. Zo, dat was een hele waslijst om af te rammelen, maar nu is iedereen weer mee. Foto’s volgen…
Sydney, Melbourne, Phuket en Khao Lak
Sydney
Kort en snel want ik zit nu liever op een terras met een biertje dan achter de computer. Dus speciaal voor de fans… hier komt ie: Sydney was alles wat je van die stad verwacht. Grote haven, mooie baaien, veel volk en natuurlijk het Opera House. Van ver en op foto’s ziet er dat een heel blits funky wit gebouw uit, maar van dichterbij zie je duidelijk dat dat ding er al staat van de jaren zeventig en dat ze er binnen nog gesmoord hebben. By the way, die witte buitenkant zijn gewoon simpele witte badkamertegels. Desalniettemin een Australisch icoon dat zeker de moeite en een bezoek meer dan waard is. Tijdens onze wandelingen door de stad zat het weer niet altijd mee, maar daar hebben we weinig of geen last van gehad. De joggers blijkbaar ook niet. Even dachten we dat we in een marathon beland waren, maar blijkbaar jogt iedereen hier gewoon heel graag als ze even tijd hebben. In de haven vlakbij de Harbour Bridge (dat andere icoon) lag toevallig ook net de Queen Mary (het gigantische cruiseschip) aangemeerd en klaar om gefotografeerd te worden. Check. Voor de rest heel veel Aziaten, de verplichtte plaatsen bezocht, lekker eten en een zeer duur kappersbezoek.
Melbourne
Melbourne was de eindbestemming van onze ozzie trip down de east coast en het was ook daar dat we Ruth (ex-collega van Ines) en haar vriend Tom ontmoetten. Even bijpraten over een Indisch etentje, nog wat tv kijken en dan sinds lang nog eens in een echt bed geslapen. Andere mensen zouden de volgende ochtend misschien direct de stad invliegen, maar wij waren blij met gratis internet, een eigen badkamer en gewoon even niks doen. Hoewel niks… als gasten stonden wij in voor het avondeten en daarvoor moesten we wel eens naar de winkel, maar alles op het gemak en met een omweg door the shopping mall. Toen brak de dag van het afscheid aan, afscheid van ons buske. Onze hippiebus die ons meer dan vierduizend kilometer ver gebracht heeft zonder ons één keer in de steek te laten. Grind, asfalt, stoeber of zand… Een paar keer hebben we onze bestemming gehaald op enkel nog benzinedampen, maar het buske bleef doorgaan. Busje bedankt. Na de inlevering toch nog een dagje in de stad rondgehangen. Melbourne is een mooie stad.
Tussenlanding in Phuket, eigenlijk alleen maar omdat dat het goedkoopste was. Een paar dagen gespendeerd, maar dan hadden we weer echt genoeg van de Russen die hun invasie van Thailand aan snel tempo verderzetten, daar Phuket al volledig onder Russisch commando lijkt te zijn.
Khao Lak
We vluchten naar Khao Lak, twee uur ten noorden van Phuket en boeken twee dagen / drie nachten op een liveaboard in, op en rond de Similan eilanden. Zeer geslaagde trip met veel duiken en snorkelen. Nachtbus naar Bangkok, Khao San as usual, alles wat kapot en/of vermist is opnieuw aanschaffen in de MBK (een groot winkelcentrum in Bangkok waar je zowat alles kan vinden) en een dag later nog maar eens met de nachttrein naar het noorden. Eerst nog een paar dagen onbekend gebied verkennen en daarna over de Mekong, Laos binnen.
En nu tijd voor dat biertje.