Sydney, Melbourne, Phuket en Khao Lak
Sydney
Kort en snel want ik zit nu liever op een terras met een biertje dan achter de computer. Dus speciaal voor de fans… hier komt ie: Sydney was alles wat je van die stad verwacht. Grote haven, mooie baaien, veel volk en natuurlijk het Opera House. Van ver en op foto’s ziet er dat een heel blits funky wit gebouw uit, maar van dichterbij zie je duidelijk dat dat ding er al staat van de jaren zeventig en dat ze er binnen nog gesmoord hebben. By the way, die witte buitenkant zijn gewoon simpele witte badkamertegels. Desalniettemin een Australisch icoon dat zeker de moeite en een bezoek meer dan waard is. Tijdens onze wandelingen door de stad zat het weer niet altijd mee, maar daar hebben we weinig of geen last van gehad. De joggers blijkbaar ook niet. Even dachten we dat we in een marathon beland waren, maar blijkbaar jogt iedereen hier gewoon heel graag als ze even tijd hebben. In de haven vlakbij de Harbour Bridge (dat andere icoon) lag toevallig ook net de Queen Mary (het gigantische cruiseschip) aangemeerd en klaar om gefotografeerd te worden. Check. Voor de rest heel veel Aziaten, de verplichtte plaatsen bezocht, lekker eten en een zeer duur kappersbezoek.
Melbourne
Melbourne was de eindbestemming van onze ozzie trip down de east coast en het was ook daar dat we Ruth (ex-collega van Ines) en haar vriend Tom ontmoetten. Even bijpraten over een Indisch etentje, nog wat tv kijken en dan sinds lang nog eens in een echt bed geslapen. Andere mensen zouden de volgende ochtend misschien direct de stad invliegen, maar wij waren blij met gratis internet, een eigen badkamer en gewoon even niks doen. Hoewel niks… als gasten stonden wij in voor het avondeten en daarvoor moesten we wel eens naar de winkel, maar alles op het gemak en met een omweg door the shopping mall. Toen brak de dag van het afscheid aan, afscheid van ons buske. Onze hippiebus die ons meer dan vierduizend kilometer ver gebracht heeft zonder ons één keer in de steek te laten. Grind, asfalt, stoeber of zand… Een paar keer hebben we onze bestemming gehaald op enkel nog benzinedampen, maar het buske bleef doorgaan. Busje bedankt. Na de inlevering toch nog een dagje in de stad rondgehangen. Melbourne is een mooie stad.
Tussenlanding in Phuket, eigenlijk alleen maar omdat dat het goedkoopste was. Een paar dagen gespendeerd, maar dan hadden we weer echt genoeg van de Russen die hun invasie van Thailand aan snel tempo verderzetten, daar Phuket al volledig onder Russisch commando lijkt te zijn.
Khao Lak
We vluchten naar Khao Lak, twee uur ten noorden van Phuket en boeken twee dagen / drie nachten op een liveaboard in, op en rond de Similan eilanden. Zeer geslaagde trip met veel duiken en snorkelen. Nachtbus naar Bangkok, Khao San as usual, alles wat kapot en/of vermist is opnieuw aanschaffen in de MBK (een groot winkelcentrum in Bangkok waar je zowat alles kan vinden) en een dag later nog maar eens met de nachttrein naar het noorden. Eerst nog een paar dagen onbekend gebied verkennen en daarna over de Mekong, Laos binnen.
En nu tijd voor dat biertje.
Killarney, Queen Mary Falls, Tenterfield, Lennox Head, Armidale, Sandy Hollow, Blue Mountains
Killarney
Nog meer het binnenland in wordt het nog mooier. Weilanden en akkers, paarden, dairy (koeien) en cattle (slachtvee) veel verder en uitgestrekter dan je kijken kan. De natte droom van elke KLJ’er. We rijden een paar uur langs kleine wegen, bergen en dalen om uiteindelijk aan te komen in Killarney. Een klein western look-a-like dorpje in the middle of nowhere. De campground waar we zitten, delen we met een paar oudjes en een hele hoop wilde papegaaien. Nu vliegen er in de rest van Australië ook papegaaien rond, maar niet zoveel en zo’n tamme als hier. Als je je hand open doet landen er direct een paar op je arm. Of op je hoofd. Of ergens anders op je lichaam. De bird-feeding sensation is vrij plezant en daar amuseren we ons wel een tijdje mee.
Waar we ons ook mee amuseren hier zijn de oudjes. Ze nodigen ons uit voor bier, wijn en hapjes. Peter en Denise en Bruce en Betty. Peter laat al een jaar zijn grijze haar staan voor een goei doel en ziet eruit al een soort Aboriginal Sinterklaas, terwijl de rest niks opvallend mankeert. Het is hier slechts 20 graden en ’s nachts hebben we het koud. Voor de eerste keer dit verlof kan ik mijn fleece’ke bovenhalen, alsook mijn lange broek. ’s Morgens doen we een wandeling naar de waterval en in de namiddag gaan we met de oudjes mee in hun 4×4 de 14 crossings route doen. Een tourist track waarbij je 14 keer een rivier moet oversteken. Met ons busje was dat dus niet mogelijk geweest. Leuke namiddag en als we terug zijn doen we nog wat extreme bird-feeding, lezen en computeren wat. Ondertussen begint het te regenen en typ ik dit bericht. Sebiet nog douchen, eten en tv zien want morgenvroeg rijden we door naar Tenterfield.
Tenterfield
Ondertussen ook Queensland verlaten en New South Wales binnengereden. Op een tussenstop beklimmen we de niet ongevaarlijke South Pyramid in het Girraween National Park en karren door. Tenterfield is een klein dorpje onderweg naar Lennox Head waar we niks gedaan hebben. Alleen een keertje Thais gaan eten en Australian pie leren kennen. Meat pie. Inderdaad, vlees vlaai. Ondertussen al uitvoerig geprobeerd met gehakt, tomaat en kaas, beef en zelfs een keertje met een ‘lamb chop’ waar het been nog uitstak. Aanrader! Terug naar de kust… Lennox Head was dus terug aan de kust na ons avontuur in het binnenland, maar het weer zat voor het eerst deze trip niet mee. Regen en wind. We beperken ons tot spelletjes spelen en weerbericht checken. Richting zuiden zou het beter zijn dus vertrekken we de volgende dag zuidwaarts. Veel verbetering zat er echter niet in, hoewel regen en iets frissere temperaturen best een leuke afwisseling zijn van de broeihete temperaturen die ons al 2,5 maand doen zweten.
Armidale
We overnachten in Armidale bij de meest enthousiaste campinguitbater die we in heel ons leven zullen ontmoeten om daarna door te rijden naar de Koala capital van de world. Gunnedah. Veel verbetering in het weer was echter nog steeds niet merkbaar dus hebben we nog even doorgeduwd naar Sandy Hollow waar het eindelijk opklaarde. Van hieruit was het niet meer zo ver tot Sydney en via deze weg zouden we ook langst de mooiste plekjes komen. Door de Hunter valley met allerlei paarden fokkerijen (stud farms), weilanden met Arabische volbloeden en gigantische rotsformaties. Het begin van The Blue Mountains. Die bergen/streek noemen ze zo omdat er naar’t schijnt een schijnbare blauwe schijn over die bossen schijnt. En inderdaad, met wat verbeelding is het daar precies iets blauwer dan elders hoewel de kleur geel ook goed vertegenwoordigd was door het leger Chinezen dat er losgelaten was. ’s Anderendaags een mooie en langzaam maar zeker, drukker wordende highway naar Sydney genomen en daar verblijven we nu al een paar dagen.
To be continued… 🙂