The twins in Thailand

Bangkok

Vroege vogels Fik en Jef waren zonder dat we het wisten echter al gaan vliegen en waren naar eigen zeggen al bijna een uur op zoek naar ons. Alles was namelijk heel vlot verlopen, al zat de straalstroom richting oosten er ook wel voor iets tussen. Beide geen oog geslapen, 11 uur alleen maar wat “rondgekeken” in de vlieger naar Thailand.

Eerste indruk: warm, al was het nog maar 8 uur ’s morgens. We springen in de taxi richting centrum en het is grappig ze even in’t oog te houden tijdens hun eerste kennismaking met Bangkok. “Daar zit zeker ne petrel in Fik!” “Dju dieje hee veul hout zitten!” “6 rijvakken aan elke kant jom, da hebde in Bels nergens!” “Da is een betoncentral denk” enz…

Bangkok
Vic, Jef en Leo

We checken in, gaan ontbijten en bespreken de planning voor de volgende dagen. Morgen gaan we met de trein naar Charel dus moeten we eerst tickets hebben. We nemen twee tuk-tuks naar het station en wandelen van daaruit door Chinatown, dwars door Bangkok tot aan het paleis en Wat Pho. Niet slapen, ver wandelen en 35° op hun bolleke komt aan dus gaan we in de buurt van onze woonst afkoeling zoeken in een paar grote Leo’s. Die deden goed hun werk, want even later moet ik Jef al kalmeren en vragen de woorden Holland en Hollander niet zo luid over het terras te roepen omdat er een paar naast ons zitten. Ai ai, nog twee jonge meisjes ook, vogels voor de kat  🙂

Tijd om te douchen en opnieuw te gaan eten. Nee, geen frut maar khao pad kai, ofwel gebakken rijst met kip. Een goeie introductie van Thais eten en iets dat iedereen lust. Ook de broers, maar dan wel zonder vissaus. Om te bekomen nemen Fik en ik een voetenmassage en Yulia een mani –en pedicure. Jef kiest ervoor om vrijwillig lastig gevallen te worden door bedelaars, kostuum –en rommel verkopers. Al waren het wel “ferm kostums!”

Bangkok
Trein Bangkok - Burriram

Buriram en Satuk

10.10 en de trein naar Buriram vertrekt, maar Jef is precies iets vergeten… een jas en een klak die zich verstopt hadden aan de kapstok achter de deur. Met een telefoontje naar het guesthouse is het probleem echter snel van de baan. Pas rond 17 uur komen we aan in Buriram waar Charel, Moon en dochter Feun ons staan op te wachten. Eten, eten eten, altijd maar eten hier. Deze keer in de Bamboo bar. Een populaire keet voor falangs en ze hebben er frut. “Goeie frut!” Van Buriram is het nog een klein half uurtje naar Satuk waar we gaan verblijven. Opnieuw inchecken waarna we een bezoekje brengen aan Kristof, een andere Belg die daar woont. Allemaal samen gaan we naar de voetbal kijken in het winkeltje op de hoek, drinken bier, eten chips,… tot een stuk in de nacht.

Bangkok
Handen omhoog of ik drink

Vandaag neemt Charel de broers mee op pad terwijl wij werken. Ze bezoeken de tempel en zitten de rest van de dag bij Charel thuis te burten in zijn nieuwe pergola. Of hij die speciaal voor hun bezoek gebouwd heeft weet ik niet. De volgende morgen neemt hij hen mee naar Cambodia, of toch bijna. Want één keer elke 3 maanden moet Charel ter controle met zijn paspoort langs immigratie. Aan de grens kan je altijd goed winkelen, ook hier. Als je niet vergeet waar je je spullen laat natuurlijk… Op de terugweg rijdt Vic en worden ze tegengehouden door de politie. Gelukkig zijn ze content met Charel zijn rijbewijs, of die nu achter het stuur zat of niet. De laatste dag maken ze nog een toer in Charel zijn dorpje Koksapan. Langs het water, even stoppen bij Piet de Hollander en een noedelsoepke eten bij de overburen.

Bangkok
Eten in Burriram met Charel, Moon en dochter

Chiang Mai

Tijd om verder te gaan. Buriram is in the middle of nowhere dus we boeken een nachtbus naar Chiang Mai. Frisjes. Dit is de koudste rijdende diepvries waar ik al ingezeten heb. De thermometer gaf 12° aan, al weten we niet zeker of dit de binnen of buiten temperatuur was. (We denken binnen). We komen fris aan in Chiang Mai en laten er geen gras over groeien. Direct het brommerke op en omhoog naar Doi Suthep. Een berg met tempel en letterlijk hoogtepunt van Chiang Mai. Het rijden op de brommerkes werd goed ontvangen dus besluiten we de volgende dag de Samoeng loop te rijden. Een lus van +/- 100km door berg en dal, langs mooie wegen en verre vergezichten.

Samoeng
Op zoek naar het hoogste punt van Samoeng

Na zo’n dag op een brommerke is het tijd voor een rustdag en hoe kan je dat beter houden dan met een goeie Thaise massage en eens lekker gaan eten. Nu ja, lekker? De volgende dag opnieuw rustdag, verplichtte rustdag want 3 van ons 4 hadden de vorige nacht meer wc dan bed gezien. Les van de dag: Europees eten eet je beter in Europa. ’s Anderendaags iedereen genezen en tijd voor een trip. De bro’s gaan vandaag op tocht. Hun gezelschap: 6 Chinezen, 4 Zweedse schoonheden en 1 Griek. Eerste stop: de vlinder en orchidee farm, gevolgd door white water rafting, lunch, een ontspannend ritje op een olifant, drijven op een bamboevlot en als laatste en zwaarste het terugwandelen. Tussendoor ben ik zelf nog snel verhuisd naar een appartement in Chiang Mai. Heel snel zelfs, want de volgende dag moeten we alweer verder naar Phuket.

Chiang Mai
Team rafting

Phuket

Om praktische redenen vliegen we van Chiang Mai naar Phuket met de maatschappij Thai SMILE. Die hebben hun naam niet gestolen. Ze spelen de hele tijd grappige filmpjes en voor één keer schudde de vlieger niet van turbulentie maar van’t lachen. Welkom in Phuket, nog maar een uur hier en ons al twee keer in’t zak proberen te zetten. Eerst een taxichauffeur die toevallig geen enkele baht wisselgeld op zak heeft en daarna krijgen we een menu waar geen prijzen bij staan. Soit, die truuken van de foor kennen we dus slagen ze geen van beiden in hun opzet. In de prijsloze menu anders wel iets lekkers gevonden: een gevulde Thaise omelet, iets wat ze de komende dagen nog een paar keer zullen eten. Na ons goed ingevet te hebben gaan we een eerste keer deze vakantie naar het strand van Patong. Overvol en over toeristisch, maar het geeft je wel een goed beeld van Phuket. Pintje drinken, eens gaan zwemmen en vooral merken dat het hier veel warmer is dan in het noorden, dus oppassen met die witte beentjes. ’s Avonds eens gaan piepen op de Bangla road. Een enorm drukke straat met cafes en disco’s langs beide kanten, soms wel met een toog van 100 meter lang.

Phuket
Patong beach

Een brommerke is nog steeds de leukste, goedkoopste en snelste manier om een plaats te verkennen. Nu ja, goedkoop. Niet als de lokale dwaze tourist police iedereen tegenhoud om 500B drinkgeld af te troggelen. In colère vergeet ik dan ook nog mijn rijbewijs terug te vragen… al goed dat het plezante goedlachse Thaise flikken waren op het bureau. Ondanks dat het hier wat duurder is vergaat het ons hier goed. De broers wandelen en ontspannen zich terwijl ik werk. Ze gaan ook nog eens op trip. Ze bezoeken de Phi Phi eilanden, al vonden ze pinguïn eilanden een betere naam. Zoveel volk op elkaar gepropt! Ik was er zelf niet bij, maar blijkbaar hadden ze ook een ladyboy-in-wording gids die voor heel wat entertainment zorgde. 1 minuut te laat aan de boot was een kus op de wang, 2 minuten op de mond en meer als 3… durfde hij niet zeggen. De Tsjertjenen op de boot konder er ook wel mee lachen. Spijtig dat de batterij van de kodak juist op dit moment leeg was… Vic en Jef zijn ook nog even verloren gelopen en hebben ook ontdekt dat ligstoelen nergens gratis zijn. We sluiten Phuket af met nog een rustig dagje op het strand. De kans op een proces is hier anders te groot. Al een geluk dat je gratis op het zand mag zitten, voor een zandkasteel hoger dan 1m moet je waarschijnlijk een bouwvergunning kopen.

Phi Phi
Phi Phi Ley - The Beach

Kanchanaburi – The Bridge Over The River Kwai

Met lichte tegenzin en bang voor het afvriezen van vingers en tenen nemen we de VIP nachtbus naar Bangkok. Toch een meevaller. Grote ruime stoelen en geen negatieve temperaturen. Ikzelf zit naast een praatgrage 55-jarige Canadees, al had hij best nog wel iets interessant te vertellen. Over koolmijnen, Chinezen en dat werken in de mijn niet ongezond is. Waar hij die extreem zware, piepende, rochelhoest dan vandaan had weet ik niet. Waarschijnlijk een koude nachtbus.

Kanchanaburi
The bridge over the river Kwai

Eens in Bangkok direct met de taxi naar een klein treinstation waar de boemeltrein naar Kanchanaburi vertrekt om daar 2,5 uur later aan te komen. Een hele trip, maar nu kunnen we nog een paar dagen genieten in ons huisje op het water. Rust, stilte en soms een karaokeboot. Zo spenderen de broers hun laatste dagen. Al maken ze ook nog de verplichtte uitstappen naar de Hellfire pass, het oorlogsmuseum, de death railway en de Erawan watervallen. Een mooie afsluiter.

Kanchanaburi
Chillen op het terras van ons drijvend huis

Bye bye Thailand

Eens terug in Bangkok kon de onvermijdelijke souvenirjacht beginnen voor iedereen die thuis in de sneeuw zat te wachten. Hoewel we onszelf natuurlijk ook niet vergeten zijn. De allerlaatste dag/uren doen we nog ons best om de overschot van het geld op te drinken en maken we iedereen die het wil geloven nog wat wijs. Ik ga nog mee naar de luchthaven waar alles vlot verloopt waardoor ik ze al snel vaarwel moet zeggen. 13 uur vliegen om dan sneeuw te gaan ruimen. Ze keken er niet naar uit.

Klik hier voor alle foto’s van hun trip