Nakhon Thai - Dan Sai

Na regen komt... nog meer regen

Regen, zondvloed, moesson… Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar het water viel met bakken uit de lucht. Er zit niks anders op dan te schuilen waar ik kan en telkens te wachten tot het over is. Maar het gaat niet over en het Thaise weerbericht is nog onbetrouwbaarder dan het Belgische. Ik waag het erop om tussen de buien door te fietsen, maar al snel draait dat plan uit op een koude douche. Nu ja, koud… dat viel nogal mee, maar de gladde asfalt wegen werden er niet minder gevaarlijk op. Terwijl ik zit te wachten onder een schraal strooien afdakje zie ik een camion in een haarspeldbocht van de baan glijden. Al snel steekt een kleine Thaise trucker zijn kopje ongedeerd uit het gras naar boven, waar zijn transport gebleven was is een ander verhaal. Er komt echt geen verbetering in het weer dus zit er niks anders op dan zo verder (naar beneden) te rijden.

Slip 'n slide

Onderweg zie ik her en der nog een paar accidenten en auto’s in de kant zitten en ik geraak – na zelf ook een slippertje te maken – smerig maar heelhuids beneden tot in het restaurant van een vriendelijk vrouwtje. Die denkt dat ik zot ben om hier te fietsen, laat staan in de regen en zonder goede regenjas, waarop ze voor een tijdje verdwijnt in haar bergkot. Als ze terugkomt heeft ze heeft ze een hoop plastieken zakken en plakband bij, alles om van mij een waterdichte mummie te maken. Ik laat begaan en ze pakt mij en mijn bagage waterdicht in voor het vervolg van mijn rit. Mijn gerecycleerd zakkenpak werkt, maar niet super lang. Gelukkig had ze mijn laptop beter ingepakt.

Kakweer

Dan Sai

Als een verzopen kieken kom ik aan in het stadje Dan Sai waar ik nood heb aan een warm noodle soepke. Stilaan sijpelt ook het besef door dat ik mijn bestemming vandaag niet ga halen. Achteraf zal gelukkig blijken dat dit maar goed was ook. Twee uur en evenveel Changen (bij gebrek aan Leo) gaan voorbij en ik besluit dat het genoeg is geweest voor vandaag. Aan de overkant van de straat was een leuk guesthouse dat spijtig genoeg vol zit. Geen nood, 100m om de hoek is het Loei 1000 Smiles Resort waar ze met open armen en natuurlijk een glimlach ontvangen. Ik check in en spendeer de rest van de namiddag om alles en mezelf eens goed te wassen en te drogen. Ik krijg medelijden met de poetsvrouw want ik heb het hier herschapen tot een modderpoel en de witte handdoeken zijn nu eerder bruin. Als ik ’s avonds nog iets ga eten hoor ik plots iemand mijn naam roepen terwijl ik door het centrum wandel. Wel wel wel, is dat niet mein guter deutscher freund van een paar dagen geleden! Zijn naam ontgaat me echter nog steeds. We drinken een pintje en spreken af om de volgende dag nog eens een stukje samen te rijden. Al hadden we dat iets beter moeten afspreken want de volgende ochtend brengt alweer een verrassing…

Nat

Hotels resorts en guesthouses in Dan Sai, Thailand


The twins in Thailand

Bangkok

Vroege vogels Fik en Jef waren zonder dat we het wisten echter al gaan vliegen en waren naar eigen zeggen al bijna een uur op zoek naar ons. Alles was namelijk heel vlot verlopen, al zat de straalstroom richting oosten er ook wel voor iets tussen. Beide geen oog geslapen, 11 uur alleen maar wat “rondgekeken” in de vlieger naar Thailand.

Eerste indruk: warm, al was het nog maar 8 uur ’s morgens. We springen in de taxi richting centrum en het is grappig ze even in’t oog te houden tijdens hun eerste kennismaking met Bangkok. “Daar zit zeker ne petrel in Fik!” “Dju dieje hee veul hout zitten!” “6 rijvakken aan elke kant jom, da hebde in Bels nergens!” “Da is een betoncentral denk” enz…

Bangkok
Vic, Jef en Leo

We checken in, gaan ontbijten en bespreken de planning voor de volgende dagen. Morgen gaan we met de trein naar Charel dus moeten we eerst tickets hebben. We nemen twee tuk-tuks naar het station en wandelen van daaruit door Chinatown, dwars door Bangkok tot aan het paleis en Wat Pho. Niet slapen, ver wandelen en 35° op hun bolleke komt aan dus gaan we in de buurt van onze woonst afkoeling zoeken in een paar grote Leo’s. Die deden goed hun werk, want even later moet ik Jef al kalmeren en vragen de woorden Holland en Hollander niet zo luid over het terras te roepen omdat er een paar naast ons zitten. Ai ai, nog twee jonge meisjes ook, vogels voor de kat  🙂

Tijd om te douchen en opnieuw te gaan eten. Nee, geen frut maar khao pad kai, ofwel gebakken rijst met kip. Een goeie introductie van Thais eten en iets dat iedereen lust. Ook de broers, maar dan wel zonder vissaus. Om te bekomen nemen Fik en ik een voetenmassage en Yulia een mani –en pedicure. Jef kiest ervoor om vrijwillig lastig gevallen te worden door bedelaars, kostuum –en rommel verkopers. Al waren het wel “ferm kostums!”

Bangkok
Trein Bangkok - Burriram

Buriram en Satuk

10.10 en de trein naar Buriram vertrekt, maar Jef is precies iets vergeten… een jas en een klak die zich verstopt hadden aan de kapstok achter de deur. Met een telefoontje naar het guesthouse is het probleem echter snel van de baan. Pas rond 17 uur komen we aan in Buriram waar Charel, Moon en dochter Feun ons staan op te wachten. Eten, eten eten, altijd maar eten hier. Deze keer in de Bamboo bar. Een populaire keet voor falangs en ze hebben er frut. “Goeie frut!” Van Buriram is het nog een klein half uurtje naar Satuk waar we gaan verblijven. Opnieuw inchecken waarna we een bezoekje brengen aan Kristof, een andere Belg die daar woont. Allemaal samen gaan we naar de voetbal kijken in het winkeltje op de hoek, drinken bier, eten chips,… tot een stuk in de nacht.

Bangkok
Handen omhoog of ik drink

Vandaag neemt Charel de broers mee op pad terwijl wij werken. Ze bezoeken de tempel en zitten de rest van de dag bij Charel thuis te burten in zijn nieuwe pergola. Of hij die speciaal voor hun bezoek gebouwd heeft weet ik niet. De volgende morgen neemt hij hen mee naar Cambodia, of toch bijna. Want één keer elke 3 maanden moet Charel ter controle met zijn paspoort langs immigratie. Aan de grens kan je altijd goed winkelen, ook hier. Als je niet vergeet waar je je spullen laat natuurlijk… Op de terugweg rijdt Vic en worden ze tegengehouden door de politie. Gelukkig zijn ze content met Charel zijn rijbewijs, of die nu achter het stuur zat of niet. De laatste dag maken ze nog een toer in Charel zijn dorpje Koksapan. Langs het water, even stoppen bij Piet de Hollander en een noedelsoepke eten bij de overburen.

Bangkok
Eten in Burriram met Charel, Moon en dochter

Chiang Mai

Tijd om verder te gaan. Buriram is in the middle of nowhere dus we boeken een nachtbus naar Chiang Mai. Frisjes. Dit is de koudste rijdende diepvries waar ik al ingezeten heb. De thermometer gaf 12° aan, al weten we niet zeker of dit de binnen of buiten temperatuur was. (We denken binnen). We komen fris aan in Chiang Mai en laten er geen gras over groeien. Direct het brommerke op en omhoog naar Doi Suthep. Een berg met tempel en letterlijk hoogtepunt van Chiang Mai. Het rijden op de brommerkes werd goed ontvangen dus besluiten we de volgende dag de Samoeng loop te rijden. Een lus van +/- 100km door berg en dal, langs mooie wegen en verre vergezichten.

Samoeng
Op zoek naar het hoogste punt van Samoeng

Na zo’n dag op een brommerke is het tijd voor een rustdag en hoe kan je dat beter houden dan met een goeie Thaise massage en eens lekker gaan eten. Nu ja, lekker? De volgende dag opnieuw rustdag, verplichtte rustdag want 3 van ons 4 hadden de vorige nacht meer wc dan bed gezien. Les van de dag: Europees eten eet je beter in Europa. ’s Anderendaags iedereen genezen en tijd voor een trip. De bro’s gaan vandaag op tocht. Hun gezelschap: 6 Chinezen, 4 Zweedse schoonheden en 1 Griek. Eerste stop: de vlinder en orchidee farm, gevolgd door white water rafting, lunch, een ontspannend ritje op een olifant, drijven op een bamboevlot en als laatste en zwaarste het terugwandelen. Tussendoor ben ik zelf nog snel verhuisd naar een appartement in Chiang Mai. Heel snel zelfs, want de volgende dag moeten we alweer verder naar Phuket.

Chiang Mai
Team rafting

Phuket

Om praktische redenen vliegen we van Chiang Mai naar Phuket met de maatschappij Thai SMILE. Die hebben hun naam niet gestolen. Ze spelen de hele tijd grappige filmpjes en voor één keer schudde de vlieger niet van turbulentie maar van’t lachen. Welkom in Phuket, nog maar een uur hier en ons al twee keer in’t zak proberen te zetten. Eerst een taxichauffeur die toevallig geen enkele baht wisselgeld op zak heeft en daarna krijgen we een menu waar geen prijzen bij staan. Soit, die truuken van de foor kennen we dus slagen ze geen van beiden in hun opzet. In de prijsloze menu anders wel iets lekkers gevonden: een gevulde Thaise omelet, iets wat ze de komende dagen nog een paar keer zullen eten. Na ons goed ingevet te hebben gaan we een eerste keer deze vakantie naar het strand van Patong. Overvol en over toeristisch, maar het geeft je wel een goed beeld van Phuket. Pintje drinken, eens gaan zwemmen en vooral merken dat het hier veel warmer is dan in het noorden, dus oppassen met die witte beentjes. ’s Avonds eens gaan piepen op de Bangla road. Een enorm drukke straat met cafes en disco’s langs beide kanten, soms wel met een toog van 100 meter lang.

Phuket
Patong beach

Een brommerke is nog steeds de leukste, goedkoopste en snelste manier om een plaats te verkennen. Nu ja, goedkoop. Niet als de lokale dwaze tourist police iedereen tegenhoud om 500B drinkgeld af te troggelen. In colère vergeet ik dan ook nog mijn rijbewijs terug te vragen… al goed dat het plezante goedlachse Thaise flikken waren op het bureau. Ondanks dat het hier wat duurder is vergaat het ons hier goed. De broers wandelen en ontspannen zich terwijl ik werk. Ze gaan ook nog eens op trip. Ze bezoeken de Phi Phi eilanden, al vonden ze pinguïn eilanden een betere naam. Zoveel volk op elkaar gepropt! Ik was er zelf niet bij, maar blijkbaar hadden ze ook een ladyboy-in-wording gids die voor heel wat entertainment zorgde. 1 minuut te laat aan de boot was een kus op de wang, 2 minuten op de mond en meer als 3… durfde hij niet zeggen. De Tsjertjenen op de boot konder er ook wel mee lachen. Spijtig dat de batterij van de kodak juist op dit moment leeg was… Vic en Jef zijn ook nog even verloren gelopen en hebben ook ontdekt dat ligstoelen nergens gratis zijn. We sluiten Phuket af met nog een rustig dagje op het strand. De kans op een proces is hier anders te groot. Al een geluk dat je gratis op het zand mag zitten, voor een zandkasteel hoger dan 1m moet je waarschijnlijk een bouwvergunning kopen.

Phi Phi
Phi Phi Ley - The Beach

Kanchanaburi – The Bridge Over The River Kwai

Met lichte tegenzin en bang voor het afvriezen van vingers en tenen nemen we de VIP nachtbus naar Bangkok. Toch een meevaller. Grote ruime stoelen en geen negatieve temperaturen. Ikzelf zit naast een praatgrage 55-jarige Canadees, al had hij best nog wel iets interessant te vertellen. Over koolmijnen, Chinezen en dat werken in de mijn niet ongezond is. Waar hij die extreem zware, piepende, rochelhoest dan vandaan had weet ik niet. Waarschijnlijk een koude nachtbus.

Kanchanaburi
The bridge over the river Kwai

Eens in Bangkok direct met de taxi naar een klein treinstation waar de boemeltrein naar Kanchanaburi vertrekt om daar 2,5 uur later aan te komen. Een hele trip, maar nu kunnen we nog een paar dagen genieten in ons huisje op het water. Rust, stilte en soms een karaokeboot. Zo spenderen de broers hun laatste dagen. Al maken ze ook nog de verplichtte uitstappen naar de Hellfire pass, het oorlogsmuseum, de death railway en de Erawan watervallen. Een mooie afsluiter.

Kanchanaburi
Chillen op het terras van ons drijvend huis

Bye bye Thailand

Eens terug in Bangkok kon de onvermijdelijke souvenirjacht beginnen voor iedereen die thuis in de sneeuw zat te wachten. Hoewel we onszelf natuurlijk ook niet vergeten zijn. De allerlaatste dag/uren doen we nog ons best om de overschot van het geld op te drinken en maken we iedereen die het wil geloven nog wat wijs. Ik ga nog mee naar de luchthaven waar alles vlot verloopt waardoor ik ze al snel vaarwel moet zeggen. 13 uur vliegen om dan sneeuw te gaan ruimen. Ze keken er niet naar uit.

Klik hier voor alle foto’s van hun trip


Koh Chang, Koh Mak, Songkran 2014, Chiang Mai, Pai en dengue

Check in Chang

Deze tijd van het jaar is het in Bangkok loeiheet en vochtiger dan in een Finse sauna waardoor ik al na één nacht Leo’s drinken en schorpioenen eten ’s anderendaags het hazepad kies en vertrek richting Koh Chang. Voor de verandering stap ik eens af van mijn gebruikelijke routine en besluit een mini-van te nemen. Deze zouden zeker even comfortabel én sneller zijn. Dat laatste is waar, maar ze vertrekken later en blijven langer plakken aan het tankstation, waardoor je zelfs nog later aankomt. En eigenlijk is zo’n mini-raket gewoon maxi-onveilig. Om het nog een beetje spannender te maken regende het ook nog eens pijpenstelen, maar daarover later meer… Eens aangekomen aan het mini-bus-station moeten wachten op een taxi-pickup om naar de ferry te geraken. Misschien had de ferry evengoed tot daar kunnen komen, want het regende alleen maar harder en harder. Drijfnat, maar zonder kleerscheuren of buikschuiven op Koh Chang geraakt voor de laatste etappe van een dag vol gevaren. De wegen op dit eiland zijn namelijk van de steilste en gevaarlijkste die ik ooit gezien heb en dat is als ze droog zijn. Ah en had ik al gezegd dat het al bijna 22 uur was en dat de elektriciteit was uitgevallen?

Soit, we blijven lachen en goedgezind en eindelijk kan ik inchecken in mijn excotic bungalow op Lonely Beach. Geen Little Eden deze keer wegens volzet en het ontbreken van een zwembad. Douchen, eten en kleine party gehouden. Een bewogen eerste dag van wat een heel rustige vakantie moest worden. ’s Anderendaags een beetje uitrusten van het reizen, strandzitten, lezen en relaxen om de volgende morgen de boot naar Koh Mak te nemen. Een voor mij nog onbekend eiland niet zo ver van Koh Chang.

De pier van Koh Mak

Koh Mak

Mooi, ongerept en vooral rustig. Koh Mak is op het eerste zicht alles wat ik ervan verwachtte. Hier een paar dagen ontspannen zou geen probleem mogen zijn. Eens gesetteld in Baan Koh Mak, een brommer onder mijn gat en het eiland verkend. Gezellige bar gevonden, maar ’s anderendaags ontdekt dat ik het slachtoffer was geworden van minder gezellige zandvlooien. Mijn benen helemaal vol jeukende bulten en hier en daar op mijn lichaam hadden ze me ook te pakken. Even stoppen met nagelbijten en krabben maar. Eén manier om de vlooien te ontvluchten was in een kayak, en al lijkt zo’n eiland aan de horizon soms vlakbij, ik kan u verzekeren dat het verder is dan je denkt  🙂 Uiteindelijk een strand gevonden met geen (of toch minder) vervelende beestjes in het zand, bleken bij thuiskomst mijn voeten vol met olie te hangen! Inderdaad zwarte dikke vette olie. Het heeft me die avond heel wat tijd en nagellak-remover gekost om alles terug proper te krijgen. Op zich geen erg, want het is er toch doodstil na 21 uur.

Life's a beach

Songkran

Na vier dagen (één dag vroeger dan gepland) heb ik echter genoeg gekrabd en gepoetst en besluit terug te gaan naar Koh Chang, want Songkran (Thaise nieuwjaar) zit eraan te komen. Zoals altijd een paar zeer leuke dagen die traditiegetrouw al een hoogtepunt bereiken nog voor de festiviteiten officieel beginnen. Elke dag wel ergens een foam-party, free buckets, enz… in het gezelschap van mijn Russische comazuipers. Het worden een paar zware, koude dagen, want al is het best warm, de zon laat zich maar weinig zien en emmers met ijswater zijn dit jaar erg populair. Resultaat na 4 dagen 24/24 nat rond te lopen = een valling bij 40°C.

Himmel foamparty

Chiang Mai & Chiang Mai Ram

Om nog maar eens af te wijken van mijn gewoontes deze keer het vliegtuig genomen ipv de bus en de nachttrein en zo twee dagen gewonnen. Chiang Mai is en blijft één van (misschien wel dé) lievelingsstad voor mij in Thailand, al zou mijn bezoek deze keer iets anders uitdraaien dan gepland. Na een nachtje stevig stappen ’s morgens nog slechter dan anders wakker geworden. Al snel bleek het niet om een gewone kater te gaan, maar om iets anders. Wat exact zou ik echter pas een over een paar dagen te weten komen. Die eerste dag was onaangenaam, maar viel al bij al nog mee. De nacht die erop volgde niet. Met toppers tot 40° zwetende en rillende koorts, waardoor ik besloot ’s ochtends toch eens langs te gaan bij de dokter in het Chiang Mai Ram ziekenhuis. Diagnose: koorts en een keelontsteking.

Ze sturen me wandelen met -wat lijkt- een overdosis geneesmiddelen en de opdracht over 3 dagen nog eens in te checken. Echter elke ochtend hierna verslechterde mijn situatie, ook al helpt de medicatie telkens tijdelijk wel een beetje. Op een goei moment sleur ik me nog op een brommerke richting Pai, een poging toch nog iets van de laatste weken van de vakantie te redden. Tevergeefs. Noodgedwongen moet ik terugkeren naar Chiang Mai en ga opnieuw langs bij het ziekenhuis. Deze keer wil de dokter wel een bloedtest doen en na een uurtje wachten komt de verpleegster met de uitslag waarvoor ik al vreesde. Hiervoor had ik geen dokter nodig. DENGUE DENGUE DENGUE stond in dikke letters bovenaan op haar papier. Plotseling veranderde mijn status van zieke toerist naar buitenlandse ziekenhuispatiënt en sta ik in het middelpunt van de belangstelling. Ik moet stil blijven zitten met mijn mondmasker op terwijl ze de papieren voor mijn verblijf van onbepaalde duur in orde maken. Als ik zeg tegen de dokter dat mijn vlucht over twee dagen is moet hij eens lachen, kninkt nee en zwijgt. Ik moest ook nog mijn rugzak gaan halen in een guesthouse en het brommerke terug binnen doen. Oei, dat mocht niet, tenzij met de ambulance. Na veel ha’s en hok’s (vijven en zessen) lieten ze me dan toch even gaan, maar ik moest extreem voorzichtig zijn. Ik had namelijk erg weinig witte bloedcellen, maar wat nog gevaarlijker was, zo goed als geen bloedplaatjes meer. Als ik iets ernstig zou meemaken zou ik volgens de dokter gegarandeerd leegbloeden.

Sick Nick

Ik kom in één stuk terug en kan na een paar krabbels en een ritje in de rolstoel inchecken in mijn VIP-room. Daar zal ik uiteindelijk 5 dagen aan het bed en baxter gekluisterd zijn en er niet uitkomen voor mijn bloedwaarden verbeterd zijn. Gelukkig een zeer comfortabele kamer, grote tv (met voetbal), heel goed personeel (behalve die psychopate die elke dag bloed kwam trekken) en zelfs nog een leuk onaangekondigd bezoek (incl. snoep) van de Kris. Een Belg die al een paar jaar in Chiang Mai woont, waar ik al een paar keer op heb kunnen rekenen én die me in eerste instantie naar dit goeie ziekenhuis verwezen heeft. Nog eens bedankt Kris! Wat ik ook niet mag vergeten zijn de goeie zorgen die ik gekregen heb van Yulia, één van de Russische meisjes die zich over mij ontfermd had. En als laatste nog een pluim voor onze Mario en de mensen van de verzekering die ervoor gezorgd hebben dat ik me nergens druk in moest maken. Van betalen, tot overnachtingen in Bangkok, tot repatriëring naar België enz…

Mag ik al naar huis?

Ik spendeer mijn laatste dag in Bangkok, ga een laatste keer op stap in de Khao San, slaap in stijl in een luxueus resort en sta de volgende dag pinten te tappen (drinken) op het P-team volleybal toernooi.

What doesn’t kill you…  😉

Hotels, resorts, hostels en bungalows op Koh Chang, Thailand


Pokhara & Ghorepani trek

Pokhara

Mooi weer, nóg aangenamere mensen en zelfs onderweg een Belg ontmoet.

Pokhara gezien vanaf de Peace pagoda

We zijn de enige gasten bij de vriendelijke mensen van Hotel Tropicana. Idyllisch gelegen vlak aan het meer en het mooie uitzicht kregen we er gratis bij. De meeste mensen komen hier maar voor één ding: trekking! En dat is ook waarom wij hier zijn. Aan trekkingsmogelijkheden alvast geen gebrek. Daarnaast een zeer ruimte keuze aan wandelingen, treks, summits, adventure walks, raftings, mountainbike tours, paragliding, zip-lining,… kortom alle ingrediënten voor een avontuur vindt je hier. En mocht je ’s avonds nog trek hebben kan je terecht in één van de vele gezellige restaurantjes. Wel eerst even checken of ze het vuur hebben branden! Overdag is het hier warm, maar ’s nachts best koud.

Om te acclimatiseren spenderen we eerst een dag in en rond Pokhara. We bezoeken o.a. de Peace Pagoda, via een niet ongevaarlijk zandweggetje naar het topje van de berg en de ‘Devis Fall’ waterval waar -dubbelzinnig genoeg- ooit een Nieuw-Zeelander is ingesukkeld. Als troost hebben ze de waterval dan maar naar hem vernoemd. We regelen ook onze trek met Amit van Polar Treks, zonder twijfel één van de beste gidsen die ze hier hebben rondlopen.

The Gorepani Poon Hill Trek

Ghorepani, the short, colourful and relatively easy trek, is undoubtly one of the most popular trekking destination which offers impressive natural scenery, marvellous views of Annapurna, Dhaulagiri, Machhapuchchhre and Himchuli. One can get the lifetime chance to see some of the most dramatic views of some of the highest and most beautiful mountains in the world including pristine forests, diversity of flora and fauna encounter with the warm heartedness of the simple people whose rich and varied customs give you an insight into the typical life style of Gurung and Magar people. On the way of trekking you are sure to encounter the legendary Gorkha soldiers who had served in the Gorkha Army during the World Wars in many countries. The main attraction of Ghorepani trekking is Poon Hill, situated at an altitude of 3100m, the most spectacular mountain spot on earth.

Sunrise at Poon Hill

Om een lang verhaar iets korter te maken en omdat woorden toch te kort schieten: Super spectaculaire uitzichten, zeer lieve mensen, lange mooie wandelingen, ezeltjes, apen met een wit gezicht, sneeuw, thea houses, koude nachten, blijnen, beklimmingen, gedroogde waterbuffel eten, soms afzien,… en nog zoveel meer… maar vooral genieten. Ondanks negatieve temperaturen, alleen maar positieve ervaringen. Slapen onder drie lagen yak-dekens terwijl de ijswind door de gaten in het houten kot naar binnen waait. Ijs in den douche, opwarmen en kleren drogen aan de houtstoof. Allemaal zeer de moeite waard en voor herhaling vatbaar.

Gorepani

Na vijf dagen in de bergen was het een erg leuk weerzien met Pokhara. Ook de temperatuur was een paar graden gestegen waardoor het alleen maar nog aangenamer verblijven was. We hebben het hier echt naar ons zin en blijven zelfs iets langer dan gepland. Afsluiten doen we met een dag paragliden! Geweldig om aan die parachute te hagen tussen de vogels met op de achtergrond de machtige Hymalaya. Onvergetelijk.We gaan ook nog een paar keer eten in ons (ondertussen) favoriete restaurant, maar besluiten om praktische redenen toch een paar dagen vroeger terug naar Thailand te gaan om een laatste weekje op te warmen op Koh Chang.

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Pokhara, Nepal


Koh Lanta

Same same… but different

Koh Lanta
Koh Lanta

We verblijven in het Pada Hotel, een door extreem vriendelijke moslims (ze bestaan) gerund hotel op een rustig stuk van Koh Lanta. Een nieuwe wereld gaat voor ons open als we tijdens een wandeling een weggetje inslaan dat we bij alle vorige bezoeken over het hoofd gezien hadden. Verlaten stranden en rustige barretjes. Tegen de avond echter genoeg door het zand geploegd en we huren een brommerke voor de rest van de dagen. We brengen nog een verrassingsbezoek aan Jeroen en Frans van Isara Lanta (incl. welcome-back-wodka-baileys-shotje) en houden het die avond voor bekeken.

Oudejaarsdag heb ik nooit echt speciaal gevonden en dat was nu niet anders. We gaan op ons gemak eten in Old Town, rijden door het national park en gaan al eens vissen op een lokale visput. Als opwarmerke 🙂 ’s Avonds vieren we naar goede gewoonte oudjaar op het strand met zoveel vuurwerk dat een inwoner van Enschede jaloers zou maken. Afsluiten doen we in de piraten bar waar nog een paar gewonden vallen na een knaller op de dansvloer. (Dat mag je letterlijk nemen.) De rest van de animo die avond werd verzorgd door: een dikke zatte oude vrouw, ne kleine met lampjes, heupwiegende hoelahoepsters, onze mislukte wensballon en een slang in de vrouwen wc die na een avond volk wegjagen gewoon een veloband bleek te zijn.

Koh Lanta
Vuurwerk met nieuwjaar

Nieuw jaar, nieuw avontuur!

1 januari geen kater, maar een lange warme dag rondrijden, P-Magazine en Dag Allemaal lezen, snoozen op het strand en plonsen in ons zwembad. 2014 is nu al een topjaar.

De grote dag is aangebroken. Ik had al een paar keer afgesproken met Don, een visser die hier al jaren woont en die ik ondertussen ook al een paar jaar ken. Naar goede gewoonte had ik een cadeau bij en deze keer waren het foto’s van onze vorige vistrip die ik had laten afdrukken in den Hema. Dat vonden ze geweldig natuurlijk. Zijn broer werkt daarbij ook nog eens in het hotel waar we verblijven en we zijn in het restaurant van zijn vrouw al eens gaan eten dus hier konden we niet veel verkeerd meer doen. Gert in ik gaan vandaag mee vissen. Al is het niet de ideale tijd van het jaar, we wagen het er toch op. Hmm, het sleepvissen van overdag brengt niks op. Na de lunch op een piepklein eilandje en een beetje snorkelen (dat we toch vis gezien hebben) werpen we het tegen de avond -komt ie- over een andere boeg.

Terwijl wij dachten dat we nu onderhand naar huis zouden varen begint Don handlijnen klaar te maken. Direct beet. Ik vang een mooie white snapper en de Gert ook euh… iets. Het word stilaan donker en de barracuda’s hebben honger. Don vangt er een paar en plots hangt er bij mij ook een monster aan. Ik begin hem met veel moeite binnen te halen, zie na een tijdje mijn lood al boven komen, de vis bijna… en dan schiet hij los. Vis weg. Balen! Don vangt er nog één… en nog één. En op den duur is het plotseling al wel heel laat en beseffen we dat we eigenlijk mega ver op zee zitten in de pikkedonker en dat er precies best veel wind is ineens. Daar zitten we dan in een longtail bootje, met een nakende storm in de verte, Don en zijn helper die volgens Don “only 50% but good guy” is en wij. “Hold on” was het magere advies dat we kregen voor we aan de terugtocht begonnen. Kleine golven worden grote golven, grote golven worden nog groter en op den duur vliegen we meer door de lucht dan door het water. Ongerust? Bwa, dat viel nog wel mee, de vrouwen waren het anders wel. Na een dikke twee uur Deadliest Catch spelen en net niet geramd geworden door een mega schip spoelen we terug aan op Koh Lanta. Magere vangst, maar wat een leuk avontuur en een goeie reden om nog eens terug te komen.

Koh Lanta
Visser Don en zijn halve helper

De laatste dag gebruiken we om vanaf Trang terug naar Bangkok te vliegen. Ook al waren we veel te vroeg in de luchthaven, tijdens een paar potjes shithead enz… -komt ie weer- vloog de tijd voorbij. Twee dagen shopping in Bangkok voor Gert en Sophie en voor hen zat het erop, voor ons wachtte de kou van Nepal.

Hotels, resorts, hostels en bungalows op Koh Lanta, Thailand


Krabi

Krabi, een oude bekende

Al was niet veel hetzelfde gebleven. De echt mooie dingen die je in Krabi kan doen zijn o.a. de eilandjes die voor de kust liggen. Je kan trips boeken naar 3 islands, 4 islands, 5 islands en zelfs 7 islands. Al mag je die aantallen met de gebruikelijke Thaise korrel zout nemen. We kiezen voor de 7 islands sunset trip, een tocht langs een aantal eilandjes met als afsluiter een BBQ op een heel klein strandje midden in de zee. Leuke uitstap (alleen soms wat druk) en een zeer geslaagde zonsondergang – BBQ – fireshow. Sommigen vonden het zand onder hun voeten dan weer iets te warm, maar dat was omdat ze daar de kolen van de BBQ begraven hadden. Op de terugweg door de pikkedonker maken we nog 1 extra stop. Hier kan je blijkbaar zwemmen tussen lichtgevend plankton, iets wat ik ook altijd al eens had willen doen… Dat spul geeft echter alleen maar licht als je het aanraakt. Dus terwijl de rest van de boot argwanend afwacht lig ik al als een op hol geslagen epilepsiepatiënt mijn eigen fireshow te maken. Niet op foto of film vast te leggen, maar spectaculair mooi.

Krabi
Poging tot fotograferen glowing plankton

The Emerald Pool

Gisteren genoeg gezwommen en aangezien het strand in Krabi (Ao Nang) toch niet zo proper is huren we een brommerke. Ik heb mijn zinnen gezet op een bezoekje aan ‘The Emerald Pool’. Een natuurlijke zwemput in het midden van een moeras. Klinkt op het eerste zicht niet zo aantrekkelijk, maar wel als je weet dat het water in die poel een geneeskrachtige werking zou hebben en daarnaast ook nog eens mooi appelblauwzeegroen / turkoois gekleurd is. Een lange rit op de moto brengt ons bij het bos waar je eerst een pad van 1,4km moet volgen langs allerlei vijvertjes en loopjes met extreem helder water om uiteindelijk bij het natuurlijke zwembad uit te komen. Het was weekend en dus waren er ook veel Thai die zichzelf kwamen genezen, maar dat maakte het alleen maar gezelliger.

Krabi
The Blue Pool

The Tiger Cave

Als laatste zijn we naar ‘The Tiger Cave’ geweest. Een grot waar vroeger –inderdaad- tijgers zaten én monniken, hoe ze dat juist onderling geregeld hadden heb ik niet kunnen achterhalen. Die grot is aan de voet van een grote rots, ik typ groot want de trap naar de top telt 1237 treden. Eens de apen die de onderste 250 treden van de trap bezttten uit de weg waren ging het redelijk vlot, alleen Ines had al snel last van hoogteziekte, of een slechte conditie – maar dit kwam doordat Nick als een op hol geslagen ‘tijger’ de trap op ging en Ines met haar korte benen probeerde te volgen….tevergeefs… (tot zover de bijdrage van Ines) Mooi uitzicht, veel hijgende mensen, grote buddha en natuurlijk 1237 trappen naar beneden. We hebben onszelf (en onzen Honda) ook nog vereeuwigd op een stuk bladgoud dat binnenkort op de buitenkant van de tempel in aanbouw zal worden bevestigd. Snel terug naar de stad, de overvolle boot op naar Koh Lanta en bye bye Krabi.

Krabi - Tiger Cave
1237 tredes tot de top
Krabi - Tiger Cave
Top van de Tiger Cave berg :-/

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Krabi, Thailand


Ang Tong National - Koh Samui

Van Chiang Mai naar Koh Samui

Chiang Mai

Chiang Mai, stilaan onze tweede thuis in Thailand was ook nog niet de plek om ’s avonds buiten te komen zonder vestje, al was het al veel beter. Desondanks was de drukke weekendmarkt weer erg euh… druk. Té druk zelfs voor mij. Ik zoek samen met mijn goede vriend Leo rust in de Saloon bij een matchke voetbal. Afterparty bij de Zoo in Yellow en blijven plakken aan tafel in de reggae bar, letterlijk (een schotelvod kennen ze daar niet). We zijn hier eigenlijk alleen om een vlucht naar Samui te nemen en dat doen we dan ook.

Koh Samui
Happy hour = Happy Trax

Chaweng Beach

Drie uur later liggen we al in een zitzak op het strand, Leo in de hand. Lekker warm dat het hier is. Warm en duur. En druk. Weeral. En er was niet eens een nachtmarkt. Maar we zijn in de war. Is dit Thailand? Het leek wel Tennerif. Bah bah. Ik word aangekeken alsof ik een zwerver ben, mensen geven me nog net geen kleingeld. Spijtig dat ik mijn roze trui en mijn witte broek vergeten was. Het niveau van de mensen spreekt ook voor zich. Zo konden twee Belgen zich niet situeren op een kaart waar in drukletters op stond “YOU ARE HERE”. Ok, waar hangt de camera Frans? Low-end lekker Thai food is niet te vinden dus wagen we ons aan de curryhut, een Indische keet.

Ang Tong National

Het Ang Tong National Park zou een bezoekje waard zijn en na de gewoonlijke Thaise vertragingen zitten we de volgende morgen in de speedboot naar… Koh Phangan. Had niemand dat gezegd dat we daar eerst nog wat tijd moesten gaan verspillen? Ik bedoel vier mensen oppikken. Gelukkig was één van hen een Italiaanse furie die later op de dag nog zal flippen en hardop beginnen schelden op haar man en zoontje. Om het met de woorden van de man te zeggen: “She is crazy” De zee is wild, een paar mensen zien hun ontbijt terug, maar we geraken er. Snorkelen, viewpoints, enz… velly nice. Minder nice waren de mensen waar we mee op stap waren. Wat een achterlijke toeristen toch. Belachelijk veel eten opscheppen om daarna ¾ te laten staan terwijl de laatste mensen daardoor alleen maar droge rijst kunnen eten. Denken dat je een hele tafel kan claimen door er van ver naar te kijken, Harri-Krishna Russen die zo achterlijk waren dat ik er nu al teveel letters aan verspild heb, enz…

Ang Tong National - Koh Samui
Ang Tong National

Gelukkig was de plek waar wij eigenlijk verbleven wel super. Geen resort waar elke avond wel iemand trouwt op het strand, maar lekker chill bij de vriendelijke Thaikes en waar de hondjes een kerstpakje dragen. We ontvluchten van het massatoerisme met ons brommerke en vinden een paar leuke plekken op het eiland. De Legends bar is cool en The Islander is ook wel ok. Afsluiten doen we met een beetje kerstshopping en de onterechte nederlaag van Liverpool tegen Man City.

Koh Samui
Kersthond

Hotels, resorts, hostels en guesthouses op Koh Samui, Thailand


Trax Tourt

Start your engines

“Had ik maar meer kleren aangedaan.” Dat was de enige gedachte in mijn hoofd de eerste kilometers op het brommerke. Thailand warm? Nope. We waren precies ergens verkeerd gereden en in Siberië terecht gekomen. Na dat we alles wat in onze kleine rugzak zat over elkaar hadden aangedaan toch nog vlotjes Chiang Saen bereikt.

Golden Triangle Buddha

Ons gezelschap kende het spel shithead nog niet maar na een paar potjes trainen in het zonnetje was iedereen mee. Behalve als er een acht viel. Het grappige madammeke dat we er twee jaar geleden al eens tegen kwamen kon nog altijd geen Engels al hield haar dat niet tegen te proberen. ’s Avonds gaan eten op “den dijk” van de Mekong met Laos op de achtergrond. Afgesloten in een caféke waar ze voor elke klant alles apart gingen halen, ook al zat je aan dezelfde tafel en hadden ze je eigenlijk niet verstaan. Uiteindelijk in bed gekropen met onze nieuwe -verstand op nul en kijken- serie: True Blood.

Mekong met Laos aan de overkant

Met een lekkere valling en een bijna botsing start ik de volgede dag, maar dat was na dat mijn kilometrikske de geest had gegeven. Rap even stoppen bij de golden triangle om een blik te werpen op een stukje Laos, Myanmar en Thailand en verder richting Doi Tung. “Caution! Very steep!” Zo werd die weg aangeduid op de kaart. Dat was niet gelogen. We zigzaggen de smalle weg en tevens populairste smokkelroute tussen Myanmar en Thailand over om even op adem te komen op de top van Doi Tung.

Onderweg naar Doi Tung met uitzicht over Myanmar

We rijden verder langs wat één van de mooiste routes in Thailand is en besluiten Mae Suai over te slaan om in één keer terug naar Chiang Rai. Bovenstaande verhaal klinkt bij momenten misschien vreselijk maar tegelijk hebben we heel erg genoten van de tocht, de heel mooie uitzichten en alle rest. Bij gevolg hebben we ook nog totaal geen kleurke en zien we er niet uit als mensen die op vakantie zijn in Thailand. Alleen mijn neus is verbrand waardoor ik evengoed kan doorgaan als een albino met een alcohol probleem.

Doi Mae Salong centrum

Hotels, resorts en guesthouses in Doi Mae Salong, Thailand


Niks nieuws onder de zon

Bier, sloefen en vliegtuigen

De vakantiestemming was snel gezet in de sportsbar aan de terminal, met een halve liter Radeberger Pils en relaxte Duitsers die op hun sloffen naar de luchthaven komen. Vliegen is verplichtte kost dus probeer je het zo aangenaam mogelijk te maken. Twee vluchten met in het midden een verplichtte pitstop bij de Burger King in Abu Dhabi en we stonden alweer in sweaty Bangkok. Betogingen? Amper iets van te merken. Naar goede gewoonte ingechecked in ons guesthouse, iets gaan eten en ons daarna in het nachtleven begeven.

Chiang Rai

’s Anderendaags met lichte tegenzin nog maar eens op het vliegtuig gesprongen (al was het maar voor een uurtje) richting Chiang Rai, waar onverkende bergkammen op ons lagen te wachten. Reuze meevaller trouwens Chiang Rai met als hoogtepunt een vreemde disco klokkentoren die van 19.00u tot 19.15u even alle aandacht vraagt als je in de omtrek bent. Moet gezegd worden, het is er berekoud. Van Bangkok naar Chiang Rai gaan is vergelijkbaar met in de Colruyt van de droge voeding naar de diepvries. Tot overmaat van ramp kregen we zelfs geen warm water uit onze douche. Wat moest doorgaan als de boiler voor het warme water had meer weg van een op hol geslagen vlammenwerper. Laten we zeggen dat Ines blij is dat ze haar wenkbrauwen nog heeft.

Chiang Rai clock tower
Chiang Rai clock tower

Onze eerste aankopen deze vakantie op de night-bazaar in Chiang Rai waren dan ook een lange broek, een sjaal en een banana pancake, al heeft dat laatste niks met de kou te maken. Als afsluiter van de avond waren we getuige van een verkrachting. Verkrachting? Ja, van het repertoire van Eric Clapton en Frank Sinatra door een driekoppige Thaise band met één fan.

Chiang Rai night market
Chiang Rai night market

Ik schrijf dit vanuit het Sanboonma Resort in Chiang Saen en heb net 5 gamba’s, een bord sticky rice, een paar grote Leo’s, een bord fried rice en een portie gegrild nekvet van het varken op dus… so far so good.


Myanmar

"Strong is better”

Spider Sense Spider-Man Bubble Fruit Flavor Toothpaste. Dat was m’n laatste aankoop op Koh Phangan net voor we terug naar Bangkok gingen. Ik zal u zeggen dat het smaakt zoals het klinkt, naar Spider-man en tuttefrut. Good old sweaty Bangkok was nog altijd even sweaty en Myanmar zou een welkome verfrissing zijn.

Yangon

Na slechts een dik uur vliegen van Bangkok droppen ze ons in het mysterieuze land waar blijkbaar nog niemand iets van weet. Ook de mensen van Lonely Planet niet. Na vier keer dubbelchecken (dus acht in totaal) zijn we zeker dat we het juiste boek bijhebben. Waarom? Niet veel in dit boek lijkt te kloppen, alleen misschien de paginanummering. Bustijden verschillen, prijzen van hotels,… maar geen paniek. Ik vind ons een gezellige gevangeniscel om twee nachten door te brengen. Eens de papierwinkel doorworsteld die we van de overheid moeten invullen en we kunnen onze eerste stappen in Yangon en tegelijk Myanmar zetten. Toch wel een groot verschil t.o.v. Bangkok. Je ziet heel weinig toeristen, wel veel rassen (waarvan veel Indisch getint) die door elkaar leven. Het is er dikwijls rommelig en vuil en gebouwen geven een verwaarloosde indruk. Op straat bruist het er wel en heerst er een gezellige drukte. De vrouw draagt er denk ik de broek, want de mannen hebben allemaal een rok aan. We eten ons ontbijt in de namiddag en ik drink er een groot pintje bij. Pintje? 640ml bier van 8% nuchter op de maag. Myanmarese wijsheid: “Strong is better!”

Dagon beer 8% als ontbijt

We verkennen de stad en gaan voor de zonsondergang naar de grootste pagode ter wereld kijken. In Yangon heb je de gigantische gouden Shwedagon Pagoda. Het aller-allerheiligste der heilige voor boeddhisten. Heel schowen. De nachtbus in en off to Inle Lake, inderdaad een meer.

Inle Lake

Traditionele vissers op Inle Lake

Topbestemming nummer twee in Myanmar. Het is dus een meer, maar het heeft meer te bieden dan alleen maar een meer. Meer weten? Gelegen aan een rustig klein stadje met een tekort aan guesthouses en hotels, maar dé attractie is natuurlijk het water. Op en rond het water is geweldig veel te beleven, als een drijvend dorp op zich. Een hele grote markt, dure resorts, een spinnerij, tomatenkwekerijen, sigarenfabrieken, restaurants, kloosters met katten, paraplufrabriekskes, … teveel om op te noemen, allemaal op en rond het water en heel interessant.

Bagan

Sunrise in Bagan

In Bagan staan honderd miljoen miljard pagodes. Misschien meer. We komen aan om 3.30u in de nacht, dat is wat ik nog eens een degelijke NACHTbus noem! Met temperaturen maar net boven het vriespunt warmen we ons aan het kampvuur dat voor ons guesthouse elke nacht brand. In afwachting van de zonsopkomst gaan we naar het dak van een grote tempel om de zon te zien opkomen. Spektakel verzekerd! Alleen een beetje koud op blote voeten, vraag maar aan Ines, die bijna een paar tenen kwijt was. We vullen de rest van onze leuke tijd in Bagan op de fiets, op het terras en op de bus naar Mandalay.

Mandalay

Internet in Myanmar? Ja! Eindelijk mails versturen en dwaze dingen lezen. We waren hier maar voor een avondje, want de volgende ochtend moesten we alweer terug naar Bangkok vliegen.

Myanmar is zeker een leuk land met heel vriendelijke mensen, voor herhaling vatbaar, maar je hebt veel meer tijd nodig dan 10 dagen. Daarnaast zijn er nog een paar praktische dingen zoals te weinig hotels, bussen, geen ATM’s,… maar dat zal wel normaal zijn voor een land waar tot voorheen geen toeristen kwamen zeker? Voila, en nu moet ik gaan, want Spider-man wacht op mij in de badkamer.